Lien Van De Kelder belicht ook de negatieve kanten van Bangkok: “De kinderen mogen niet buitenspelen”

In september verhuisde Lien Van de Kelder samen met haar man, Hans Herbots, en hun twee kindjes Victor (4) en Jeanne (6) naar Bangkok. Herbots regisseert er een nieuwe Netflix-serie, ‘The Serpent’. Dat ze zouden meegaan, was logisch, vertelde Van de Kelder. “Omdat hij de voorbije twee jaar ook al bijna voortdurend in het buitenland werkte en enkel in het weekend thuis was, begon dat wat te wegen. Zowel op hem als op ons. Het was dus logisch dat de kleintjes (de 4-jarige Victor en 6-jarige Jeanne, red.) en ik deze keer wél zouden meegaan.” 

Maar het wonen in een drukke stad als Bangkok blijkt niet ideaal. “Bangkok sunset met een laagje vreselijke smog ...” staat er te lezen op de Instagram-pagina van Lien Van de Kelder, bij een foto van de stad. “Jeanne en Victor mochten zelfs niet buiten spelen op school vandaag wegens de vreselijke luchtkwaliteit.” En de actrice verwijst ook even naar ons land: “Ik hoop dat dit het doembeeld van Vlaanderen niet is met die 80% in plaats van 100% koolstofneutraal binnen 30 (?!) jaar. En zonder file-plan staan we binnenkort even stil als hier: een dik half uur file om 2,8km verder op school te geraken.”

Eerder maakte Van de Kelder al gewag van de drukte in de Thaise hoofdstad. Zo vertelde ze: “Bangkok is nog drukker geworden. Echt ongelofelijk. De Antwerpse Ring is er niks tegen. Nochtans stressen de mensen hier niet, ook al staan ze constant in de file.”

Toch zijn er ook positieve dingen aan hun verblijf in Bangkok. Van de Kelder kan blijven werken voor haar kantoor rond auteurs- en merkenrecht in Mechelen. “Dat gaat vrij vlot”, vertelde ze al. “Enkel het tijdsverschil is soms lastig, aangezien de kantoren in België pas rond 9 uur echt opengaan en dan is het hier al 14 uur.” En ze hoopt nog wat te kunnen acteren. Ook haar kinderen beginnen te wennen aan het leven in een Aziatisch land. “De eerste keren dat ik de kinderen aan de school afzette, was het afscheid wat stilletjes. Maar als ik hen ging halen, zongen ze steevast Franse liedjes. Ik haal hen trouwens op met een tuktuk, iets wat ze zalig vinden. Het eten vinden ze ook een heerlijke ontdekking. Bij de stalletjes op straat kan je al eten voor 40 baht, wat ongeveer een euro is. Ze missen natuurlijk wel hun vriendjes in België, maar ’s avonds zijn ze altijd enthousiast. Het is ook heel mooi om te zien hoe ze mekaar helpen met de taal en de nieuwe vriendjes. En hoe ze hun eerste woordjes Frans en Engels spreken.”