Direct naar artikelinhoud
Filmrecensie

‘De Patrick’: allemaal in ons blootje, als de prutsers die we zijn ★★★★☆

‘De Patrick’: allemaal in ons blootje, als de prutsers die we zijn ★★★★☆
Beeld RV

Veel origineler dan De Patrick vind je ze niet in Vlaanderen. Het regiedebuut van Tim Mielants is een heerlijk aparte adamskostuumfilm over rouw en de zin van het leven, vol visuele humor en Belgische tragiek.

Vier jaar na D’Ardennen gaat Kevin Janssens opnieuw naar de Ardennen, zij het deze keer niet gehuld in bomberjack en johnnyjeans, maar zonder kleren aan. Noem De Patrick gerust een adamskostuumfilm: het debuut van Tim Mielants (die hoge toppen scheert als tv-regisseur met series als Peaky Blinders) speelt zich af op een nudistencamping.

Patrick (Kevin Janssens dus, met extra vetkwabben en een duf pagekopje), de zwijgzame zoon van de bejaarde uitbaters, staat er aan het onthaal en trekt zich na zijn uren terug in de rust van zijn atelier. Tot twee gebeurtenissen hem uit zijn evenwicht brengen: eerst verdwijnt zijn favoriete hamer uit het atelier, dan sterft zijn vader (Josse De Pauw vormt het emotionele hart van de film, in een korte maar krachtige bijrol).

Patrick stort zich volledig op de zoektocht naar zijn hamer, precies om de klop van de hamer te vermijden. Het is het begin van een existentieel getint onderzoek waarin iedereen verdacht is. En dan vooral de Nederlandse campingfascist Herman (Pierre Bokma).

Zoektocht naar zin

Terwijl Patrick zijn favoriete stuk gereedschap opspoort, zoekt Mielants nu en dan naar het juiste ritme. Misschien omdat de film veel dingen tegelijk wil zijn: een tragikomedie over rouwen in je blote reet, maar ook een bespiegeling over de zoektocht naar de zin van het leven – ben je per se een nietsnut als je, zoals Patrick, geen ambitie hebt? Vooral wanneer het verhaal ook heel even richting romantiek stuurt, dreigt Mielants zijn mojo te verliezen.

Maar dat gebeurt gelukkig niet. Daarvoor is Patrick een te prachtig filmpersonage, en Kevin Janssens te zeer in vorm. Wat hebben we bovendien genoten van de subtiele visuele humor – let op de rij confituurpotten linksonder in beeld! –, de absurde sfeer en de herfstige fotografie.

En al dat naakt, vraagt u? Dat went opmerkelijk snel. Al na enkele minuten ga je inzien hoe lullig zo’n lul eigenlijk is. Het past perfect bij Mielants’ eerlijke blik op de mens. Hij zet ons allemaal in ons nakie, als de prutsers die we zijn.

‘De Patrick’ speelt vanaf 28/8 in de bioscoop.