INTERVIEW. Krijgt Brad Pitt eindelijk een Oscar voor ‘Ad Astra’? “Ik heb bloed, zweet en tranen in dat project gestopt”

Het is woensdagavond op Hollywood Boulevard. Brad Pitt kijkt vanuit een groot raam op de tweede verdieping van het Hollywood Roosevelt Hotel uit op honderden nietsvermoedende toeristen die volop foto’s aan het maken zijn op de Walk Of Fame. De laatste keer dat hij hier was, stond hij samen met Leonardo DiCaprio, Quentin Tarantino en Margot Robbie op de rode loper van ‘Once Upon A Time in Hollywood’. Vandaag, exact twee maanden later, is hij terug voor de première van zijn nieuwste film ‘Ad Astra’. Pitt zegt dat hij na ons laatste interview in juli niet meer thuis is geweest, en dat hij zowat half de wereld heeft rondgereisd om promotie te doen voor zijn films. Zo was hij onder andere in Berlijn, Tokio, Venetië en Toronto om interviews te geven en om voorstellingen bij te wonen. Een mens zou voor minder heimwee krijgen. Toch heeft Pitt een enorme glimlach op zijn gezicht wanneer we aan ons interview beginnen. De welverdiende nachtrust heeft hem blijkbaar goed gedaan: “Ik heb gisteren voor de eerste keer in twee maanden in mijn eigen bed geslapen, en wat voelde dat goed!”, aldus de acteur.

In ‘Ad Astra’ zien we hoe astronaut Roy McBride (Pitt) naar Neptunus afreist om er zijn vader Clifford McBride (Tommy Lee Jones) op te sporen. Die laatste werd jaren geleden naar de verre planeet gestuurd om er buitenaardse intelligentie op te sporen, maar al snel ontbreekt elk spoor van hem. Volgens Pitt was het een droom om met de 73-jarige Oscarwinnaar samen te werken: “Ik weet dat heel wat mensen hem nors vinden en zich geïntimideerd voelen door hem, maar dat komt omdat Tommy een extreem intelligente man is. Toch is hij een geweldige acteur om mee op de filmset te staan.” Pitt vertelt hoe hij als producent van de film besloot om Jones’ laatste scène op het allerlaatste moment te herschrijven, en dat hij schrik had voor de reactie van zijn tegenspeler: “Ik vond dat de dialogen voor Tommy Lee niet goed genoeg voor hem waren, en dat hij een betere scène verdiende. Hij had zich die ochtend al volledig voorbereid en kende al zijn zinnen vanbuiten, en dan kwamen wij daar ineens met heel ander materiaal af. Er zijn maar heel weinig acteurs die je zoiets kunt lappen, maar voor hem was dat allemaal geen enkel probleem. Ik heb er van genoten om hem aan het werk te zien.”

Minder aangenaam was het astronautenpak waar Pitt zich elke draaidag in moest wurmen: “Weet je nog hoe het als kind voelde om door je ouders aangekleed te worden wanneer het buiten gesneeuwd had? Dat is zo’n beetje hoe het er op de set van ‘Ad Astra’ aan toeging. Ik werd elke ochtend door de crew rondgetold totdat ik misselijk werd, zodat de filmmakers konden beslissen hoe ver ze die dag met mij konden gaan. Space-training noemen ze dat. (lacht) Daarna werd ik in een dik pak gehesen, waar nog eens een zwaar harnas en een heleboel kabels bovenop moesten. Het was altijd zo’n gedoe om mij aan te kleden en om alles weer uit te krijgen. Ach, elke film heeft zo zijn eigen uitdagingen. Kijk maar naar Christian Bale die elke dag zes uur in de make-upstoel zat om in de huid van Dick Cheney te kruipen. Dàt is pas afzien.”

Hoewel de Oscars pas over een half jaar worden uitgereikt, wordt er nu al volop gespeculeerd dat Pitt zowel voor zijn rol in ‘Once Upon A Time in Hollywood’ als ‘Ad Astra’ genomineerd zal worden. In vakblad Entertainment Weekly stond vorige week te lezen dat Pitt had gezegd dat hij geen plannen had om campagne te voeren tijdens ‘award season’. “Dat heb ik nooit gezegd”, zucht hij wanneer we het onderwerp aanhalen. “Ik heb geen idee waar dit gerucht vandaan komt, maar ik kan je verzekeren dat er niks van aan is. Ik geloof in meritocratie, maar ik weet ook wel dat Hollywood zo niet in elkaar zit. Ik wil dat Hollywood wél zo in elkaar zit, maar dat doet er niet toe. Wat volgens de ene kijker een meesterwerk is, is voor de andere dikke rommel. Ik zou gek zijn om nu al van een Oscar te dromen.”

