Het boek bestaat uit enkele pagina’s uit lood die zijn bijeengehouden door drie ringen. De pagina’s werden in 2008 teruggevonden in Jordanië door een Bedoeïen, al is niet helemaal duidelijk hoe hij eraan is geraakt. Volgens sommige bronnen was het een erfenis van zijn grootvader, volgens andere ontdekte hij het na een overstroming.

De codex, een verzameling van handgeschreven teksten, kwam in de handen van het Britse echtpaar David en Jennifer Elkington. Zij voeren sindsdien een kruistocht om het belangrijke historisch document te laten beschermen. Sinds de ontdekking in 2011 wereldkundig werd gemaakt door de BBC, voeren evangelische christenen namelijk een campagne om het belangrijke historische document als vals te laten bestempelen.

Meegenomen door vroege christenen die Jeruzalem ontvluchtten

Met de onderzoeksresultaten van Roger Webb en Chris Jeynes van de University of Surrey halen de Elkingtons nu een eerste slag thuis. Uit een vertaling van de inscripties en een analyse van het materiaal blijkt namelijk dat het document minstens 2.000 jaar oud moet zijn, dus waarschijnlijk dateert van toen Jezus Christus nog leefde. Vermoedelijk werd het meegenomen door vroege christenen die in 70 na Christus van Jeruzalem naar Jordanië vluchtten.

De codex is bedekt met achtpuntige sterren, het symbool dat wijst op de komst van de messias. Het boek zou het allereerste portret van Jezus Christus tonen, net als de eerste schriftelijke vermeldingen van zijn naam. Ook de namen van de apostelen Petrus, Johannes en Jakobus staan in het lood gebeiteld.

Maar buiten de authenticiteit van de codex, valt er ook heel wat uit te leren over de historische figuur Jezus Christus. En hoewel de teksten niets vermelden dat niet in de lijn ligt met de overlevering uit het Oude en Nieuwe Testament, toch komen er enkele opmerkelijke details naar boven. Details die christenen die strikt in de leer zijn mogelijk niet zinnen.

“Jezus Christus aanbad een God die zowel man als vrouw was”

Volgens David Elkington zou het boek namelijk suggereren dat Jezus Christus deel uitmaakte van een religieuze sekte die 1.000 jaar eerder werd opgericht onder koning David, vermeld in de Hebreeuwse Bijbel als de tweede koning van Israël en Juda. David aanbad de Tempel van Solomon, waar volgens de legende het ware gezicht van God is te zien. En dat gezicht zou zowel dat van een man als dat van een vrouw kunnen zijn.

Bewijzen dat Jezus een aanhanger was van deze beweging vindt Elkinton in de vermeldingen dat Jezus naast mannelijke apostelen ook belangrijke religieuze taken toevertrouwde aan vrouwen. Centraal in de codex staat ook het verhaal van bankiers die aan de tempel veel te duren leningen afsluiten met arme gelovigen. Dat verhaal is ook terug te vinden in het Nieuwe Testament, maar de codex voegt daar nog een passage aan toe.

In die extra passage staat dat Jezus, na het verjagen van de bankiers, de tempel ingaat om een ‘nieuw verbond met God’ af te sluiten. Volgens Elkington is dit het bewijs dat het christendom volgens Jezus géén nieuwe godsdienst was, maar een poging om een oude religie nieuw leven in te blazen.