Amateurpokeraar voor rechter, verliezers eisen tien miljoen: ‘Overduidelijk dat hij fraudeert’
Een relatief onbekende speler pokert met een lage inzet op onnavolgbare wijze meer dan een kwart miljoen dollar bij elkaar in een amateurdivisie. Het klinkt te mooi om waar te zijn en dat is het waarschijnlijk ook. Hoewel hard bewijs ontbreekt, is de internationale pokerwereld het erover eens dat de Amerikaan Mike Postle een bedrieger is.
De ene na de andere pokerlegende probeert aan te tonen, al dan niet gewapend met een Excell-spreadsheet en uren videoanalysemateriaal, dat Postle vals speelt. Zijn tegenstanders slepen Postle en de toernooileiding voor de rechter in Californië. Ze eisen 10 miljoen dollar voor “het grootste bekende valsspelschandaal in de geschiedenis van het uitgezonden poker”.
De gang naar de rechter is het nieuwste hoofdstuk in een verhaal dat de internationale pokerwereld al tijden in zijn greep houdt. Dat verhaal begon in de bescheiden speelhal Stones Gambling – niet het meest voor de hand liggende decor om tonnen bij elkaar te pokeren. In de amateurdivisie won Postle een imposante reeks wedstrijden. Daarmee verdiende hij ruim 320.000 dollar. Een exorbitant bedrag, afgezet tegen de gangbare bedragen die in de speelhal worden ingezet.
Onorthodoxe stijl
Bij een sterke kaart van zijn tegenstander koos Postle voor een minimale inzet. Zodra de hand van zijn opponent slechter werd, verhoogde hij zijn inzet. Ook blufte Postle op voor pokerexperts totaal onlogische momenten. Maar verrassenderwijs pakten vrijwel al zijn keuzes, hoe onorthodox ook, geweldig uit en sprokkelde hij tonnen bij elkaar.
“Zijn speelstijl wijkt dusdanig af van de norm voor goed pokerspel, dat hij heel vaak zou moeten verliezen”, zegt Mark Roovers, professioneel pokerspeler en pokercommentator. “Hij kiest theoretisch slechte momenten uit om te bluffen, maar zijn timing pakt elke keer perfect uit. Hoewel een smoking gun nog ontbreekt, is het overduidelijk dat hij fraudeert.”
Roovers vermoedt dat Postle tijdens zijn pokerwedstrijden in contact stond met iemand van het productiebedrijf. Het publiek dat het schouwspel via internetstreams volgt, doet dat met een halfuur vertraging. Dat kan via RFID-technologie, chips die in de kaarten zitten en die worden gelezen door hardware in de tafel. Daardoor weet het productiebedrijf welke kaarten de spelers hebben voor ze opengaan.
Theorieën
“De meest gangbare theorie is dat hij zijn telefoon op schoot heeft liggen en daarmee communiceert met zijn handlanger van het productiebedrijf”, zegt Roovers. “Je ziet hem ook elke keer omlaag staren.”
De tweede mogelijkheid is dat Postle een pet droeg met een ingebouwde, onzichtbare koptelefoon erin. “Op foto’s zie je dat zijn pet een rare bolling heeft. Schijnbaar zit daar een communicatiemiddel in, dat hij kan gebruiken zonder dat het contact met zijn oor maakt”, aldus Roovers, die zelf negen jaar professioneel pokeraar is. “Hoe hij het ook deed, hij stond in contact met iemand die zei wanneer hij kon bluffen, want hij toonde gigantisch paradoxaal spel.”
De amateurpokerdivisie trekt niet het enorme publiek zoals het gokgeweld in Las Vegas dat doet. De capriolen van Postle vielen pas op toen een voormalig medewerker van de show aan de bel trok. Zelf ontkent de pokeraar iedere aantijging.
Ook in Nederlandse casino’s wordt naar harte lust gepokerd. Kunnen gewiekste oplichters vergelijkbare trucs uithalen? “Overal waar ze om geld spelen, proberen mensen daar een slaatje uit te slaan. Maar bij ons zou dit niet mogelijk moeten zijn. De veiligheidsmaatregelen van de Holland Casino’s zijn van dusdanig niveau dat dit uitgesloten is”, besluit Roovers.