Barcelona geteisterd door berovingen: ‘Sommige toeristen vragen er bijna om’
Barcelona maakt zich zorgen om de forse stijging, deze zomer, van het aantal berovingen met geweld, waarvan vooral toeristen het slachtoffer zijn. En van de daders eindigt maar één op de tien (tijdelijk) in de cel.
Een foto gemaakt door een bewoner in het straatje Sant Pere Més Alt, waar het monumentale Palau de la Música een toeristentrekker is. Een Spaanse toerist is zojuist overvallen, probeerde zich tegen de beroving te verzetten en werd met een mes in zijn dijbeen gestoken. Bloedend ligt hij op de grond, de daders zijn verdwenen.
Barcelona is al jarenlang een ‘hoofdstad van de zakkenrollers’; iedereen kent wel iemand die er beroofd is, in de drukke metro, op een terrasje of op het strand. In de eerste drie maanden van dit jaar vonden in de stad 32.000 diefstallen plaats, 355 per dag. En toen was de zomer nog lang niet begonnen.
Intimideren
Maar zakkenrollers gebruiken nooit geweld, zij weten dat hun straf zo lager uitvalt als ze een keer betrapt worden. Er is echter iets aan het veranderen in de stad, constateerde de politie vorige week: 5.331 mensen waren tot half augustus slachtoffer geworden van een beroving met geweld, liefst 30 procent meer dan vorig jaar.
“Ze komen met een groepje op je af, intimideren je en proberen dan iets van je af te pakken”, zegt Mario Oller, een buurtbewoner die om tien uur ’s avonds zijn twee honden in Sant Pere Més Alt uitlaat, dichtbij de plek waar de toerist de avond tevoren is verwond. “Er zijn toeristen die met dure horloges of gouden kettingen lopen, die vragen er bijna om. Kijk mij: ik heb niks om.”
Grootste probleem
De reeks voorbeelden volgden elkaar dit jaar op. Een hoge Koreaanse ambtenaar overleed nadat mannen vanaf een scooter haar tas hadden proberen te pakken en zij met haar hoofd op straat viel. De ambassadeur van Afghanistan werd midden op de dag op de drukke Via Laietana van zijn horloge beroofd. Net als vorig jaar zijn er heel veel diefstallen van horloges, vaak met een waarde van tienduizenden euro’s.
Oller weet, net als de politie, waar het grootste probleem huist. Iets verderop in de wijk Sant Pere is een pleintje waar veel mena’s wonen, minderjarige migranten, vooral uit Marokko en Algerije, die zonder hun ouders in Spanje verblijven. Tot hun achttiende staan ze officieel nog onder toezicht van de sociale diensten, daarna verdwijnen ze uit zicht van de instanties. Van de 1.529 mensen die dit jaar voor een beroving met geweld werden gearresteerd was een derde minderjarig.
“En ze zijn voor niets en niemand bang,” aldus Oller. “Ze provoceren je, schelden je uit, bedreigen je, gooien zelfs stenen naar je.” Hij wijst op z’n honden: “Mij laten ze wel met rust. En ik zie er niet uit als een toerist.” Bovendien is hij wel wat gewend: “Dertig jaar geleden durfde ik absoluut niet in deze wijk te komen, toen was het een stuk gevaarlijker.”
Veiligheidscrisis
Dat is ook de boodschap van de gemeente: Barcelona is niet gevaarlijk. “We zijn een veilige stad, maar met enkele problemen van veiligheid,” wees burgemeester Ada Colau een schepen terecht die had gesproken van een ‘veiligheidscrisis’. Onder de inwoners van de stad is de onveiligheid sinds december vorig jaar echter het grootste probleem geworden, aldus de gemeentelijke barometer.
Mario Oller is strafrechtadvocaat en schetst het grootste probleem, dat ook de politie vorige week aankaartte: “De straffen zijn te laag en de meeste jongens die worden opgepakt staan zo weer op straat.” Van de 1.529 arrestanten dit jaar belandden er slechts 165 in de cel. Niet vreemd dat velen van hen meerdere malen worden opgepakt. Een achttienjarige Algerijn is koploper met 14 arrestaties in tien weken deze zomer, acht keer voor diefstal, zes keer voor een gewelddadige beroving. Twintig delinquenten werden in die tijd samen al 180 keer opgepakt. De rechters stellen meestal dat er geen voldoende bewijs tegen hen is.