Genoeg over racisme, Romelu Lukaku wil weer over voetbal praten

Een hele week is Romelu Lukaku de aanleiding voor een - terechte - nieuwe strijd tegen racisme. Z’n kwaaie blik na zijn omgezette strafschop zondag, gevolgd door een open brief waarin hij benadrukte dat we in 2019 leven én hoopt dat de voetbalinstanties streng zullen optreden, kreeg meteen bijval. Zowel de Serie A als de KBVB kondigden al sensibiliseringscampagnes aan. Vincent Kompany gaf zelfs een zeldzaam individueel interview (aan Sky Sports) waarin hij de problematiek nog wat nadrukkelijker onder de aandacht bracht. “Het échte racisme is dat er in organisaties als UEFA, FIFA of bij Italiaanse of Engelse Liga niemand is die écht begrijpt wat Romelu doormaakt. Als je kijkt naar wie daar allemaal in zetelt, zie je dat er heel weinig diversiteit is.”

Donderdag kwam daar zelfs nog eens een mail van Universiteit van Antwerpen bij, over een masterscriptie die zou aantonen dat Rode Duivels met een migratieachtergrond “systematisch ondergewaardeerd” worden. Gisteren pakte de Italiaanse editie van magazine Rolling Stone uit met een interview met Lukaku, met onder andere een passage over racisme. Het dateert van voor de storm op gang kwam.

Na Cagliari had Lukaku wat-ie wil. België, Italië en bij uitbreiding de rest van Europa hopen voor eens en altijd komaf te maken met die oerwoudgeluiden in stadions. Dat de harde kern van Inter de hele heisa minimaliseert en ontkent dat racisme in het voetbal een probleem is, mag dan niet meteen het beste doen verhopen, het thema haalt dezer dagen wél veelvuldig de headlines. Een eerste stap - dat volstaat voorlopig voor de spits.

Na weken het nieuws te hebben gedomineerd met extrasportieve zaken zoals zijn aanslepende transfer naar Inter - waardoor hij zelfs eventjes weer meetrainde bij Anderlecht - , de geuite kritiek op zijn passage bij United en nu dus die racismerel, wil Lukaku óp het veld weer van zich doen spreken. Al is het maar omdat zijn veelbelovend debuut voor Inter, inclusief twee doelpunten, door al het voorgaande op de achtergrond is beland.

Graag had hij dat in het idyllische San Marino gedaan. Hij zal moeten wachten tot Hampden Park, maandag om andermaal met zijn wijsvinger richting hemel te wijzen. Meer dan eens, als het kan, want een nieuwe mijlpaal lonkt: 50 doelpunten voor de Rode Duivels. In een niet eens zo ver verleden - begin november 2017 - mikte Lukaku nog op het record van Bernard Voorhoof en Paul Van Himst (beiden 30 goals). Minder dan twee jaar later staat het duo niet eens meer op de foto. Hallucinant.

Lukaku is een garantie op doelpunten geworden. Een onverbiddelijke machine. Zeker in het shirt van de Rode Duivels. In zijn laatste 21 interlands trof hij maar liefst 25 keer raak.

‘26 years old and already a legend.’ Het charmeoffensief, half juni, op de Heizel kwam geen interland te vroeg. Lukaku glimlachte, stak zijn hand op naar de spionkop die de spandoeken vasthield en maakte later op de avond - na zijn tweede tegen Schotland - ook nog eens een diepe buiging. Over stoppen na het EK in 2020 als Rode Duivel rept hij al een tijd niet meer. Gelukkig maar. Want Lukaku mag dan niet de stijlvolste en fijnzinnigste voetballer zijn, hoe lang zal het duren vooraleer we nog eens zo’n kaliber in de spits hebben lopen?

“Laten we naar de toekomst kijken, niet naar het verleden”, vindt Lukaku. Hij voelt ook wel dat er iets veranderd is. Een jaar na zijn verrassende woorden in een interview met de Amerikaanse website Business Insider, was de liefde met het Belgische publiek nooit groter dan nu. Vandaar dat Lukaku dinsdag blij als een kind in Tubeke aankwam. Het plaatje klopt weer. Een coach die zot van hem is, een ploeg waarin hij goed omringd is en een publiek dat hem naar waarde schat. Bij Inter is het niet anders. Ook daar maakte hij onlangs, tijdens zijn debuut tegen Lecce, een buiging. Weg irritaties, zoals in Manchester, of in het verleden bij de Duivels.

Zelfs na zijn enigszins verrassende invallersstatus tegen San Marino mopperde Lukaku niet. Niet over de gemiste kans om de kaap van 50 te overschrijden, niet over wat er zich de voorbije week in Italië heeft afgespeeld. In oorlogjes - ook met de eigen fans - heeft hij geen zin. Hij is slimmer dan dat.

“Alles gaat goed in Italië”, zei hij tegen de Italiaanse pers. “Ik bedank de fans voor het welkom. Ik hoop te blijven presteren bij Inter. Op dit moment gaat het goed. Het team is sterk, maar er is nog ruimte voor progressie. Ik ben erg content met mijn transfer. Natuurlijk had ik graag gespeeld tegen San Marino. Ik wil altijd spelen, zelfs tegen San Marino, maar de coach heeft een andere beslissing genomen. Die respecteren we.”

Hij waardeerde ook de steun die hij de voorbije dagen kreeg uit alle windhoeken, na de oerwoud- en apengeluiden in Cagliari. “Ik zag de steunberichten vanuit Italië tegen racisme. Maar nu richt ik me op voetbal. Over dit onderwerp heb ik al alles gezegd. Ik vind het belangrijker dat we over mijn prestaties met Inter beginnen praten”, concludeerde Lukaku. De bladzijde wordt omgedraaid.

Hij zit met de vijftig in zijn hoofd.