Met deze 3 platen komen wij deze week ons huis niet uit
Sonic Youth is zijn jeugdige branie niet verloren, bewijzen Thurston Moore en Kim Gordon, los van elkaar. Angel Olsen klinkt dan weer even duister als theatraal. Wij komen onze slaapkamer deze week niet meer uit, met deze drie platen.
Angel Olsen - All Mirrors ★★★★☆
“Drama is iets wat mijn wereld omhult. Dat is altijd al zo geweest”, schrijft de 32-jarige Angel Olsen in haar bio bij dit vijfde album. De Amerikaanse artieste bekijkt deze spiegelplaat als een vorm van therapie, na een gebroken relatie. Haar hunkerende uithalen houden het midden tussen duister en broos, maar net zo goed gaat ze theatraal aan de haal met groots en meeslepend. Een orkest zorgt voor het gevoel dat Ennio Morricone en John Cale mee aan boord sprongen.
All Mirrors gaat over gebroken harten, gefnuikte ambities en eeuwige twijfels, en hopen dat het beste nog in het verschiet ligt. We geloven haar niet noodzakelijk, maar deze grandioze plaat bergt wel heel wat reserves op.
Kim Gordon - No Home Record ★★★☆☆
Een rumoerig spervuur aan noise en nijd: zo valt het langverwachte solodebuut van Kim Gordon misschien nog het best te omschrijven. Al zou je daarmee ook te gauw voorbijgaan aan de humor op No Home Record.
Tot nu moest u het stellen met de behoorlijk bittere toon van haar memoires en het rauwe muziekproject Body/Head dat “stonermuziek voor niet-stoners” maakte. Maar de voormalige belle en bassiste van Sonic Youth klinkt op No Home Record (genoemd naar de laatste documentaire van Belgische cinematografe Chantal Akerman) alsof ze zich ginnegappend door de muzikale douane werkt. Grenzen? Die bestaan niet.
Rochelende gitaren maken de dienst uit, net als een spartaanse drumcomputer en songs die nu eens flirten met electro (‘Sketch Artist’), spuwend gitaarwerk à la Sonic Youth (‘Air BnB’), scabreuze industrial rock (de vechtscheiding met Thurston Moore vond zijn weg naar ‘Murdered Out’) of technopunk (‘Don’t Play It’). In ‘Hungry Baby’ raakt ze ook even #metoo aan: niet omdat het zo hoort, maar omdat ze zélf zo lang slachtoffer was van die zwijnerij in de industrie. Fijne plaat, broodnodige plaat, morsige plaat. Wij blij!
Thurston Moore - ‘Spirit Counsel’ ★★★☆☆
Met songs die afklokken op een uur zou je niet meteen vermoeden dat Thurston Moore, de voormalige beau van Kim Gordon, een hapklare luistersensatie voor ogen had. Maar laat u daardoor niet afschrikken: opener ‘Alice Moki Jayne’ is mogelijk het spannendste wat Moore de laatste tien jaar voor elkaar heeft gekregen.
Deze instrumentale plaat speelt met meditatie, sobere arrangementen en elektronische accentjes. Maar slapeloze nachten blijven uw deel. Een makkelijke plaat is Spirit Counsel niet. Maar wel een album dat uw uithoudingsvermogen, oren en daarna uw ziel test.
Zoals Brian Eno Music For Airports maakte, is dit een langspeler die zich het makkelijkst laat beluisteren onderweg. Op de trein, in de file, op weg naar Mars? Thurston Moore mikt op de avonturiers van avant-garde en minimalisme.