“Ik heb een kleine hamstringblessure en kon het risico niet lopen. Het is typisch voor mij dat ik er niet bij ben. Gelukkig ging het voor mij om afscheid nemen en dat hoef je niet noodzakelijk op het terrein te doen.”

“Ik heb vooral gemerkt dat je beter geen spelers selecteert die nog spelen (onder anderen Yaya Touré, Edin Dzeko en Cesc Fabregas haakten af, nvdr.). Ik ben heel blij dat Craig Bellamy erbij was, want hij hielp me om mijn ideeën bij City te ontwikkelen. Ik ben ook blij dat Mario (Balotelli, nvdr.) kwam. Ik ben heel blij met iedereen die aanwezig was. Al viel me wel op dat iedereen vroeger altijd negentig minuten wilde spelen en nu niet meer. Iedereen klaagde wel over een pijnlijke rug, kuit of hamstring.” (lacht)

“Dat was toen ik mijn vrouw Carla leerde kennen. Ik vond het meteen een fijne plek met vriendelijke mensen. Toen ik bij City tekende, wist ik meteen dat dit een plaats was waar ik succesvol kon worden. In mijn eerste wedstrijd tegen West Ham werd ik verkozen tot Man van de Match. Sindsdien ben ik hier altijd gelukkig geweest, zowel in mijn voetbal als in mijn privéleven.”

“Ik kende Carla al vóór ik bij City kwam. Toevallig tekende ik voor de club waarvoor zij supporterde en in de stad waar zij vandaan kwam. In het begin was het meer een nadeel dan een voordeel. (lacht) Het was allemaal puur toeval, zoals zo veel zaken in mijn carrière.”

Ik voelde me een leider van bij de eerste dag bij City. Maar een legende? Nee, dat kon ik niet voorspellen VincEnt Kompany

“In alle bescheidenheid voelde ik me een leider vanaf de eerste dag. Maar een legende? Nee, dat kon ik niet voorspellen. Als ik me vandaag vergelijk met toen, ben ik een veel kalmere leider geworden. Toen ik in de beginjaren iets verkeerds zag, moest ik meteen handelen. Ik was aldoor bezig om mensen op scherp te zetten. Als ik er een conflict voor nodig had, zou ik het niet laten. Maar ik deed het allemaal in het belang van de club. Samen met Joe Hart en Nigel de Jong wilden we dat de club groter werd dan de optelsom van de individuen. We hebben de cultuur van de club van binnenuit moeten veranderen.”

“Ik herinner me een match in Newcastle in het eerste jaar waarin we de titel wonnen. Yaya Touré kwam naar mij en zei: Vincent, je hebt het goed gedaan dit jaar, je hebt de boel goed gesloten gehouden. Maar nu is het aan mij. Je zal wel zien. Ik dacht: Waar praat hij over? We stonden voor een belangrijke match, Newcastle stond toen vierde. De match begon en bam-bam: twee goals Yaya Touré. Daarna speelden we de titelmatch tegen QPR en kwam Kun (Agüero, nvdr.) naar mij: Deze is voor mij, zei hij. In de blessuretijd scoorde hij de goal die ons de titel opleverde. Toen heb ik begrepen wat het betekent om een grote speler te zijn. Klaar zijn voor de grote momenten.”

“Het EK is realistisch. Het WK? Nog even rustig blijven. Ik probeer te genieten van de momenten die ik nog heb als speler. Trainen met de jongens en plezier hebben op het terrein – dat laat ik niet zomaar los. Tegelijk vind ik het geweldig om manager te zijn en verantwoordelijkheid te dragen. Omdat ik heel veel ervaring kan overdragen. Ik zal maar opgeven als ik het gevoel heb dat het over is. En ik ben heel eerlijk en zelfkritisch voor mezelf.”

“Dit is mijn vijftiende jaar bij Anderlecht en ik was elf jaar bij City. Dat vat samen wat voor persoon ik ben. Ik heb altijd geprobeerd een bescheiden bijdrage te leveren om City te laten groeien als club. Met datzelfde idee ben ik nu bij Anderlecht. Ik probeer met volharding te werken aan een project en probeer dat project te doen slagen. Het is het verhaal van mijn leven. Blessures zijn een deel van het verhaal geweest, maar ze hebben me nooit afgeremd op mijn pad.”

“Anderlecht is een enorme club in een klein land. Je hebt het gevoel bij een grote club te zijn. Maar de druk is anders dan bij City. Ze komt meer van buitenaf. Bij City is de druk intern – je moet elke wedstrijd het maximale van jezelf geven. Bij Anderlecht is de druk extern. Niet zozeer bij mij, maar wel bij anderen. Mijn doel is dat te veranderen en de druk meer intern te maken. Maar ik besef dat er tijd voor nodig is. Ik zeg altijd: City is in mijn hart en Anderlecht in mijn bloed. Ik laat het aan jullie daar de betekenis van te zien.”