“Ik dronk twee flessen Jack Daniel’s per dag”: verslaafden getuigen in ‘Durf te vragen’

“Ik stopte van de ene op de andere dag. Cold turkey, zoals ze zeggen”, verklaart ze in Gazet Van Antwerpen. “Ik liep op de De Keyserlei en keek in een etalage. ‘Wat een junk’, zei ik over de persoon die ik zag. Maar het was mezelf in de weerspiegeling. Toen ondernam ik actie.”

Haar slechte jeugd ligt mee aan de basis van haar verslaving. “Ik begon te gebruiken om trauma’s te vergeten. Ik was niet gewenst door mijn ouders, die me in instellingen dumpten. Ik kon in die instellingen medicatie stelen, waarvan ik stoned werd en even die eenzaamheid niet meer voelde.” Niet veel later stapte ze over op joints. “Maar om dezelfde kick te blijven ervaren, ga je steeds verder. Marihuana zorgde aanvankelijk voor een ‘welcome to heaven’-gevoel. Maar dat blijft niet duren. Uiteindelijk zat ik aan de opium. Lichamelijk is dat vergelijkbaar met de crystal meth-epidemie in de VS. Ik woog veertig kilo, had een grijze huid en geen tanden meer.”

“Voor het afkicken kreeg ik hulp van een student geneeskunde. Drie weken lang was het de hel. De pijnen van toen voel ik nog steeds.” Ze brak met haar oude leven. “Ik verwijderde alle telefoonnummers, verhuisde naar de andere kant van de stad en bleef weg uit het milieu. Af en toe zie ik iemand van vroeger, maar ik knoop geen gesprek aan.”