Anderson .Paak: ‘Vroeger had ik genoeg aan wat wiet, wat alcohol, een paar honderd dollar voor de week en een bank om op te slapen’

Laat hij het maar recht voor zijn raap zeggen. “Wij zijn een van de weinige nieuwe, grote bands die bestaat uit én uitstekende muzikanten én goede entertainers. Een band die zich op podia op de voorgrond presenteert, terwijl tegenwoordig muzikanten naar achteren worden geschoven om in het donker dienstbaar te zijn aan de ster. Wij niet. Wij laten zien dat we echt goed kunnen spelen.”

Zo, dat is eruit. Maar hier is geen opgeblazen ego aan het woord. Anderson .Paak (33) heeft het consequent over ‘wij’ als hij praat over zijn muzikale verrichtingen. De rapper/zanger/drummer is vergroeid met zijn band The Free Nationals. “Ze zijn mijn familie, man. We hebben elkaar ontmoet door de muziek en ik blijf bij ze omdat ze mijn enige vrienden zijn.”

En ook al heeft hij ze met zijn doorbraakalbum Malibu (2016) meegetild naar wereldwijd succes, “dat betekent echt niet dat we allemaal in aparte tourbussen gaan rijden”.

Anderson .Paak en The Free Nationals zijn inmiddels een begrip in de popmuziek. Het is moeilijk te bevatten dat Paaks tweede officiële album Malibu pas drie jaar oud is. Het album dat hij als protegé van hiphopaartsvader Dr. Dre heeft opgenomen en dat een schitterende staalkaart vormt van wat Paak en de zijnen uit hun handen kunnen toveren: melodieuze seventiessoul met kietelende koortjes, ontspannen hiphop, vintage New Yorkse house en opzwepende funk. Het klinkt alsof alles door een warme, licht bedwelmende nevel is bedekt, waar Paaks hese stemgeluid je doorheen gidst.

Na Malibu kwam Paaks zegetocht. Sinds twee jaar staat hij met de regelmaat van een klok bovenaan menige festivalaffiche.

Druk baasje. Maar nu even niet. Want Anderson .Paak hangt in een hangmat backstage bij het zoveelste zomerfestival dat hem op de line-up heeft staan. Bovenlijf ontbloot, zonnebril op, chillen.

Al heeft hij een hiphopachtergrond, hij spiegelt zich liever aan muzikale duizendpoten als The Beatles en David Bowie. Of Flying Lotus, persoonlijke vriend en eigenzinnige muzikant, ook uit Los Angeles, die zich in de voorhoede van de elektronische muziek, jazz en r&b ophoudt. Niet alleen omdat FlyLo een artiest is die zich in geen enkel hokje laat stoppen. “Zijn platenlabel Brainfeeder is voor mij een inspiratie geweest om ook mijn eigen label op te richten.”

Dat label blijft nog even naamloos. Maar Paaks succes lijkt gelijke tred te houden met zijn ambitie en een zekere expansiedrift. Was niet altijd zo.

“Vroeger had ik genoeg aan wat wiet, wat alcohol, een paar honderd dollar voor de week en een bank om op te slapen. En ook al was ik dol op muziek maken, mijn ambitie liet te wensen over. Er was geen doel, geen richting. Dat alles veranderde toen ik een gezin kreeg. Want er gaat echt niemand anders brood op de plank brengen.”

ARTIEST: JAMES BROWN

“Kijk, als we het hebben over waanzinnige muzikanten die ook nog geweldige entertainers zijn, dan is James met zijn band wel het schoolvoorbeeld. Daarbij kwam James Brown ook nog eens uit een verschrikkelijk arm milieu en heeft hij zich opgewerkt van praktisch niets. Je ziet vaak dat zo’n achtergrond een ideale voedingsbodem is voor artiesten, haast een noodzakelijk kwaad. Het vormt karakter, ambitie en drive en leidt tot geweldige muziek. Brown maakte de vettigste funk ooit. Niemand die actief is in de popmuziek kan beweren dat James Brown niet van invloed is geweest op zijn muziek. Ik word er altijd een beetje kregelig van als gasten in de rock doen alsof de man voor hen niet relevant is geweest of niet eens heeft bestaan. Nee man, hij heeft bijna eigenhandig een deel van de popmuziek gevormd en is van onschatbare waarde geweest voor artiesten als Michael Jackson en Prince.”

PERSOONLIJKE ACCESSOIRES : ZONNEBRILLEN

“Ik denk dat ik er zo’n 1.200 heb. Ik koop ze en laat er vervolgens geslepen lenzen in zetten. Ik moet een bril dragen en dan maak ik er maar meteen een zonnebril van. Deze is toevallig van Chanel. Komt door mijn vrouw. Als ze gaat shoppen, ga ik mee en terwijl ze de handtassen checkt, zoek ik meteen een zonnebril uit. Dat zijn de goedkoopste spullen die ze daar hebben. Ik draag altijd getinte glazen. Waarom? Het is net als bij pokeren: je wilt niet dat mensen je ogen lezen. Nee man, ik heb veel dingen aan mijn hoofd en ik wil niet dat mijn ogen me verraden over wat dan ook. Mensen mogen niet verder kijken dan de zonnebril. Ik ben nog niet klaar voor onverwachte onthullingen.”

