Hoewel Wim Opbrouck al drie jaar ‘Bake Off Vlaanderen’ presenteert: “Zelf taart bakken? Nee jong, ik ga gewoon naar de patisserie”

Een liefdevolle plaaggeest: zo kan je Wim Opbrouck (50) best typeren als presentator van ‘Bake Off’. Een job die de acteur met veel passie doet. “We proberen er telkens pareltjes van presentaties van te maken”, zegt Wim. “Ik ben er trots op dat we vorig jaar van het publiek de Jan Wauters-prijs ­hebben gekregen voor de mooie taal die we in ons programma hanteren.”

Absoluut. Vanaf het eerste weekend is er tussen het team bakkers, de juryleden en de opnameploeg respect en vriendschap. Er valt ook niets te winnen, alleen eer.

Of je nu apotheker, therapeut of metser bent: die meringue of die biscuit wordt het allerbelangrijkste in de wereld. En soms gaat het net dan mis. We zitten er niet op te hopen, maar ik moet toegeven dat zo’n oven die in brand vliegt wel leuke televisie oplevert. (lacht)

De liefdevolle plaaggeest, ja. Sommigen kunnen iets meer verdragen dan anderen, maar dat voel ik snel aan. De temperamenten komen vlug naar boven. Bij de jurering zie ik ze soms echt als twaalfjarigen in de klas: de zenuw­-achtige, de babbelkous, het haantje-de-­voorste…

Wij vissen er niet naar, maar soms komen zo’n verhalen naar boven. Peter is van Schotse afkomst en had een fles whisky bij zich. Die was onaangeroerd gebleven sinds de dood van z’n vader. Maar het laatste bodempje wilde hij nu in z’n gebak doen.

Nee, dat grijpt je naar de keel, hé. Maar soms kan humor op zo’n moment ook deugd doen.

Ik ben wel culinair geïnteresseerd, maar mijn gebakjes haal ik toch liever bij de betere patissier. Al is er één ding waar ik sinds twee jaar van droom: zelf een brood bakken. Al ben ik daarvoor misschien net iets te autistisch.

Ik zou meteen het perfecte brood willen bakken, met de ideale korst en zo. En dan zou ik al meteen een houtoven in de tuin beginnen te metselen...

O jawel, ik leef gezond, maar als er een heuglijk moment is, hoort daar toch altijd een taartje bij. Ik vind: koken of bakken doe je nooit voor jezelf, dat doe je om te delen.

(knikt) Dat passie, ambacht, respect en vriendschap nog bestaan. Zo’n simpel entertainmentprogramma kan echt verbindend werken. Het is ook goed dat we telkens iemand van andere origine hebben: dit jaar een vrouw uit Venezuela. Al zou ik het liever nog diverser zien, zoals op de BBC.

Och nee, ik onthoud zelfs mijn geboortedatum niet. (lacht)

De komende twee seizoenen zijn goed gevuld met theater, tv en film. En in 2021 komt er een grote tentoonstelling rond mijn werk in de Sint-Pietersabdij in Gent. Ik ben acteur, tekenaar, liedjesmaker, pianospeler… Dat gaat daar allemaal samenkomen. Ik wil het opentrekken naar jongere generaties tekenaars en acteurs. Ik wil niet gefrustreerd oud worden in dit vak, maar genereus blijven.