Parket eist 15 jaar cel voor vader die eerder zoontje doodsloeg en nu dochtertje op de grond gooide

In augustus 2008 sloeg Cedric V.R. zijn zes maanden oude zoontje Lyam met de vuist op het achterhoofd, omdat het jongetje huilde terwijl hij een computerspelletje aan het spelen was. Het kind overleed aan de gevolgen van die slag. Nauwelijks enkele maanden eerder was V. al opgepakt omdat hij zijn vriendin en de baby had mishandeld. De Antwerpse correctionele rechtbank veroordeelde hem in 2011 bij verstek tot tien jaar cel, een straf die later werd teruggebracht naar negen jaar cel. Een deel van die negen jaar zat Cédric V.R. uit in de gevangenis, de rest met een enkelband.

Vorig jaar leerde V.R. zijn nieuwe vriendin kennen. Zij kreeg niets te horen over zijn verleden. “Zijn familieleden hadden de opdracht gekregen om daarover te zwijgen”, zegt het parket. “Het koppel kreeg een kindje en de beklaagde gedroeg zich als een aanwezige en betrokken vader. Maar hij omschreef zichzelf als gevaarlijk, impulsief en als iemand met weinig zelfcontrole.”

Op 11 november 2018 ging V.R. opnieuw in de fout, terwijl zijn vriendin een avond uitging met vriendinnen. Hun dochtertje Zoé begon te huilen van de honger en V.R. gooide haar gefrustreerd hard tegen de grond. 

Vervolgens liet hij haar aan haar lot over, zonder te controleren of ze iets voorhad, en probeerde haar nog eten te geven. Toen zijn vriendin thuiskwam, zag ze meteen dat er iets fout was. “Ze was heel bleek en haar ogen keken niet echt”, schetst mama Sandrine Castiaux aan VTM Nieuws. “Ze was fysiek aanwezig, maar mentaal niet. Op het moment dat ik begon te schreeuwen, voelde ik een soort schok bij hem. Een soort besef van wat er echt was gebeurd.”

Het meisje werd met een schedelbreuk opgenomen in het ziekenhuis en zweefde een tijdlang tussen leven en dood. Intussen is ze aan de beterhand. Maar wat de gevolgen op lange termijn zullen zijn, is nog niet duidelijk.

Sandrine wist tot die dramatische dag dus niets over het verleden van de vader van haar kind. “De politie zei het vrij bot: ‘dit is al eens gebeurd met een ander kind van meneer’. Het was een schok. Ik wist niet dat hij zo’n zware straf had uitgezeten en dat hij al een kind had. Ik dacht dat Zoé zijn eerste biologische kind was.” 

Ze is boos dat noch hij, noch zijn familie en vrienden, iets gezegd hebben. “Het risico was er toch, waren jullie dan niet bang? Ja, jullie zouden misschien een relatie beëindigd hebben. Ja, er zou iets gebarsten zijn. Maar er zou ook zoveel pijn en lijden vermeden zijn.”

Het parket eiste vandaag 15 jaar cel tegen de man, met een bijkomende terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank van 5 jaar. De advocaten van de verdediging, meesters Wouter Smet en Kristof Lauwens, betwisten dat hun cliënt de intentie had tot doden.

“We vragen de rechtbank ook om een lichte effectieve gevangenisstraf”, klonk het, “maar wel eentje die gekoppeld wordt aan de maximale bijkomende terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank, zodat hij begeleid wordt. Hij heeft begeleiding nodig. Een puur repressieve straf heeft weinig zin, dat heeft het verleden helaas aangetoond.”

Het vonnis valt op 4 oktober.