Deze ‘brave grootvader’ is de dodelijkste seriemoordenaar uit de geschiedenis van de VS

Samuel Little zal sterven waar hij geboren werd: in de gevangenis. Hij werd in 1940 geboren in de gevangenis van Ohio, als zoon van een straathoertje dat een groot deel van haar leven doorbracht in de cel. Ook na de bevalling van Samuel verhuisde ze van de gevangenis naar de achterbuurt en weer terug. Ze bracht haar zoon groot op straat en telkens ze in de cel zat, nam de grootmoeder zijn opvoeding op zich. Een christelijke opvoeding. Al wil dat niet zeggen dat Samuel Little nu een straf van God vreest. “God heeft mij gemaakt zoals ik ben. Ik geloof dat ik op de wereld gezet ben omdat moorden mijn taak was. Waarom zou ik dan om vergiffenis moeten vragen?”

‘Taak van God’

Zijn eerste ‘taak van God’ voerde hij uit toen hij 30 jaar was. Hij sloeg toe waar hij zich het meest thuis voelde: in de achterbuurten. Alcohol- en drugsverslaafden, daklozen en hoertjes: het waren zijn geliefkoosde slachtoffers. Hij pikte de vrouwen op in bars of gewoon op straat, meestal met wat drugs als lokaas. Om daarna over te schakelen op bruut geweld. Als ex-bokser had hij aan een slag in de buik genoeg om iemands ruggengraat te breken. Op verschillende lichamen werd zijn sperma aangetroffen, maar Little steigert als iemand de stempel ‘verkrachter’ bovenhaalt. Naar eigen zeggen kampt hij met erectiestoornissen en kón hij dus ook niemand verkrachten. Al sluit hij niet uit seksueel genot te hebben ervaren bij het wurgen van zijn slachtoffers.

In 1970 pleegde hij zijn eerste moord, in 2005 zijn laatste. Dat een seriemoordenaar meer dan dertig jaar kon blijven moorden, is hallucinant. Dat zelfs niemand de verschillende feiten aan elkaar linkte, is dat al helemaal. Zijn enorme speelterrein heeft daar ongetwijfeld mee te maken. Little sloeg toe in veertien Amerikaanse staten: van de oostkust in Florida tot de westkust in Californië. Ook het profiel van de slachtoffers zorgde ervoor dat hij al die tijd onder de radar bleef. De meesten waren hoertjes die pas maanden later als vermist werden opgegeven – áls ze al door iemand gemist werden – en waar weinig onderzoeksmiddelen voor vrijgemaakt werden door de politie. “In mijn wereld kon ik doen wat ik wou”, zegt hij zelf. “In jullie wereld – de wereld van de normale, werkende mens – zou ik dat nooit geriskeerd hebben.”

_{(De tekst gaat verder onder de tekeningen).}

Het zou nog tot 2012 duren voor hij tegen de lamp liep. Little werd in Kentucky opgepakt voor een drugsmisdrijf en moest een DNA-staal afgeven. Dat zorgde voor een doorbraak in drie onopgeloste moordzaken in Los Angeles, waar eind jaren tachtig drie vrouwenlichamen werden gevonden – allemaal gewurgd. De DNA-sporen op hun lichamen bleken van Little. Hij werd veroordeeld tot drie keer levenslang. In de gevangenis kreeg hij vorig jaar bezoek van een agent uit Texas. Die zag gelijkenissen tussen de moorden in Los Angeles en een onopgeloste moord in Texas. Tot zijn grote verbazing biechtte Little veel meer op dan alleen die ene moord.

93 moorden om precies te zijn. Hij beschreef ze allemaal. Akelig precies. Met details die alleen de moordenaar kan kennen. Van vijftig moorden acht de FBI intussen al bewezen dat ze door Little gepleegd zijn. Dat maakt van Samuel Little officieel de meest dodelijke seriemoordenaar uit de Verenigde Staten. Die titel was tot nu weggelegd voor Gary Ridgway, de zogenaamde Green River Killer die veroordeeld werd voor 49 moorden. Als de 93 moorden die Little bekende allemáál aan hem gelinkt worden – en de FBI is er zeker van dat dat zal gebeuren – deden wereldwijd alleen twee Colombiaanse seriemoordenaars ‘beter’: Luis Garavito en Pedro López maakten 138 en 110 slachtoffers. Om alle moorden ook effectief aan Little te kunnen linken, doet de FBI nu een beroep op het grote publiek. Ze geven tekeningen vrij die Samuel Little zelf van zijn slachtoffers gemaakt heeft, in de hoop de vrouwen zo te kunnen identificeren.

Geen greintje berouw

Waarom Little op zijn oude dag plots alles op tafel gooit, daar heeft iedereen het raden naar. De man lijdt aan suikerziekte, heeft zware hartproblemen en zit intussen in een rolstoel. De speurders vermoeden dat de chaotische en lawaaierige gevangenis van Los Angeles hem te veel werd. Mogelijk heeft hij het met zijn ondervragers op een akkoordje gegooid: jullie geven mij een transfer naar de rustigere gevangenis van Texas, in ruil voor een doorbraak in bijna honderd onopgeloste moordzaken. Al lijkt hij ook van de aandacht te genieten. Zijn bekentenissen leveren hem elke dag bezoek van speurders én een hoop media-aandacht op. Eén ding staat vast: hij doet het niet omdat hij plots verteerd wordt door spijt. Want Little toont geen greintje berouw. De bekentenissen doet hij zakelijk, soms zelfs lacherig. “Samuel Little is het kwaad in hoogst eigen persoon”, zegt een speurder. “Een monster.”