Anderlecht tegen Beveren, ooit nog het kleine Anderlecht genoemd. De dag van vandaag was het eerder het kleine Anderlecht tegen het nog kleinere Anderlecht, anders kunnen we het duel tussen de nummer 14 en 16 in de Jupiler Pro League niet omschrijven.

Bij Anderlecht ontbraken Kompany en Saelemaekers door blessures en zaten Amuzu, Gerkens en Trebel niet in de selectie. Wél van de partij: Peter Zulj. De Oostenrijker bevolkte het middenveld, samen met Sambi Lokonga en Samir Nasri. Waasland-Beveren startte zonder echte spits op Anderlecht – Durmishaj begon op de bank.

Eerste fluitconcert

Enkel de vaste camera’s werkten lange tijd tijdens het WK wielrennen, maar gisteren hadden de mensen van de tv in het Lotto Park ook voldoende gehad aan slechts één vaste camera. Het spel ging zo traag, de slowmotioncamera’s mochten in de doos blijven zitten. Doelloos rondtikken tussen Sandler, Luckassen en Zulj. Amper diepgang. Beveren kon twee keer dreigen via een vrije trap van Badibanga en Verschaeren trapte na mistasten van Caufriez naast een leeg doel: meer viel er niet te beleven.

Het duurde dan ook niet lang voor (een deel) van de supporters het even had gehad met ‘The Process’ en begon te fluiten bij de zoveelste pass achterwaarts of het gebrek aan snelheid en diepgang. We konden ze moeilijk ongelijk geven, tegen het nummer zestien in de stand – eruit in de beker tegen een tweedeklasser en nog geen match gewonnen dit seizoen – mag het iets meer zijn.

Luckassen op de lat

Paars-wit kwam met een ander gelaat de kleedkamer uit. Opeens was er wel dreiging, liepen er wel middenvelders diep, en op een zo’n fase had Jackers een beenveeg nodig om een poging van Nasri uit doel te halen. Vooral de Fransman leek opeens uit een ander vaatje te tappen. Hij zette voor, Luckassen kopte op de lat. Nadien stopte Jackers nog twee pogingen van Chadli, telkens relatief makkelijk.

Ondertussen liet Kemar Roofe zien dat hij nog niet 100% fit en scherp is, telkens de Engelsman in kansrijke positie kwam, had hij net dat tikje te veel nodig om de bal goed te leggen. Beveren beperkte zich dan weer in ballen ver weg trappen, in de hoop dat ze er eens konden uit komen. Maar dat was niet het geval, Tuur Dierckx werd er moedeloos van. Paars-wit kon nog van geluk spreken dat Din Sula niet kon profiteren van mistasten van Luckassen en Sambi Lokonga, of de douche werd wel heel erg koud.

Mocht de crisis nog niet compleet geweest zijn in het Astridpark voor het weekend: nu dus wel. Een deel van het publiek keerde zich tegen de prestatie van paars-wit, tegen hét proces. Met 6 op 27 ziet de toekomst er niet rooskleurig uit. Volgende week op Charleroi is het van moeten. Opnieuw.