Romelu Lukaku scoort in Milanese derby, sterk Inter wint met 0-2 en blijft leider

Het teken dat hij in de camera deed, was voor moeder Adolphine: maman, je t’aime, mama ik hou van jou. De regisseur koos eerst een ander beeld, maar dat zal hem uiteindelijk weinig uitmaken – zo’n ijdeltuit is hij ook weer niet. De boodschap kwam in miljoenen huiskamers over. Zijn statement op het veld ook. Derbyheld.

Opnieuw heeft Lukaku in een boekje zijn plaatsje verzekerd: na Louis van Hege, in vooroorlogse tijden zeven keer doeltreffend in de Milanese derby, is hij de tweede Belg op een illuster lijstje van doelpuntenmakers in het historisch burenduel. Een kwartier voor tijd streelde hij met zijn kale knikker een voorzet van uitblinker Nicolò Barella - Donnarumma kon er enkel maar naar staren. De krachtstoot en de vonken die ze van Lukaku na twee matchen zonder goal (en een contractuur in de rug) hadden verwacht. Vanop de bank liepen ze met zijn allen naar ‘Big Rom’. Delen in de vreugde en een bisnummer na het laatste fluitsignaal.

Een akkefietje in de kleedkamer verandert niets aan zijn populariteit – wat mensen achter een toetsenbord zonder kennis ook mogen beweren. Zelfs Marcelo Brozovic, de man met wie hij dinsdag na Slavia stevig in de clinch ging, liet zich helemaal gaan. Zoals ook omgekeerd het geval was bij de opener van de Kroaat – Lukaku spreidde de vleugels en holde achter zijn ploeggenoot aan. Alles vergeven en vergeten. Twee grote monden en winnaars waren gebotst. Zoals dat in elke vestiaire wel eens gebeurt. Is niks van blijven hangen. Vincere insieme. 

In Italië leven spitsen van kruimels. Lukaku wist het bij zijn overgang naar Inter. Meer dan twee doelpogingen gunnen ze je in een topwedstrijd doorgaans niet. Bij zijn eerste ging Donnarumma nog uitstekend plat. Uitstel maar geen afstel.

Inter moest in een gesloten match wachten tot in de tweede helft wachten. Een afgeweken schot van Brozovic effende het pad. Lukaku deelde het genadeschot uit.

Zijn derde in vijf bij Inter en een afwerkingspercentage van 50 procent. Alles behalve een onaardige start. Met twaalf op twaalf zwaait zijn team momenteel de plak in de Serie A. Ook Antonio Conte, gekomen met grote ambities, wist met zijn vreugde geen blijf.

Toch stak hij het vingertje op: “Rom kan nog veel beter. Hij heeft nog een enorme groeimarge op zijn 26ste. Als wij fatsoenlijk met hem werken, kan hij extreem belangrijk worden.” Lukaku lachte: “Wij hebben een sterke band. Ik heb een coach als hij nodig. Een die mij motiveert. Ik ben erg blij om voor deze club te mogen spelen.”