Waar Pitt de laatste tijd wel veel mee bezig is, is zijn toekomstplannen. De breuk met Angelina Jolie (44) hakte er zo diep in bij hem dat hij besloot om resoluut voor een leven zonder alcohol te kiezen. Hij bracht anderhalf jaar bij de Anonieme Alcoholisten door, zonder dat er ook maar één iemand was die zijn verhaal aan de tabloids doorverkocht. Pitt zegt dat hij niet langer naar het verleden wil kijken, maar nu alleen nog maar vooruit wil gaan: “Er zijn een aantal dingen waar ik spijt van heb en die ik tot op de dag van vandaag nog met mij meedraag. Spijt blijft nog veel te lang hangen bij mij, terwijl ik diep vanbinnen maar al te goed besef dat ik me er vroeg of laat toch overheen moet zetten. Soms denk ik dat ik te streng ben voor mezelf. Jezelf kunnen vergeven is ontzettend belangrijk. En als er iemand is die je pijn hebt gedaan, dan neem je jouw verantwoordelijkheid en ruim je de puinhoop op. Dat is het enige dat je kan doen, en meteen ook de enige manier om van je schuldgevoelens af te geraken.”

“Ik ben een piekeraar. Ik kan soms echt het gevoel hebben dat ik niks voorstel, dat ik niks waard ben. Ik ben erg kritisch voor mezelf en ik heb soms moeite om dingen te aanvaarden zoals ze zijn. Wanneer ik mij in de auto aan het verkeer begin te ergeren, dan zet dat de toon voor de rest van de dag. Ik moet leren om bepaalde dingen sneller van mij af te zetten. Een vriend van mij die in een zorghuis werkt, vertelde me onlangs dat geen enkele patiënt die op sterven ligt het over zijn succesvolle carrière heeft, of over de peperdure auto’s die ze in de garage hadden staan. Ze hebben het enkel over de mensen van wie ze houden en over de mensen die ze pijn hebben gedaan en waar ze spijt van hebben. Het lijkt me dan ook wel duidelijk waar onze focus in ons leven zou moeten liggen.”

“Ik ben de laatste tijd nogal veel met de dood bezig, en ik denk veel na over waar ik zelf mijn laatste adem zou willen uitblazen. Mijn kinderen moeten waarschijnlijk nog minstens acht jaar naar school gaan, dus ik zit nu nog een beetje ‘vast’ in Hollywood, maar daarna ben ik wel degelijk van plan om andere en betere oorden op te zoeken. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik denk dat ik mijn laatste dagen het liefst ergens in de bergen zou willen doorbrengen.” Gelukkig heeft de acteur ook nog een heleboel fijne dingen om naar uit te kijken, want hij is van plan om de komende jaren meer te gaan reizen: “Er zijn nog zoveel plaatsen die ik met de motor zou willen verkennen. Ik zou heel graag door Nieuw-Zeeland, Chili, de Dolomieten en het Zuidereiland willen trekken. Zo mocht ik de Schotse Hooglanden, Marokko en Zuid-Afrika onlangs van mijn ‘bucket list’ schrappen, en dat waren stuk voor stuk onvergetelijke trips.”

Iets dichter bij huis staat een kunstatelier waar hij de laatste tijd heel wat tijd in doorbrengt: “Hier kom ik helemaal tot rust. Films maken is een groepssport waar ik erg van kan genieten, maar ik ben ook even graag alleen. Een film werkt pas wanneer iedereen het beste van zichzelf geeft, maar in mijn atelier sta ik er helemaal alleen voor. Dat vind ik super spannend. Ik ben vooral gefascineerd door wat er zich allemaal in mijn onderbewustzijn afspeelt en wat ik daar als artiest dan mee kan doen”, aldus Pitt. Hoe zijn kunstwerken er uitzien, blijft voorlopig een goed bewaard geheim, maar de acteur bevestigt dat hij de smaak van het beeldhouwen wel degelijk te pakken heeft gekregen: “Zolang de passie en interesse er is, blijf ik doorgaan.”

Of Pitt er ook effectief in zal slagen om een Oscarnominatie in de wacht te slepen, komen we pas midden januari 2020 te weten, maar daar zal de acteur zelf niet te veel van wakker liggen: “Ik wil ‘Ad Astra’ eerst en vooral in de bioscoop krijgen, en ik ben razend benieuwd naar hoe de film het zal doen. Ik heb veel bloed, zweet en tranen in dit project gestoken en ik vond het een enorme uitdaging om alle puzzelstukjes in elkaar te doen vallen. Ik zie tijdens elke Oscaruitreiking hoe mijn collega’s beloond worden voor hun werk, maar ik ken ook evenveel getalenteerde acteurs en filmmakers die geen enkele erkenning krijgen. Het is natuurlijk altijd geweldig wanneer jouw naam in het lijstje opduikt, maar ik vind het al even leuk wanneer mijn kameraden met de ‘grote prijs’ naar huis mogen gaan. Laten we het daarbij houden.” (knipoogt)