Een goede baas is de beste buffer tegen burn-out

“Onvoldoende feedback van mijn leidinggevende heeft bijgedragen tot mijn burn-out.” Dat geven zeven op de tien bevraagden aan in een enquête die arbeidseconoom Stijn Baert en organisatiepsycholoog Eva Derous (UGent) in april van dit jaar hebben afgenomen.

Van de 1.153 (ex)burn-outpatiënten die de bevraging invulden, leggen zeven op de tien ook een deel van de oorzaak van hun burn-out bij de ervaren druk om constant bereikbaar te moeten zijn. Meer dan acht op de tien vermeldt een ‘hoog werktempo of hoge werkhoeveelheid’ als oorzaak.

“Werkgevers moeten deze problematiek ernstig nemen”, zegt Baert. Van de werkende bevolking in Vlaanderen kampt ruim zeven procent met burn-outklachten; nog eens negen procent zit in de gevarenzone. In totaal gaat het om 460.000 werknemers. “Burn-out bestaat en is geen eufemisme voor luiheid”, zegt Baert. “Werkgevers moeten dan ook voldoende investeren in hun mensen, zelfs al lonen die investeringen pas later, wanneer hun werknemers al bij de concurrentie werken.”

Naast traditionele voorstellen om burn-out te voorkomen zoals flexibele werkuren om de werk-privébalans te herstellen of geen e-mailverkeer meer in de avond zijn er nog alternatieven mogelijk, zegt organisatiepsycholoog Eva Derous. “Een meer aangepast loopbaanbeleid, waarbij medewerkers in functie van de persoonlijke noden af en toe eens een ‘time-out’ kunnen inlassen, is een interessante piste voor verder onderzoek.”

‘Fit notes’

Ook bij re-integratie spelen de leidinggevenden een grote rol: burn-outpatiënten zien een gebrek aan steun van de bazen als een drempel om terug te keren. Drie op vier bevraagden ziet een werkomgeving die opnieuw evenveel verwacht als de belangrijkste drempel om de carrière verder te zetten.

Volgens Kasper Demol, woordvoerder van werkgeversorganisatie VOKA, “nemen werkgevers burn-out wel degelijk serieus”. “We organiseren infosessies en maken werkbaar werk bespreekbaar in de SERV (overlegorgaan met vakbonden en werkgevers op Vlaams niveau, FVD). We staan een flexibele vorm van werken voor, ook na de burn-out. De doktersbriefjes van nu vinden we heel binair: ofwel zit je thuis ofwel ga je werken. Wij pleiten voor fit notes: laat een arts bepalen wat een werknemer wel of niet kan. Misschien kan die al enkele dagen per week werken, waarom hem dan niet mondjesmaat laten terugkomen?”

Werkgevers spelen een belangrijke rol, maar de bevraagden steken ook de hand in eigen boezem. Bijna negen op de tien geeft aan dat de eigen neiging om constant hard te willen werken heeft bijgedragen tot hun burn-out. “Werknemers mogen dus ook niet alle heil van hun baas verwachten, maar moeten zelf afgrenzen en voldoende snel hulp zoeken”, zegt Baert.

De bevraging die Baert en Derous samen met deze krant organiseerden, is een pilootstudie. Samen met doctoraal onderzoekers Claudia Rooman, Philippe Sterkens en Eline Moens zullen ze de komende vier jaar focussen op minder bestudeerde oorzaken van burn-out en op de gevolgen ervan voor de verdere carrière.