Olympisch ticket en finale op WK atletiek voor gemengd 4x400m aflossingsteam

Zelfs zonder hun sterkhouders zijn de Belgen er vanavond toch in gelukt om een ticket voor de finale van de 4x400m gemengd uit de brand te slepen. Trainer Jacques Borlée spaarde Jonathan Sacoor omdat hij zowel individueel als met de Belgian Tornados moet lopen; Jonathan Borlée moest twee weken terug al een punt zetten achter zijn seizoen door een blessure aan de hamstrings; Kevin Borlée blesseerde zich vorige week aan de rug en Cynthia Bolingo moest ook al afzeggen voor het WK met pijn aan de achillespees. Camille Laus en Dylan Borlée bleven over als vaste waarden - ze waren er ook al bij op het WK aflossingen, net als Robin Vanderbemden.

Jacques Borlée moest in de clinch gaan met de federatie voor de selectie van Robin Vanderbemden en maar goed ook, want hij was de man die vanavond de Belgische spurt op gang trok in de reeksen. Hij legde na zijn rondje de stok in tweede positie in de handen van Camille Laus. “Geen idee of ik goed of slecht heb gelopen," gniffelde Vanderbemden nadien. “Ik weet alleen dat ik nu moe ben en dat is meestal een goed teken.”

Camille Laus is het niet gewend om als tweede te lopen, wanneer het hele peloton bij elkaar komt. Dat vraagt duw- en trekwerk en toch ook wat strategisch positie kiezen. “Daar moet ik nog aan werken want ik heb me wat laten insluiten,” zei de kapitein van de Belgian Cheetahs. “Ik dacht: ‘Tant pis, ik zal gewoon volgen’ en heb even gewacht om in te halen. Ik moest ook opletten dat ik niet zou vallen of met niemand zou botsen - ik was toch wat bang voor een diskwalificatie. Ik wilde geen al te grote risico’s nemen.”

In derde positie stuurde ze Imke Vervaet weg, die op dit WK haar debuut maakt in het aflossingsteam. “Ik was wat te braaf”, bekende ze. “Ik raakte ingesloten en heb me tactisch te veel laten doen. Een goede leerschool.” Vervaet verloor terrein en Dylan Borlée moest meteen aan een hele inhaalrace beginnen. Met zijn ervaring en kwaliteiten was de kloof gelukkig snel gedicht. 

Gewoon uitlopen, dacht hij, toen hij in tweede positie na Polen voor de finish opdook - de topdrie kwalificeerde zich namelijk  rechtstreeks voor de WK-finale. Maar daar ging de 27-jarige Brusselaar toch in de fout: hij onderschatte de concurrentie en werd op de meet nog bijgehaald door Brazilië en Indië. Een blunder die gelukkig nét niet werd afgestraft. Hun tijd van 3:16.16 was nét voldoende - Italië was amper 36ste honderdsten trager - om zich als tweede beste verliezende team te kwalificeren voor de finale. Het is meteen ook een nieuwe Belgische recordtijd, die stond voorheen op 3:18.03.

De Belgen, en dan vooral Dylan Borlée, slaakten een zucht van opluchting: het olympisch ticket voor Tokio 2020 en de finale op dit WK waren binnen. “Amai, ik had het me kwalijk genomen als we door mijn schuld naast de finale hadden gegrepen,” pufte Dylan Borlée. “Ik moet me verontschuldigen bij de anderen want dat was niet nodig. Ik voelde me goed en ik heb niet vertraagd of zo - ik zag ze gewoon niet naderen. Misschien ging ik niet vol door omdat ik te veel dacht aan de andere wedstrijden die nog moeten komen. Ik dacht: als ik me op kop zet, dan komen ze er niet meer over. Fout. Dat was een goede les voor me.”

Het doel is uiteindelijk bereikt en dat is het belangrijkste, straalde Camille Laus. “We staan in de finale, ook al was het heel nipt. Het olympisch ticket is binnen, als we dat nu nog evenaren met de Cheetahs, dan is het perfect. We doen onszelf een mooi cadeau.”

De kans dat de Belgen morgen in de medailles lopen, is evenwel klein. Mogelijk recupereren ze Kevin Borlée - als zijn rug voldoende is hersteld - en ook Imke Vervaet zal vervangen worden (zij loopt maandag de 200m) maar met grote spurtnaties zoals de VS en Jamaica als tegenstander in de finale wordt dat voor België toch een hele uitdaging.