André Hazes ziet zijn moeder niet meer: “Ergens is ze gewoon heel erg ziek”

“Ik heb heel veel respect voor haar en voor wat ze heeft gedaan als moeder. Echt petje af. Maar ze is verdwaald, of zo. Ik hoop dat ze weer terugkomt en gelukkig wordt”, vertelt Hazes aan Johnny de Mol in het programma ‘Waar is de Mol’, dat maandag wordt uitgezonden.

De ruzie tussen Hazes en zijn moeder dateert al van jaren geleden, uit de tijd dat André een relatie kreeg met de 16 jaar oudere Monique Westenberg. Hij vertelt dat hij ‘zo erg verdriet’ had van de breuk met Rachel. “Niet normaal. De eerste jaren, toen woonde ik er nog naast. Het kwam ineens. Ineens sprak mijn moeder niet meer tegen mijn vrouw. Ineens sprak mijn zus niet meer tegen mijn vrouw. En omdat ik toch voor haar koos, werd er niet meer met mij gesproken. Daarom ben ik daar weggegaan.”

Toen moeder en zoon de ruzie hadden bijgelegd, een kleine twee jaar geleden, heeft hij haar wel gevraagd waarom ze het contact zo abrupt verbrak. “Hoe kan je nou drie jaar lang geen contact hebben met je zoon? Zij is er heilig van overtuigd dat het niet aan haar ligt. Ze ziet het niet. En ik kan niet boos op haar zijn. Ergens is ze gewoon heel erg ziek.”

Rachel liet zich in 2017 ook opnemen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis voor haar geestelijk welzijn. “Rachel heeft veel meegemaakt in haar leven. Dat alles is haar de laatste maanden steeds zwaarder gaan vallen”, verklaarde haar familie destijds. Later dat jaar lieten Rachel en André weten weer contact te hebben. “Omdat het tijd is. Voor rust en ruimte, in hoofd en hart. Omdat loslaten ook verdergaan betekent. Omdat we de hele wereld niet kunnen veranderen, maar de wereld in en om ons heen wel. Stapje voor stapje, in vrede, respect én met elkaar”, deelden ze toen op Instagram.

Ook met zus Roxeanne verloopt de relatie al jaren erg stroef. Zelfs nadat André het bijlegde met zijn moeder, bleven de twee elkaar negeren. “We hebben het allebei hartstikke druk, en ik heb er ook gewoon geen behoefte aan”, klonk het vorig jaar nog. “We hebben elk een groepje mensen om ons heen opgebouwd die onvoorwaardelijk van ons houden en dat hoeft niet per se familie te zijn. Bloed is dikker dan water, zeggen ze. Maar ik hou soms gewoon van water.”