Björn Rzoska beging geen misser, hij demonstreerde professionele nalatigheid

Het politieke interview is dood, beweert collega Joël De Ceulaer al jaren. Maar het kan altijd nog doder, bewees kandidaat-Groen-voorzitter Björn Rzoska onlangs.

Rzoska werd geïnterviewd door VRT-journalist Bart Verhulst. “Staat u achter de door uw partij bepleite afschaffing van de salariswagens?”, wilde Verhulst weten. De Groen-leider in spe antwoordde – ik vat even samen: “Laat me daar zeer duidelijk over zijn: we moeten daar als partij duidelijkheid over scheppen.”

Herhaalde pogingen van Verhulst om Rzoska – nu hij toch op de nationale televisie geïnterviewd werd – zélf tot enige duidelijkheid aan te manen, werden gepareerd met verbale randomness als “Dit is geen ja-of-nee-aangelegenheid”; “Ik denk dat we moeten luisteren naar mensen binnen en buiten de partij” en – hou u vast aan de handgreep van uw salaris-Toyota – “Systemen die bestaan, daar moeten we een systemische hervorming voor uitrollen”.

Rzoska had ook kunnen zeggen: “Kijk, mijnheer Verhulst, in grote delen van de staat Alaska wonen meer beren dan mensen, maar daar hoor je de witkoparendpopulatie ook niet over klagen.” Dat was even duidelijk geweest. Maar wél moediger, in a way. Ongerijmdheid ruikt minder naar angst dan wartaal.

Misschien denkt u: “Nou, nou, is het nu echt nodig om mensen voor een communicatiefoutje zo hard te grillen?” Maar dan vergist u zich. Björn Rzoska beging geen communicatiemisser, hij demonstreerde professionele nalatigheid. Het probleem is niet dat hij het niet goed kon uitleggen, het probleem is dat hij niks uit te leggen hád.

“Ik ga vandaag geen uitgedokterd salariswagensysteem uit de doeken doen”, zei hij in een interview met deze krant. “Maar het wordt voor de nieuwe voorzitter een van de eerste grote dossiers om uit te klaren.”

Anders gezegd: Björn Rzoska wil eerst verkozen worden voor hij een plan bedenkt. Dat is alsof de Rode Duivels zouden zeggen: “Geef ons eerst maar eens die Europese beker, dan zien we nog wel of we volgend jaar aan dat EK meedoen.”

Als het politieke interview zo dood is als een dauwpier, dan is dat niet omdat mediatrainers de hoofden van politici met geeuwverwekkend geleuter gevuld hebben. Maar wel omdat politici te vaak nalaten om te doen wat ze zouden moeten doen: een helder en doordacht beleid ontwikkelen.

Ik heb een idee voor politici met een inhoudelijke achterstand: laat jullie bij toekomstige interviews vertegenwoordigen door een pratende Peppa Pig. Dat beest bazelt er ook maar op los, maar dan hoeven jullie het tenminste niet meer zelf te doen. En hebben jullie meer tijd om alsnog een beleid die naam waardig uit te dokteren.

 Van een systemische hervorming gesproken.