Waarom Björn Engels na drie jaar weer kandidaat Rode Duivel is

Een imago zegt niet alles. John Terry sleurt duistere episodes uit zijn privéleven met zich mee, maar in een kleedkamer kijken ze doorgaans naar hem op. Een groepsmens die graag zijn ervaringen deelt. Behulpzame gast. Eden Hazard noemt hem de beste aanvoerder ter wereld, de beste die hij tot nu toe in zijn carrière is tegengekomen. Hazard: “John Terry is een geboren leider. Hij is er voor jou. Hij moedigt je aan. Hij schreeuwt. Hij complimenteert. Als je slecht gespeeld hebt, is hij diegene die met je komt praten en je weer opmontert. Hij vindt altijd de juiste woorden op het juiste moment.”

Een uitspraak die Björn Engels sinds kort mee onderschrijft. Het zit hem in de kleine gestes, weet ook hij. Na zijn debuut in het Tottenhamstadion drie weken geleden wandelde Terry, sinds een jaar assistent-trainer bij Aston Villa, achter onze landgenoot door. Hij gaf hem een tikje tegen het achterste om zijn aandacht te wekken en fluisterde hem met zijn zachte stem in: “Well done, goed gedaan, goeie match.”

Je zag Engels prompt nog enkele centimeters groeien na zijn bemoedigend binnenkomer in de Premier League. Een leerling die aan de lippen hangt van zijn leraar, één van de beste verdedigers van het afgelopen decennium, boegbeeld van Chelsea, Champions en Europa Leaguewinnaar, vijfvoudig Engels kampioen en FA Cupwinnaar en ex-aanvoerder van de Engelse nationale ploeg. Die Terry. Een goeie maand traint Engels nu onder zijn vleugels. Als diehard Premier Leaguefan - Arsenal-abonnee - leeft hij zijn droom.

”Ik krijg veel vertrouwen van de trainer”, vertelt Engels. “Maar ook van Terry. Ongelooflijk, hè. Toen ik arriveerde, had ik een beetje schrik. Je kijkt ernaar op: zo’n legende. Je verwacht dat die op een trainingsveld stapt met een attitude van ‘wie ben jij’, maar hij is totaal niet neerbuigend. Volledig het tegenovergestelde zelfs.”

”Jij kent mij ook. Ik heb altijd naar de Premier League opgekeken en dat je dan met zo iemand dagelijks op het trainingsveld staat en na de oefensessie ook regelmatig samenzit voor individuele bijsturing. Fantastisch, toch? We hebben samen clips van mijn vorige clubs bestudeerd, van matchen in de voorbereiding. Ik kan me geen betere mentor indenken. Als je het over legendarische verdedigers in de Premier League hebt, is het hij en misschien nog een paar van Man United - Rio Ferdinand. Als je van zo iemand mag leren... De ideale gids in een nieuwe competitie.”

“Het zijn de details die een verschil kunnen maken. Een voorbeeld: als ik terugkeer in positie moet ik niet zijwaarts lopen, maar wel met een andere looppas, zodat ik meer overzicht heb over het spel. In de match tegen Tottenham kwam er een voorzet waar Harry Kane direct kwam leunen. Als ik anders zou hebben gelopen, zou ik die nog hebben kunnen afblokken. ‘t Zijn die tips waarmee ik kan groeien als verdediger.”

Dat doet Engels nu in een grote serre. Eén waar de wereld af en toe mee gluurt. Op die schaarse momenten in de Champions League na, toen hij Lionel Messi neutraliseerde, zagen zijn prestaties bij Olympiakos amper het licht - het Griekse gekkenhuis was ook niet zijn verstandigste carrièrekeuze. Bij Stade Reims speelde hij ver van alle camera’s een sterk seizoen. “De Premier League is dé competitie, hè. Het is niet voor niets dat ik al twee tot drie jaar hier naartoe wil. Dat moment is me afgepakt toen ik nog bij Club Brugge zat.”

In 2016 stond Bournemouth aan de deur, maar Club hield het been stijf - een weigering die nog een tijdje bleef nazinderen. Bij Reims stond er een clausule in zijn contract en was er een mondeling afspraak dat hij bij interesse uit de Premier League mocht gaan. Alles in functie van de droom. “In juli kwam de kans opnieuw. Die wilde ik niet laten liggen. De trainer, Dean Smith, wilde mij er absoluut bij. Ik arriveerde op een ideaal moment. Het was even aanpassen aan het niveau. Alles is pittiger, sneller en intenser, maar met Tyrone Mings, onze andere verdediger, had ik vrij snel een klik.”

Het is er aan te zien. Villa verloor zijn eerste twee wedstrijden, maar Engels scoorde toch punten. In het verdedigen en in het uitvoetballen - hij straalt rust uit. Vrijdag, tijdens de winst tegen Everton, speelde hij aan de zijde van Mings een cruciale rol. Dat ene block mocht er wezen. “Ik heb gevoel heb dat deze competitie me wel kan liggen”, zei hij na zijn eerste match. “Een leuk gevoel.”

Ook de bondscoach, die de voorbije drie jaar nooit contact zocht, ziet het graag gebeuren. Het positieve heeft hij de voorbije weken bevestigd. “Een indrukwekkend start”, zegt Roberto Martínez, nooit vies van een krachtig adjectief. Ondertussen wacht Engels in Birmingham op een telefoontje.