Martine Duwyn en haar man zijn niet de enigen, nog twee anderen moeten in dezelfde zaak voor de rechter komen.

Het verhaal begint in 1993 wanneer het koppel van een kennis van de man van ­Duwyn een huis op lijfrente koopt. De volmacht voor de rekening van die vrouw is op dat moment in handen van de twee andere betrokkenen.

“In 2013 kregen wij van hen een aanmaning omdat de lijfrente zogezegd niet betaald was”, zegt Duwyn in haar versie van het verhaal. “Maar dat klopte niet. Wij hebben de lijfrente altijd correct betaald. Toen op een bepaald moment de vrouw (wier huis op lijfrente werd verkocht, nvdr.) naar een rusthuis ging, hebben wij zelf een klacht ingediend tegen die twee personen. Want omdat de vrouw niet meer over geld beschikte, vermoedden we dat ze geld hadden ontvreemd en wilden wij hen daarvoor ter verantwoording roepen. Omdat de woning die wij op lijfrente hadden gekocht, moest onderhouden worden, hadden wij er immers belang bij dat het geld weer bij de vrouw terechtkwam.”

“Vertrouwen in vrijspraak”

Na het gerechtelijke dispuut tussen de vier werd de volmacht van de vrouw verschoven naar Duwyn en haar echtgenoot. Net daar wringt nu het schoentje. De vrouw zou op het moment van de overdracht dementerend zijn geweest, en zo niet in staat of bevoegd om zo’n akkoord te ondertekenen. Dat zou betekenen dat Duwyn en haar echtgenoot misbruik hebben gemaakt van de toestand van de vrouw.

De twee betrokkenen en hun advocaat waren vrijdag niet bereid of bereikbaar voor een reactie.

De rechter zal oordelen over de ware toedracht. Martine Duwyn heeft er alvast vertrouwen in. “Wij spreken pertinent tegen dat wij misbruik zouden gemaakt hebben van de situatie”, klinkt het. “We hebben er het volste vertrouwen in dat we vrijgesproken zullen worden van alle tenlasteleggingen.”