SPORT: VOETBAL

“Het echte voet-bal dus, hè. De variant waarbij je daadwerkelijk tegen de bal schopt. Alleen wij Amerikanen zijn zo achterlijk om dat soccer te noemen. Ik werd erdoor gegrepen toen we in Rusland optraden en daar op het WK Brazilië tegen Servië zagen. Die energie die in het stadion heerst, wow! Geweldig om te zien hoe een heel land zich achter zijn team schaart om een veldslag te voeren tegen andere naties. Ik ben over het algemeen voor landen met zwarte inwoners én voor Zuid-Korea, omdat mijn moeder daarvandaan komt. De atletische prestaties op dat enorme veld zijn bewonderenswaardig. Dan is het ook nog eens behoorlijk entertainend als spelers worden getackeld en neergaan. Dat dramatische gerol over de grasmat, dat gekerm alsof ze doodgaan. En, als de wedstrijd gewoon doorgaat, opstaan alsof er niets is gebeurd. (lacht) De grappigste shit die ik ooit heb gezien.”

REGISSEUR: MARTIN SCORSESE

“Vooral Casino en Goodfellas. Dat komt grotendeels door Robert De Niro en Joe Pesci. Die twee, samen met Al Pacino, hebben een chemie die ervoor zorgt dat elke scène authentiek aanvoelt. Hun conversaties laten de personages echt tot leven komen. Je gelooft het meteen. En die films zijn een bron van geweldige oneliners. (Hij doet een overtuigende Pesci-imitatie en roept: ‘Where’s my fucking money?’) In de band zijn we op dit moment allemaal erg opgewonden over The Irishman: de Scorsese-film die nog dit jaar uitkomt (op Netflix, red.) en waarin ze waarschijnlijk voor het laatst met zijn vieren samenwerken.”

DRANK: CLASE AZUL-TEQUILA

“Hendrick’s Gin was mijn drankje. Tijdens de opnames van Malibu heb ik daar nogal wat van achterovergeslagen. Dat was de oude ik. De nieuwe ik gaat voor tequila. Ik had gehoord dat tequila vet verbrandt, dus ik dacht: hell yeah, kom maar op. Elke keer als ik nu dronken word, voelt het alsof ik daadwerkelijk gezond bezig ben. (lacht) Met Clase Azul heb ik een tequila gevonden die ik heel lekker vind. Ik drink hem puur, met alleen een beetje limoensap en ijs. De fles ziet eruit alsof er bloemen in horen en het kost een beetje meer dan andere merken, maar hé, geen kater!”

PERSOONLIJKE ACCESSOIRES: SIERADEN

“Ik ben gek van sieraden, maar ik verdien ze eigenlijk niet. Ik ben zo slordig dat ik ze kwijtraak. Voor mijn verjaardag had ik een Rolex gekregen. Ik probeerde met dat ding om te drummen maar het schaafde te erg, dus had ik hem weggelegd. Kwijtgeraakt. Ik had ook een dog tag chain, zo’n identiteitsplaatje aan een ketting, uitgevoerd in goud en diamanten. Tijdens een concert sprong ik in de menigte. Toen ik eruit kwam, poef, weg. Maar het kan ook anders. Deze gouden ketting hier was van mijn goede vriend Thundercat (bassist/zanger in de scene rond Flying Lotus, red.). Tijdens een feestje was hij nogal onder invloed, nam me even apart en zei: ‘Andy, kun je deze even voor me bewaren? Anders raak ik hem kwijt.’ Ik: ‘Tuurlijk. Maar je krijgt hem echt niet terug als je weer nuchter bent.’ Hij: ‘Ja, ja. Whatever.’ Hij vraagt zo nu en dan of ik hem nog heb. Dan zeg ik: ‘Yep, hij hangt nog steeds om mijn nek en hij gaat er nooit meer af’.” (lacht)

ETEN: SUSHI

“Toen ik net sushi leerde eten, ging ik me te buiten aan waanzinnige combinaties. Gefrituurde Las-Vegasrolls met zalm, roomkaas en jalapeño’s, sushi met hot-cheetochips of zelfs met gummibeertjes. Mijn favoriet is nu sushi toro, blauwvintonijn en rijst. Heel simpel. Grappig: hoe meer sushi je eet, hoe meer je beseft dat alleen de rijst en de vis voldoende zijn. Soms laat ik zelfs de sojasaus zitten.

“Wat dat betreft lijkt het een beetje op het leven zelf. Je denkt in eerste instantie dat je een heleboel shit om je heen nodig hebt. Maar je komt op een punt dat je beseft: less is more. Dan pas proef je waar het om gaat. Ook in de muziek. Als drummer heb ik een periode gehad dat ik mezelf voortdurend wilde bewijzen. Mijn lichaam wilde van alles tegelijk. Nu houd ik de productie minimaal, zodat de vocalen kunnen ademen en je hoort wat er gebeurt. Misschien is dat proces van elimineren een onderdeel van het leven. Misschien moet je erdoorheen om te ontdekken waar het echt om gaat.”

SOCIALE MEDIA: INSTAGRAM

“Eigenlijk moet ik dit helemaal niet aanprijzen. Ik schaam me een beetje om het te zeggen, maar ik denk dat ik verslaafd ben aan Instagram. Ik moet het van mijn telefoon verwijderen, anders zit ik de hele dag naar de meest banale shit te kijken. Mijn nek doet dan zeer en mijn vingers doen pijn, maar ik móét gewoon op de hoogte blijven. En toch, het is ook een ideale promotietool als ik aan het toeren ben, zoals nu. Je hebt direct contact met je fans en je kunt ze voortdurend op de hoogte houden. Da’s mijn excuus. Maar ik ga het van mijn smartphone afgooien... als de tour afgelopen is.”