Hilde Crevits naar huwelijk van zoon: hoe het privéleven het werk van politici doorkruist, een overzicht

Hilde Crevits (CD&V) hoopte dat de nieuwe Vlaamse regering vrijdagavond of -nacht een feit ging zijn, want ze wou nu eenmaal bij het huwelijk van haar zoon aanwezig zijn. Een akkoord is er niet bereikt, maar Crevits kiest zaterdag hoe dan ook voor haar gezin. Dat maakte ze vrijdagochtend al duidelijk.

Ook Zuhal Demir (N-VA) weet wat het is als de politiek privéfeestjes doorkruist. Op 8 december vorig jaar had de N-VA-politica een babyborrel gepland voor haar dochtertje. Een babyborrel die overigens samenviel met de eerste verjaardag van haar dochtertje. En laat die 8e december net de dag zijn dat haar partij vertrokken is op de cruciale ministerraad over het VN-Migratiepact. Dat vertrek stond zo goed als gelijk met de exit van N-VA uit de regering-Michel.

Demir moest als staatssecretaris niet aanwezig zijn op de ministerraad, maar ze is die avond wel opgebeld door de top van de partij om naar Brussel te komen. Daar werd onder meer een persconferentie gegeven. 

Maar het bekendste voorbeeld is waarschijnlijk dat van Wilfried Martens (CD&V). Hij bevond zich samen met zijn vrouw Miet Smet (CD&V) en zijn kinderen in Disneyland toen hij telefoon kreeg van koning Albert II. De koning wilde dat Martens bemiddelaar werd om zo de onderhandelingen uit het slop te helpen. De familie Martens ging nog op één attractie en vatte dan de terugtocht aan. "Wilfried was blij dat hij weg kon", lachte Miet Smet ooit in een interview.

Misschien herinnert u zich nog de beelden van de auto die de poort van het Kasteel van Belvédère in Laken binnenrijdt. Miet Smet zit achter het stuur om Wilfried Martens tot bij de koning te brengen, de kinderen zaten op de achterbank. Rechtstreeks vanuit Disneyland.

Kris Peeters (CD&V) heeft alvast spijt dat hij politiek soms voorrang heeft gegeven op zijn privéleven. Zo heeft hij enkele belangrijke momenten uit het leven van zijn zoon moeten missen, zo vertelde hij aan televisiemaker Eric Goens in "Die Huis". "Mijn zoon studeerde af aan het Onze-Lieve-Vrouwe-College in Boom. Maar wie was er niet? Dat zou ik niet meer doen."

Peeters zat op dat moment in het buitenland voor een handelsmissie. "Maar als ik dat opnieuw zou moeten overdoen, of er zijn er nog zo'n paar, dan zou ik zeggen: zo belangrijk is die handelsmissie niet. Ik kom terug of ik ga niet." 

Herman De Croo (Open VLD) had dan weer bijna de geboorte van zijn zoon Alexander De Croo gemist, nu minister in de federale regering. "We hadden een belangrijke vergadering met het kernkabinet in de Wetstraat. Mijn echtgenote belde dat ze naar het ziekenhuis was, ze was zelf met de wagen tot daar gereden, in de overtuiging dat de geboorte niet ging gebeuren. Ik ben dan in de vergadering gebleven, tot mijn chauffeur aan de deur is komen kloppen met de boodschap dat het toch dringend zou zijn. Ik heb dan nog een beetje getreuzeld, maar ben dan toch vertrokken. Toen we in Vilvoorde aankwamen, hadden we ons van kliniek vergist." Maar eind goed, al goed: hij haalde de geboorte van zijn zoon Alexander toch nog op tijd.

Alexander De Croo (Open VLD) werd dan weer tijdens de federale regeringsonderhandelingen in 2011 vader, net zoals Wouter Beke (CD&V). Het inspireerde Elio Di Rupo (PS) om een groot pluchen konijn voor Beke mee te brengen naar de onderhandelingstafel. 

Voor De Croo moest Di Rupo dan weer een vergadering met de onderhandelaars uitstellen, omdat de vrouw van De Croo op dat precieze moment aan het bevallen was.

Tot dusver de mooie verhalen van blije momenten. Soms was het ook anders en moesten politici worden weggeroepen voor moeilijke momenten.

Tijdens de federale onderhandelingen in 2010 was de moeder van Johan Vande Lanotte (SP.A) er heel erg aan toe. Vande Lanotte was toen bemiddelaar, maar de onderhandelingen werden een paar dagen stilgelegd zodat hij nog wat tijd kon doorbrengen bij zijn moeder. Vande Lanotte bleef wel doorwerken, ook na het overlijden van zijn moeder. 

Elio Di Rupo (PS) verloor een jaar later zijn broer, net op het moment dat hij formateur was. Maar ook hij bleef verder werken, zonder pauze zelfs.

Wilfried Martens (CD&V) komt helaas ook in dit lijstje voor. Tijdens de onderhandelingen over het Egmont-pact in 1975, was zijn gezin op vakantie in Spanje. Martens was thuisgebleven in Brussel voor de onderhandelingen.

Tijdens die vakantie is de zoon van Martens echter betrokken geraakt bij een zwaar auto-ongeval. “Ik was die dag aan het werk in het parlement toen ik het nieuws te horen kreeg”, vertelde hij daarover. Toch bleef hij op post en vergaderde hij nog ettelijke uren door. Tot de ernst van de zaak tot hem doordrong. “Toen ben ik beginnen te wenen. Vanden Boeynants heeft me toen op het vliegtuig richting Spanje gedwongen." “Het was de zwaarste periode uit mijn leven”, zei Martens later. “Ik had in Spanje moeten zijn, bij mijn vrouw en kinderen. Dat schuldgevoel blijft. Die grote droefheid blijft bestaan."

Maar verschillende politici zijn het erover eens: in zulke situaties is er vooral veel begrip. Zo vertelde ook Kathleen Van Brempt (SP.A), die ooit halsoverkop moest vertrekken uit het Europees Parlement. "Ik herinner mij dat ik ooit ben weggegaan van een belangrijke onderhandeling met de Raad en de Commissie. Mijn dochter was helemaal over haar toeren en die was niet te kalmeren door haar oppas. Ik ben gewoon naar huis gegaan. Je weet wel wanneer er écht een probleem is met je kind en dan moet je er gewoon zijn. Ik heb gezegd: het stopt hier nu, we gaan later verder. Voilà."