LEES OOK. Ex-wielrenner Frans Van Looy stapt uit het leven na conflict over ouderlijke woonst: “Dat hij buiten moest voor de deurwaarder kwam, kon hij niet meer aan” (+)

“Ik kreeg deze ochtend al diverse telefoontjes van collega oud-renners. Generatiegenoten van mezelf en Frans. Die bevestigden mij het overlijden. Ik ben er echt niet goed van. Ik wist dat Frans al een tijdje kampte met psychologische problemen. Blijkbaar heeft hij een spijtige uitweg gevonden door zichzelf van het leven te beroven”, stelt een aangeslagen Pevenage.

“Ik ben zo’n tien jaar aan de slag geweest met Frans bij Team Telekom. Manager was toen Walter Godefroot. Frans en ikzelf waren de sportdirecteurs. Van Looy was in die periode zeer goede maatjes met Erik Zabel. Het was wat zijn poulain. Ook met de rest van de renners had Van Looy een zeer goede band. Het was al een tijdje geleden dat ik Frans nog ontmoet had. Het moet op een koers geweest zijn zo’n twee jaar geleden. Dit nieuws komt zeer hard aan”, aldus Pevenage.

Van Looy was beroepsrenner tussen 1972 en 1982. Op zijn erelijst staan onder meer de Schaal Sels, de Nationale Sluitingsprijs in Putte-Kapellen (tot drie keer toe), Nokere Koerse, de Grote Prijs Jef Scherens in Leuven, Brussel-Ingooigem (nu Halle-Ingooigem) en ritzeges in de Dauphiné Libéré en de Ronde van Catalonië. Freddy Maertens hield hem in 1975 in een sprint van de zege in Parijs-Tours.

“Nooit als een pater geleefd”

Frans Van Looy zag het levenslicht in Merksem op 26 augustus 1950, en was beroepsrenner tussen 1972 en 1982. In zijn eerste jaar als prof won hij al zijn eerste koers.

“De Ronde (van Vlaanderen) is de schoonste koers van het jaar”, zei de sprinter in 2008 tegenover Het Nieuwsblad. “Al moet ik eerlijk toegeven dat ik er als renner telkens tekortschoot.”

Dat gold ook voor de andere Monumenten van de wielersport die Van Looy reed. Tot de koersen die hij wel kon winnen waren de Schaal Sels, De Nationale Sluitingsprijs in Putte-Kapellen (tot drie keer toe), Nokere Koerse, De Grote Prijs Jef Scherens in Leuven, Brussel-Ingooigem (nu Halle-Ingooigem) en ritzeges in kleinere rondes, zelfs in de Dauphiné Libéré.

Ondanks eigen ambities en zijn wat afwijkende levensstijl heeft Van Looy ook bij het grote Molteni voor Eddy Merckx gekoerst. Hij zetelde ook zes jaar voor de toenmalige christendemocratische partij CVP in de gemeenteraad van Merksem.

Een constante doorheen zijn loopbaan was dat voor Van Looy het leven meer was dan wielrennen. “Ik heb nooit als een pater geleefd”, zei hij daaromtrent in het boek “De Mannen achter Merckx” van Patrick Cornillie en Johny Vansevenant. Of “Wat heb ik er toch weinig voor gedaan! Had ik wat meer zelfdiscipline gehad, dan zou ik ongetwijfeld méér uit mijn carrière gehaald hebben. Maar de vraag is of ik dat toen wel wou!”.

Na zijn loopbaan als renner werd Van Looy ploegleider. Onder andere aan de zijde van Walter Godefroot bij het grote Duitse Telekom. Waar bij botste op toprenners als Jan Ullrich, Erik Zabel, Jens Heppner en Steffen Wesemann. Tot hij in 2006 bij T-Mobile, zoals het team later heette, na veertien jaar moest opstappen. Om dan gronden te onderhouden en tuinen aan te leggen.

Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht op de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.