Direct naar artikelinhoud
Nethys

Di Rupo houdt grote schoonmaak: Waalse regering vernietigt schimmige verkoop door opvolger Publifin

Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) tijdens een zitting van het parlement.Beeld BELGA

De Waalse regering maakt korte metten met de verkoop door intercommunale Nethys (ex-Publifin) van haar eigen filialen Win, Elicio en Voo. Op die manier probeert minister-president Elio Di Rupo (PS) zijn schip weer in rustige wateren te krijgen. ‘Deze affaire hing als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de Waalse regering.’

en

Le mutisme d’Elio Di Rupo devient assourdissant (‘Oorverdovend, zo klinkt de stilte van Elio Di Rupo’, PG, TP)Met die sneer zette parlementslid Benoît Dispa (cdH) afgelopen week de toon in het Waalse halfrond: kersvers Waals ‘MP’ Di Rupo moest stilaan uitkijken dat de Nethys-affaire niet in zijn gezicht zou ontploffen. Met elk nieuw bericht – de Franstalige media beet zich vast in de affaire – nam de indruk toe van een onmachtige en intern verdeelde Waalse regering.

Kern van de zaak is de verkoop door de operationele poot van de intercommunale Nethys, de opvolger van Publifin, van haar eigen filialen Win (een netwerkleverancier), Elicio (een windmolenparkuitbater) en Voo (een kabeloperator). Die verkoop is verdacht verlopen, om het zacht uit te drukken. Spilfiguren in de hele saga zijn François Fornieri, baas van farmabedrijf Mihtra, en vooral ex-PS’er Stéphane Moreau.

Voo is voor een bespottelijk lage prijs verkocht aan het Amerikaans fonds Providence Equity, terwijl Telenet en Orange, die nochtans ook geïnteresseerd waren, niet gehoord werden. Win en Elicio kwamen dan weer in handen van de investeringsvehikels van Fornieri, respectievelijk Ardentia Tech en Ardentia. 

Nochtans was Fornieri zelf ook bestuurder bij Nethys, de verkoper van de filialen. Dat Moreau als hoofd van Nethys ondertussen ook een plekje voor zichzelf had gereserveerd als CEO van Ardentia Tech, zorgde voor een onmiskenbare geur van belangenvermenging.

Extra pijn

Sinds de affaire midden september aan het licht kwam, bleef het negatieve berichten regenen, zeker voor de PS. Het deed extra pijn dat net Moreau opnieuw voor problemen zorgde. Eind 2016 bleek immers dat Moreau en andere mandatarissen van Publifin zichzelf riante vergoedingen hadden uitgekeerd voor vergaderingen waar ze soms zelfs niet aanwezig waren. De PS moest door het stof.

Dat Di Rupo zich deze week in stilzwijgen hulde, deed hem geen goed. “Deze affaire hing als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de Waalse regering. Ze versterkte het beeld van een interne verdeeldheid”, zegt politicoloog Dave Sinardet (VUB). Ecolo drong aan op een streng optreden, terwijl PS en MR vreesden dat zoiets misschien negatieve gevolgen zou hebben voor de Luikse werkgelegenheid.

Uiteindelijk koos Di Rupo voor de vlucht vooruit: samen met zijn minister van Lokale Besturen Pierre-Yves Dermagne (PS) kondigde hij zondagmiddag aan dat de verkoop van de filialen vernietigd werd. De Waalse regering maakt het dossier over aan het parket. 

Bovendien was de PS stellig: Moreau en zijn kompanen moesten verdwijnen uit Nethys. Het moet de definitieve uittocht voor Moreau worden, eerder al was hij afgetreden als burgemeester van Ans en uit de partij gesmeten. Tegen de avond volgde dan het nieuws dat de voltallige raad van bestuur van Nethys inderdaad opstapte.

Interne lastpost

Twee vliegen in een klap voor Di Rupo, die meteen ook hoopt om de Luikse afdeling eindelijk in het gareel te krijgen. Die afdeling staat traditioneel krachtig in Wallonië. “Bij de regeringsonderhandelingen tussen PS, MR en Ecolo voor de Waalse regering werd weleens gezegd dat er een vierde partij aan tafel zat: de Luikse afdelingen van PS en MR”, zegt Sinardet. De Luikenaars konden zich maar moeilijk verzoenen met de groene standpunten. Ze zagen er een bedreiging in voor de Luikse luchthaven en wapenhandelaar FN-Herstal.

“We onderschatten dat soms in Vlaanderen, maar die Luikse afdeling heeft een speciale status. Bijna als een staat in de staat”, zegt Sinardet. “Ik heb dus het gevoel dat Di Rupo hiermee eindelijk een interne lastpost heeft geneutraliseerd.”