"Ik had al veel slechte televisie gemaakt, maar "ER", dat zag er goed uit!"
Meer dan 100 filmprijzen won de ziekenhuisserie "ER", waarin de levens van vooral dokters en het verpleegkundig personeel in het County General Hospital in Chicago centraal stonden. Vijftien seizoenen lang volgden kijkers wereldwijd het wel en wee dichtbij of ver weg van de operatietafel en genoten van de romantische perikelen die ermee samenhingen. Dr. Doug Ross was een van hen, een pediater die van een grapje, een glaasje en van vrouwen hield. Het was de rol die de carrière van een toen nog vrij onbekende George Clooney een enorme boost gaf. Hij was er alvast bij toen 25 jaar geleden "ER" voor het eerst op het Amerikaanse tv-scherm verscheen.
Op 19 september 1994 werd immers het medisch personeel, zoals Mark Green, Susan Lewis, John Carter en Doug Ross, aan de kijker voorgesteld. Clooney zou uiteindelijk 5 seizoenen lang als pediater in de serie te zien zijn.
George Clooney: "Ook al werd me slechts een kleine rol binnen de groep van dokters aangeboden en kon ik bij een andere tv-serie veel meer geld verdienen, de pilootaflevering van "ER" had niemand minder dan Steven Spielberg als producer. Spielberg had toen juist in de bioscoopzalen erg goed gescoord met "Schindler’s list" en "Jurassic Park". Ik wilde met zo’n talent wel eens samenwerken en ervaren hoe dat voelde. Ook was het wel leuk om niet de dragende rol te moeten zijn. Ik was degene die met de vrouwen flirtte en tegelijkertijd levens redde. Van kinderen dan nog. Dan kan je voor kijkers niets verkeerds meer doen. Dan zit je altijd in het winnende kamp." (TNT, juni 2018)
"Ik heb veel slechte televisie gemaakt de voorbije periode. Het is dus makkelijk om nu aan iets mee te werken waarvan ik kan zeggen: “Dat ziet er goed uit!” Iedereen is ook zo vriendelijk tijdens de opnames. Neem het van mij aan, dat is uiterst zeldzaam in deze business. Want er is altijd wel iemand die anderen het leven zuur maakt." (Extra Tv, november 1994)
"Ik heb al heel wat slechte televisie gemaakt en nu kom ik hier terecht in deze uiterst getalenteerde groep mensen. Dat voelt erg intimiderend. Eigenlijk voel ik me hier niet zo op mijn gemak. Ik moest steeds een tandje bijsteken." (E! News, november 1994)
"Het samenspel van de acteurs was ronduit spectaculair. Niemand wilde de andere overtreffen of iemands moment wegkapen." (TNT)
""ER" was een maf moment in mijn carrière, en niet alleen in die van mij. Van eigenlijk een heleboel acteurs. We werden als het ware in de stratosfeer gegooid, waardoor ons leven compleet overhoop gegooid werd." (Television Critics Association Winter Press Tour, februari 2019)
"De serie werd massaal bekeken, tot 40 miljoen kijkers per aflevering, met een gigantisch marktaandeel. Zeker de eerste 2 seizoenen. Kijkers hadden voordien dan ook nooit iets dergelijks gezien. Het was het soort programma waarover iedereen de dag nadien op zijn werk praatte." (TNT)
"Ik denk dat iedere acteur uiteindelijk zoekt naar een rol in een serie als deze. Waar mensen vol interesse naar kijken en die uitgebreid in de media besproken wordt. Kortweg, dat is een droom die uitkomt." (E! News)
"Ik zal zolang ze me willen aan dit programma meewerken. Normaal ben je blij als je een job in deze sector hebt, om dan te kunnen verderbouwen naar een nieuwe stap in je carrière. Maar dit voelt alsof ik geen andere stap hoef te nemen. Enkel het hier en nu telt." (E! News)
Het succes van die serie heeft een megaverschil voor mijn carrière gemaakt
"Het besef dat ik beroemd was? Toen ik na een half seizoen “ER” op straat liep in New York. Terwijl ik voordien al regelmatig opmerkingen kreeg van "Hé, dat is die man uit die serie!", riep er plots iemand: "Dag George!" Men kende mij en niet alleen maar de rol die ik speelde. Toen besefte ik ten volle dat er iets in mijn leven veranderd was. Ook al wil ik niet klagen, sindsdien werd mijn leven heel wat gecompliceerder. Het succes van die serie heeft een megaverschil gemaakt voor mijn carrière." (Hollywood Reporter, september 2011) Clooney won intussen meerdere Golden Globes en Oscars.
"Nu en dan ziet Amal wel eens een aflevering op tv passeren, vooral als we in Europa zijn. Vroeger keek ze nauwelijks televisie. Maar nu blijft ze toch even kijken en we moeten er dan allebei erg om lachen. Want ik ben toch wel wat verouderd sindsdien. Ze heeft me pas gestrikt toen die gast daar op tv al 10 jaar ouder was." (Vanity Fair, september 2017)