Betty Marchal, moeder van vermoorde An: "Als je 25 jaar celstraf krijgt, vind ik dat je die moet uitzitten"

Michel Lelièvre maakt kans om vervroegd vrij te komen. Dat heeft de strafuitvoeringsrechtbank in Brussel beslist. Lelièvre werd in 2004 veroordeeld tot 25 jaar cel voor zijn betrokkenheid bij de ontvoeringen en het gevangenhouden van An, Eefje, Sabine en Laetitia. In "Vandaag" op Eén zaten de ouders van de vermoorde An Marchal en Caroline Van den Berghe, justitiejournaliste bij VRT NWS. 

De ouders van An Marchal vertellen dat ze de beslissing hebben vernomen via de pers. "Onze eigen keuze", zegt Paul Marchal. "We willen niet meer meedoen aan het circus door iedere keer naar de hoorzitting te gaan. Je mag er iets vertellen maar er wordt geen rekening mee gehouden." 

Betty, de moeder van An, was niet verbaasd toen ze het nieuws vernam: "Het zat er aan te komen. Je moet realistisch zijn. Aan de andere kant vind ik nog altijd dat als je 25 jaar celstraf krijgt, je deze ook moet uitzitten." Paul Marchal haalt aan dat hij nog steeds achter het concept van een volksjury staat en dat hij zich heeft neergelegd bij de strafmaat die in 2004 werd uitgesproken. "Maar die straf moet ook uitgezeten worden", aldus Marchal.  "Je moet een onderscheid maken tussen kleine en zware criminelen. Als in ons land deze zaak niet als zwaar crimineel wordt gezien, dan vraag ik me af wie zijn straf nog volledig moet uitzitten. "

Journaliste Caroline Van den Berghe zegt dat er voorwaarden zijn gekoppeld aan de vervroegde vrijlating. "Hij moet een woonplaats kunnen vinden en komt niet vrij vooraleer hij er een heeft. Hij heeft nu 6 maanden de tijd om een appartement of studio te vinden. Is dat niet zo, dan blijft hij in de cel zitten en zal hij een nieuwe aanvraag moeten indienen." Volgens Van den Berghe is dat een vrij uitzonderlijke beslissing die er kwam naar aanleiding van de lange tijd die hij in de cel heeft gezeten. "Hij is ook geografisch beperkt om een woning te vinden. Hij mag niet in contact komen met nabestaanden of slachtoffers. Enkel Oost- en West-Vlaanderen, Antwerpen, Namen en een klein deeltje van Brussel zijn nog mogelijk. Er zijn ook nog andere voorwaarden zoals de nabestaanden een schadevergoeding betalen." 

"Ik geloof niet meer in die voorwaarden", zegt Paul Marchal. Hij verwijst  hiervoor naar Michelle Martin, de ex-echtgenote van Dutroux, die in 2012 al voorwaardelijk werd vrijgelaten. Zij had toen 16 jaar van de haar opgelegde 30 jaar celstraf uitgezeten. De ex-echtgenote van Dutroux moet ook de nabestaanden een schadevergoeding uitbetalen, maar doet dat volgens Marchal niet. "Wij hebben van Martin nooit één cent gezien. Als iemand in de gevangenis terechtkomt voor drugs en die leeft de voorwaarden niet na, wordt die onmiddellijk opgepakt en in de gevangenis gestopt. Gaat het over Martin, dan wordt ze niet opgepakt. Als nu blijkt dat Lelièvre dat ook moet doen, dan lach ik daar mee omdat ik weet dat het niet gaat gebeuren."

Ook Marc Dutroux heeft een verzoek ingediend. Volgens Van den Berghe is het zo goed als zeker dat Dutroux nooit gaat vrijkomen. "Het verschil met Martin en Lelièvre is dat Dutroux levenslang heeft gekregen met 10 jaar terbeschikkingstelling van de regering, nu de strafuitvoeringsrechtbank. Dat is een bijkomende bescherming die ervoor moet zorgen dat Dutroux nooit zou kunnen vrijkomen", aldus Van den Berghe. "Hij kan nooit een plan indienen waaruit zou blijken dat hij opnieuw kan re-integreren in de maatschappij. Er zijn een handvol gedetineerden in ons land die nooit vrij zullen komen, Dutroux is daar één van."

De moeder van An snapt niet waarom er telkens een aanvraag wordt ingediend. Ze heeft het gevoel dat de daders dat doen om haar te raken. "Elke keer als een Dutroux vraagt om vervroegd vrij te komen, raakt het ons tot in het hart. Je hebt een misdaad gepleegd en een straf gekregen: zit ze dan uit. Toon op die manier dat je erkent dat je fout bent geweest", besluit Betty Marchal.