Districtsburgemeester Borgerhout na nieuwe granaataanslag: ‘Eenzijdige nadruk op repressie werkt niet’

Hoe reageren de inwoners in Borgerhout?

“Het was al lang geleden dat er hier nog eens een aanslag was geweest, maar nu zijn onschuldige buurtbewoners opnieuw het slachtoffer. Ik woon zelf ook in de buurt van de Guldensporenstraat. Dit geeft een bijzonder onaangenaam en onveilig gevoel. We beseffen allemaal dat dit maar het topje van de ijsberg is, dat we deel uitmaken van een wijdvertakt drugsnetwerk in Antwerpen dat niet eenvoudig aan te pakken valt.”

Het is niet de eerste keer dat het ouderlijke huis van Mohamed El H. wordt geviseerd, een man die wordt gelinkt aan de drugsmaffia.

“Daar kan ik weinig over zeggen. Maar als de politie en het gerecht weten wie de criminelen zijn, dan moeten ze streng optreden en zorgen dat de daders hun straf uitzitten.”

Volgens experts zijn de vele granaten in Antwerpen het werk van Marokkaanse drugsfamilies, onder andere uit Borgerhout.

“Het is niet zo dat drugs verkopen in hun DNA zit, hé. Dit gaat om kwetsbare jongeren die vatbaar zijn voor de lokroep van het snelle geld. Zij laten zich overtuigen om als loopjongen te worden ingezet en proberen daarna door te groeien in de drugswereld.

“Het toont maar aan dat het Stroomplan (het grote antidrugsplan van de regering-Michel, ADB) en de eenzijdige aanpak op repressie niet hebben gewerkt. Zo is het Kali-team (een drugstaskforce, ADB) te eenzijdig gericht op het bestrijden van criminaliteit. Die harde strijd is natuurlijk nodig, maar er moet weer meer worden ingezet op preventie.”

Wat moet er dan gebeuren?

“Enerzijds is er de markt, al die gebruikers van de drugs. De zogenaamde yogasnuivers van Bart De Wever, al vond ik dat een misplaatste term. Daar gebeurt niets aan. Ik heb niet de indruk dat er door de politie hard wordt ingegrepen.

“Daarnaast zijn er de politie en de jeugdwerkers, die dichter bij de mensen moeten staan en beter moeten weten wat er leeft. Als een buurt hen vertrouwt, werkt ze beter mee.”

Is het niet naïef dat jeugdwerkers kunnen opboksen tegen een miljardenbusiness?

“Absoluut niet. Kinderen uit de witte middenklasse gaan zich niet bezighouden met dealen, omdat zij andere kansen krijgen. Het is onze taak om ook andere jongeren te wijzen op de valkuilen van drugs, te helpen met hun studies en een ander perspectief te bieden dan de snelle winst van drugs. En nee, die begeleiding zal natuurlijk niet alles oplossen. Maar het is wel een deel van het probleem dat nu over het hoofd wordt gezien. De voorbije legislatuur heeft de stad zwaar bespaard op het jeugdwerk in Borgerhout, terwijl het aantal kinderen en jongeren in Borgerhout snel stijgt. 27 procent van onze inwoners is jonger dan achttien jaar.”

Wat kunt u zelf doen?

“Als district zetten we daarop in, maar wij hebben gewoon geen middelen om professionele jeugdwerkers te betalen. Ons exploitatiebudget bedraagt 900.000 euro per jaar. Daar kunnen we achttien mensen mee betalen. Maar we moeten er ook cultuur mee subsidiëren, enzovoort. We zitten dus met een enorm capaciteitsprobleem. Organisaties als JES en Kras werken vandaag met een kleinere ploeg dan tien jaar geleden.”