Een opwindende Liam Gallagher en ‘cheesy’ autotunerap: dit zijn de beste platen van de week

Liam Gallagher - Why Me? Why Not. ★★★★☆

Is Liam niets zonder Noel? We hebben nooit wat gevoeld voor die boutade, maar veel munitie om diezelfde mythe te ontmijnen gaf Liam Gallagher nu ook weer niet na het opdoeken van Oasis. Beady Eye trappelde ter plaatse in zijn eigen schaduw, en vijf jaar geleden werd die groep – geen minuut te vroeg – ontbonden. Solo leek hij ook al een doodlopend straatje in te sukkelen met het halfbakken As You Were. Maar Liam Gallagher schittert meer dan ooit op Why Me? Why Not. Die titel jatte hij bij twee tekeningen van John Lennon – de originelen hangen tegenwoordig aan zijn muur. De Lennon-link is ook sterk aanwezig in songs als ‘Once’ of het psychedelisch-melancholische ’Meadow’. 

Maar net zo goed waait zijn verleden met Oasis je aangenaam toe in het magistraal slepende ‘Gone’ of de machtige opener ‘Shockwave’. Met de schimpscheut “You’re a snake, a weasel”,  richt hij zich schijnbaar tot zijn broer. Het kan alvast meer tellen dan het banale “potato” waarmee Liam Gallagher zijn voormalige spitsbroeder ooit ridderde.

Met topproducers Greg Kurstin en Andy Wyatt slaagt Liam er op Why Me? Why Not. trouwens regelmatig in om de fans van zijn iconische nineties-band te paaien. Moet die reünie er dus noodzakelijk nog komen? Voor ons hoeft het eerlijk gezegd niet meer, zolang Liam deze opwindende koers blijft aanhouden. (GVA)  

JPEGMAFIA - All My  Heroes Are Cornballs ★★★★☆

Begin vorig jaar strooiden we lof over Veteran, de vierde plaat van JPEGMAFIA, die fans van avant-gardehiphop liet likkebaarden. Intussen zag de Amerikaanse rapper zijn cultreputatie als een komeet het indiewereldje doorschieten. Hij speelde gesmaakte shows (in o.a. de Brusselse AB) en mocht gastraps verzorgen bij goed volk zoals Flume, Channel Tres en Danny Brown. Op All My Heroes Are Cornballs slalomt de ex-militair wederom tussen prikkelende experimentele elektronica, maar eigent hij zich ook cheesy autotunerap toe, wat hem vermakelijk genoeg nog weirder maakt. In ‘Grimy Waifu’ bezingt hij zijn liefde voor vuurwapens, in ‘BasicBitchTearGas’ keert hij ‘No Scrubs’ van TLC binnenstebuiten, in ‘Prone’ rapt deze geflipte wapengek “One shot turn Steve Bannon into Steve Hawking”. Alsof Ol’Dirty Bastard werd ingelijfd bij Antipop Consortium. Delicieuze waanzin. (SVS)

Brittany Howard - Jaime ★★★★☆

‘Jaime’ verwijst naar het 13-jarige zusje dat Brittany Howard, ook bekend als de frontvrouw van Alabama Shakes, zowat twintig jaar geleden aan kanker verloor. Verwacht evenwel geen troosteloze elegie, op ‘Run to Me’ en ‘Short and Sweet’ na misschien. Funk, gospel en cosmic blues geven vaker de toon aan op een plaat die tegelijk nostalgisch en tijdloos klinkt. Zo is ‘Goat Head’ een song over het racisme dat ze voelde in Alabama als kind van een zwarte vader en een blanke moeder. Het door merg en been trekkende ‘Georgia’ is dan weer een aangrijpende tranche de vie over ontluikende homoseksualiteit tijdens haar jeugd. 

Na twee platen met Alabama Shakes ging Howard door zwaar weer: een identiteitscrisis en een writer’s block deden haar besluiten om die succesvolle groep on hold te zetten. Jammer voor de band, mais j’aime Jaime. (GVA)

Joe Armon-Jones - Turn To Clear View ★★★★☆

Joe Armon-Jones breit met Turn To Clear View een gelaagd vervolg aan zijn twee jaar geleden verschenen solodebuut Starting Today. Waar die eerste plaat nog een nieuwsgierig aftasten was van de wanden van zijn bruisende, grootstedelijke jazzfunkgeluid duikt de Londense keyboardspeler deze keer met het hoofd vooruit zijn klankbad in. Zijn live-escapades als lid van Ezra Collective droegen ongetwijfeld bij tot de creatie van Armon-Jones’ organisch aandoende eclecticisme. Zo vervloeien conscious rap, new soul en fusion in ‘The Leo & Aquarius’, waait een wolkje dub door het wervelende met echoënde koperblazers opgesmukte ‘Try Walk With Me’ en murmelt de Nigeriaan Obongjayar mysterieus in het Headhunters-achtige ‘Self:Love’. De psychedelische soultante Georgia Anne Muldrow verdwaalt dan weer op ongeëvenaarde wijze in de jazzy triphop van ‘Yellow Dandelion’. Verrukkelijk! (SVS)