Iserbyt wint nu ook in Waterloo na ploeterduel met Aerts: “Ook voor mij een complete verrassing”

Cross op z’n Vlaams. In het Amerikaanse Waterloo had het de voorbije dagen flink geregend, zo kon er in de tweede Wereldbeker-manche van het veldritseizoen geploeterd worden in de modder. Niet vreemd dus dat op het loodzware parcours meteen het kaf van het koren werd gescheiden: dezelfde tenoren als in de eerste Wereldbeker-manche van Iowa kozen al snel het hazenpad. Eli Iserbyt toonde z’n technische bagage op het glibberige traject, Toon Aerts volgde als enige in z’n zog. 

Wat volgde was een tweestrijd, met véél schuivers. Eerst ging de voormalige beloftewereldkampioen in de fout, Aerts profiteerde en harkte een kloof van zestien tellen bij elkaar. Maar halfweg ging ook de Belgische kampioen meermaals tegen de vlakte, even later vond een verbeten Iserbyt zo opnieuw de aansluiting. Maar lang bleven ze niet samen, de rollen waren dit keer omgekeerd. Aerts reed het decor in, nu kon Iserbyt een kloof slaan. Deze was wél definitief, hij smeerde Aerts zelfs nog een achterstand aan van één minuut. Een dubbele Amerikaanse triomf voor het lichtgewicht én een knalstart van zijn eerste volledige seizoen bij de profs.

Alleen de strijd om de laatste podiumplaats bleef nog spannend en daarin haalde Vanthourenhout het van Vermeersch. In de wereldbekerstand verstevigt Iserbyt zijn leiderspositie. Met het maximum van 160 punten heeft hij twintig punten voor op Aerts. Zondag 20 oktober volgt in het Zwitserse Bern de derde WB-manche. 

“Ik kan nog niet geloven dat ik twee crossen in de Wereldbeker gewonnen heb”, reageerde Eli Iserbyt na de cross. “Ik was al blij met mijn zege vorige week. Dat ik nu een tweede overwinning pak, komt ook voor mij als een complete verrassing.”

“Toen ik viel, dacht ik dat het volledig over was en dat ik zou rijden voor een tweede plaats. Van mijn broer hoorde ik in de materiaalpost dat Toon Aerts niet zo fris meer was en daar putte ik moed uit. Ik kwam snel terug en wou meteen op en over hem heen gaan. Dat lukte. Ik had me voorgenomen er een stevig tempo op na te houden en te versnellen in de slotronden. Er zat immers nog wat energie in de tank.”

“Bij de passage aan de brug zag ik dat het beste eraf was bij Toon. Ik hoorde ook dat ik 20 seconden voorsprong had. Ik bleef vol doorgeven, maar maakte hierdoor wat foutjes. Het was op dit parcours ook niet gemakkelijk om het juiste spoor te vinden en te houden. Het leek misschien alsof ik veel risico nam, maar dat was niet zo. De fiets koos gewoon zijn eigen weg.”

“Ik denk dat ik met twee tweede plaatsen best tevreden mag zijn”, reageerde Toon Aerts. “Ene Wout van Aert behaalde vorig jaar hetzelfde resultaat. Ik won toen beide Amerikaanse manches, maar op het einde van het seizoen werd het om de eindzege nog best spannend tussen ons twee. Ik maak mij dus nog geen zorgen over een eventuele eindzege in de Wereldbeker.”

Aerts kwam in Waterloo verscheidene keren ten val. “Maar het was Eli Iserbyt die als eerste in de fout ging. Zo kreeg ik vlug 15 seconden bij elkaar gefietst. Ik werd daardoor wat overmoedig en maakte te veel fouten. Drie keer na elkaar zelfs. Zo kwam Iserbyt heel snel terug. Wat verderop liet hij me achter.”

“Wij hebben hier in Amerika niet al ons materiaal ter beschikking en dat is wel jammer. Maar langs de andere kant is dat zo voor iedereen zo. Dat ik slechts tweede wordt is te wijten aan het feit dat de benen niet echt goed genoeg waren. Iserbyt was te sterk”.

“Door de regen was het parcours heel zwaar geworden”, sprak nummer drie Michael Vanthourenhout na de wedstrijd. “Maar dat het zo erg zou zijn, had ik echt niet verwacht. Toen we de omloop gingen verkennen werd al duidelijk dat iedereen wel op zijn gepaste plaats terecht zou komen. Ik ging vrij vlug in de wedstrijd, op een schuine kant, in de fout en zo konden Eli Iserbyt en Toon Aerts er vanonder muizen. Ik was dan in een fikse strijd verwikkeld met Gianni Vermeersch voor de derde plaats. Het duurde tot in de laatste ronde. Toen maakte hij een foutje en kon ik een kloof slaan. Als Vermeersch de leiding nam, had ik wel het gevoel dat ik net iets beter was. Het kwam erop aan geen fouten te maken. Ik heb hard gewerkt in aanloop naar dit veldritseizoen en deze derde plaats geeft me wel vertrouwen voor het vervolg.”