Direct naar artikelinhoud
Getuigenissen

Wat wil Extinction Rebellion eigenlijk? Deze activisten gaan nog een stapje verder dan Anuna

Extinction Rebellion, David Steenman, Francis VanheeBeeld Francis Vanhee

De milieuactivisten van Extinction Rebellion voeren sinds maandag wereldwijd actie voor het klimaat. Twee van hen leggen uit waarom.

David Steeman (42), IT-projectmanager: ‘Alleen massale burgerlijke ongehoorzaamheid helpt’

“Maandag zat ik in Amsterdam, in het kader van de internationale acties van XR. We blokkeerden de Stadhouderskade, een belangrijke verkeersader in de stad. We zaten vreedzaam op straat tot we werden opgepakt door de politie. Voor het eerst van mijn leven zat ik in de cel, een bizarre ervaring. Waarom gaat een brave huisvader plots op de weg liggen en zit hij 24 uur achter de tralies, zul je je afvragen. Natuurlijk wil ik dit helemaal niet. Het antwoord is: uit pure wanhoop.”

“Ik heb de analyses en toekomstscenario’s van de klimaatwetenschappers gelezen. Feiten, geen doemscenario’s. Ik was wel op de hoogte van het milieu, maar toen Anuna De Wever de straat op ging, ben ik me pas echt gaan verdiepen in het klimaat. Ik viel achterover, wist niet dat het zo erg was.”

“Er bleven slechts twee keuzes over: ofwel legde ik het naast me neer ofwel kwam ik in actie. Vanaf toen ging ik elke donderdag mee als steward tijdens de klimaatmarsen. Maar na 25 marsen zag ik in dat er niets veranderde. Ik besefte dat ik een stap verder moest gaan en kwam terecht bij XR. Ik ben het eens met hun analyse; alleen massale geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid kan het corrupte systeem van overheden en grote bedrijven dwingen om maatregelen te nemen.”

“Denk aan Mahatma Ghandi, Martin Luther King of Rosa Parks. Power to the people is zo’n typische slogan maar het is echt zo. Als wij morgen met een miljoen mensen in Brussel staan en we gaan niet weg voor er verandering is, dan zal er toch iets móéten gebeuren.”

10 over 12

“Ik besef dat het tien over 12 is maar ik denk wel dat we nog op tijd zijn om de ergste gevolgen te kunnen voorkomen. Het is natuurlijk een moeilijke boodschap om te verkopen aan het grote publiek. De toekomstscenario’s zijn zo erg en ingrijpend dat het bij de meeste mensen weerstand oproept. We wíllen het niet vatten en dan krijg je allerlei reacties als ontkenning of gelatenheid, in de trant van; het zal mijn tijd wel duren.”

“Maar voor mij geldt dit als een sleutelmoment. Ik heb twee prachtige kinderen op de wereld gezet en ik wil hen recht in de ogen kunnen kijken als ze me later vragen of ik geprobeerd heb om er iets aan te doen. Daarom ga ik op de weg zitten terwijl ik veel liever iets anders doe. Daarom zit ik achter de tralies. Ben ik dan een crimineel omdat ik de overheid aanzet om de toekomst van mijn kinderen te beschermen?”

“Er bestaat een ongeschreven sociaal contract tussen de overheid en haar burgers. De overheid belooft zorg te dragen voor haar burgers, in ruil beloven de burgers de wetten te respecteren. Maar nu de overheid haar deel van het sociaal contract niet nakomt, waarom zou ik dan mijn deel moeten doen?”

Marjolein Moreau: ‘Ik begrijp volkomen dat heel wat mensen zich ergeren aan ons. Maar het is de enige manier om iets te bereiken.’Beeld Francis Vanhee

Marjolein Moreau (43), voltijds activist: ‘De jeugd zal survival moeten leren’

“Voor mijn man en mij kwam het besef door ons verblijf in het buitenland. We werkten beiden in de ngo-sector en woonden vijftien jaar in verschillende landen. We begonnen destijds in Haïti en eindigden in de Sahel, allebei plaatsen waar de gevolgen van de klimaatverandering zeer goed zichtbaar zijn. Intussen dacht ik altijd dat wanneer ik ooit naar België zou terugkeren, er allang een oplossing gevonden zou zijn voor de klimaatveranderingen. Helaas, toen ik hier aankwam, besefte ik dat we nog nergens stonden en dat veel mensen niet eens wisten hoe erg we er voor stonden.”

“Dat besef heeft me doen besluiten niet meer voor een gewone job te kiezen maar me voltijds in te zetten voor het klimaat. Als we de doelstelling willen halen om de klimaatveranderingen binnen de tien jaar om te gooien, of liefst binnen de vijf jaar, dan is er nog heel veel werk. Ik organiseer acties, vertaal teksten, ik doe eigenlijk van alles om acties voor het klimaat te promoten.”

“Inmiddels ben ik niet meer bang voor de toekomst. Lange tijd was dat wel zo maar uiteindelijk schiet je er niet veel mee op, ik heb het dan ook achter me kunnen laten en besef nu dat je juist moet genieten van elke dag en de mooie momenten.”

Survival

“Toch kan ik niet aanvaarden dat we het lot maar op zijn beloop laten. Mijn kinderen zijn 13 en 14 en voor hen wil ik vechten, al denk ik soms dat het al te laat is. Op dat vlak ben ik heel onzeker over mijn taak als moeder. Omdat ik denk dat de scholen de jongeren niet voorbereiden op wat hen te wachten staat. Je kunt het misschien overdreven vinden, maar ik wil mijn kinderen een stuk survival meegeven. Ze moeten meer met hun handen kunnen bezig zijn, ze moeten aan landbouw doen en weten hoe ze dieren moeten verzorgen. Zaken die zij en alle andere jongeren in de toekomst nodig hebben, daar ben ik van overtuigd. Dat probeer ik mijn kinderen en andere jongeren dat mee te geven, zonder hen bang te maken.”

“Verder voer ik mee actie met XR. Ik ben bereid om me te laten arresteren en heb tot nu toe aan alle risicovolle acties meegedaan. Maar ik ben nog nooit opgepakt.”

“Ik begrijp trouwens volkomen dat er ook heel wat mensen zijn die zich aan ons ergeren. Mocht ik twintig jaar geleden op het Filmfestival staan en de boel werd verstoord door milieuactivisten, dan zou ik het ook afkeuren. Maar het is de enige manier waarop we iets kunnen bereiken. Met braaf te demonstreren verander je niets, dat is allang duidelijk. We moeten doorgaan. Ik ga nooit tot geweld over maar ik zal op de barricaden blijven staan, zo veel en zo opvallend mogelijk.”