Het motto van acteur Dempsey Hendrickx: “Een welgemeende fuck it!”

“Het leven maak je zo licht of zwaar als je zelf wil. Soms moet je gewoon welgemeend ‘fuck it’ zeggen. En springen. Rond mijn zestiende, tijdens een schoolvoorstelling van Reynaert de Vos, viel ik op het podium keihard uit mijn rol. Een bewuste zet, de voorstelling was saai en langdradig. Dat ik daar de lachers mee op de hand kreeg, deed me beseffen dat ik vanuit het niets grappig kon zijn. Sindsdien springt de ‘fuck it’-knop wel vaker aan. Bij het improvisatiegezelschap ‘De Kevins’, waar ik al zes jaar speel, is het de bedoeling om zo elegant mogelijk op je bek te gaan. Alles is goed. Véél meer dan om entertainen of kunst maken, draait het bij improvisatie om loslaten. Ondertussen is dit mijn way of life geworden. Mijn gevoelens verwoorden, mijn hart luchten, eruit flappen wat ik denkt, dat maakt me gelukkiger. Sterker ook. Ik faal en leer constant, maar dat is oké.”

“Ik heb lang gevochten voor mijn vorige relatie. Als je samen een kind én een huis hebt, dan moet het lukken, toch? Uit elkaar gaan voelde als falen. Die gedachte heb ik snel opzijgezet. Het leven gaf me een tweede kans met Joke. In het begin was dat aftasten, mezelf eerst wat zoeken met hulp van een psycholoog. Hij leerde me om echt te praten met mijn nieuwe partner. En om af en toe, met de beste bedoelingen, ‘fuck it’ te zeggen. Ik kan alleen doen waar ik me goed bij voel.”

“Met de jaren heb ik de schoonheid van falen leren inzien. Wie valt, kan altijd weer opstaan. Mijn dochtertje Noor was twee toen ik er plots alleen voor stond als vader. Ik dacht: een kind opvoeden, dat kan ik niet. Als Noor bij mij was, holde ik vaak tegen etenstijd in volle paniek naar de winkel omdat de ijskast weer leeg was. Noor trok zich er niks van aan. Intussen kunnen we allebei hartelijk lachen als papa weer eens eten vergeten is. Dan gaan we samen winkelen. Net zoals momenten dat Noor haar schoenen omgekeerd aandoet. We doen allebei maar wat! Niemand is perfect.”

“Als je ergens zin in hebt, moet je het gewoon doen. In mijn vriendenkring kunnen we elkaar echt pushen om iets nieuws uit te proberen. Een paar weken nadat mijn beste vriendin Lara opperde om te leren surfen, lagen we al samen op het water te dobberen aan de Franse kust. Ik vond het ook ontzettend graaf toen Lara me vroeg als master of ceremony op haar huwelijk. Op haar huwelijksdag was ik zenuwachtiger dan tijdens een vol Sportpaleis met de Helden. Dit mocht niet fout gaan. Mijn beste vriendin trouwt maar één keer. Gelukkig ging mijn ‘fuck it’-knop meteen om en deed ik gewoon mijn ding. Lara vond het de max.”

“Mijn tv-carrière heb ik, geheel onverwacht, aan mijn levensfilosofie te danken. Tijdens mijn studies productontwikkeling blonk ik al uit in creatief brainstormen en improviseren. Want eigenlijk had ik véél liever toneel willen studeren. Mijn vriend Arthur en ik wilden als studenten graag achter de schermen werken, decors bouwen bijvoorbeeld. Eigenlijk kende ik er geen bal van, maar zo’n filmset leek me gezellig. Een zelfgemaakt filmpje én mijn radde tong overtuigden de tv-makers om me te casten als een van de Helden. Via een achterpoortje ben ik dus toch mooi op het podium gekropen.”

“Aangemoedigd door mijn vriendin, ben ik vorig jaar voor het eerst in mijn eentje op citytrip geweest naar Barcelona. Ik hield mijn hart vast. Wat kon ik daar alleen gaan doen? Het was geweldig. Ik heb veel koffiebars opgezocht, lekker gegeten, veel rondgekuierd ... En belangrijker nog, mijn faalangst om solo te reizen overwonnen. Als alleenstaande papa heb ik geleerd om mijn vrijheid te koesteren. Joke en ik wonen nog niet samen. Het is ook fijn om soms gewoon helemaal alleen thuis te zijn en mijn goesting te doen.”

“Mijn ouders hebben me opgevoed met het idee dat je alles slechts op één manier goed kan doen. Mijn vader lost de dingen zelfs op nog voor er een probleem is, ik doe het achteraf. Ondertussen beseffen mijn ouders dat ik anders in elkaar zit. Ze hebben geleerd om dat te aanvaarden, ze zien ook hoe gelukkig ik de jongste jaren ben. Mijn ouders zijn trouwens nog altijd een geweldig vangnet, het hangt alleen een beetje lager. Daar hangt het goed.” 

• geboren in 1987

• papa van Noor (3), samen met Joke

• stagiair-inspecteur Vince Willems in De Buurtpolitie, VTM Kids-stem en theatermaker