Historisch: Iraanse vrouwen voor het eerst sinds 1979 naar voetbalwedstrijd. "Een droom die uitkomt"

Er heerst een opgewonden drukte in en rond het Azadi-stadion in het westen van de Iraanse hoofdstad Teheran wanneer ik op donderdag 10 oktober in de vroege namiddag arriveer om getuige te zijn van een historische voetbalmatch.

Tegenover elkaar staan het Iraanse nationale elftal, onder leiding van voormalig Rode Duivel-coach Marc Wilmots, en het team van Cambodja in een WK-kwalificatiewedstrijd. Maar niet daarom is deze match historisch. Wel omdat vrouwen voor het eerst in 40 jaar het stadion mogen betreden.

Na de Iraanse revolutie van 1979 legde het nieuwe regime vrouwen allerlei beperkingen op. Stadionverbod was er een van, al werden de laatste tijd af en toe wel hier en daar wat vrouwen toegelaten op internationale matchen. Maar dat waren vaak familieleden van spelers, of een zorgvuldig  geselecteerd groepje.

Iraanse stadions werden na de revolutie nog nooit volledig opengesteld voor vrouwen en dat is ook voor deze WK-kwalificatiematch niet het geval. Wel heeft Iran voor deze wedstrijd uitzonderlijk 4.000 zogenoemde vrouwentickets te koop aangeboden op het internet. De overige 96.000 waren bedoeld voor de mannelijke fans.

FIFA-baas Gianni Infantino had Iran onder druk gezet. Het gelijkheidsprincipe staat in de statuten van de internationale voetbalfederatie en Iran kan daar niet langer onderuit komen. Het riskeert maatregelen en zelfs uitsluiting als het zich niet naar die regels schikt. Vandaar deze toegeving.

Al is het evenwicht duidelijk nog altijd zoek en zouden evenveel vrouwen als mannen de kans moeten krijgen om deze of om het even welke andere wedstrijd bij te wonen, maar daar zijn we nog niet. Het blijft hoe dan ook een historisch moment, waar heel wat vrouwelijke voetbalfans jarenlang van gedroomd hebben.

"Ik kwam vroeger als klein meisje met mijn vader naar de wedstrijden kijken. Maar dat is lang geleden. Ik kan niet geloven dat ik hier nu sta. Het is een droom die uitkomt", zegt een jonge vrouw die duidelijk overmand is door emotie en niet goed weet waar ze het heeft.

Vorige maand nog overleed een jonge vrouw nadat ze als man verkleed het stadion waar haar favoriete ploeg speelde, binnengedrongen was. Ze werd evenwel betrapt en gearresteerd en nog voor ze berecht kon worden, stak ze zichzelf in brand uit vrees voor een te zware straf. Ze overleed weinig later aan haar verwondingen.

Iraniërs lopen niet meteen storm voor de match Iran - Cambodja. Lokale matchen vallen hier meer in de smaak en veel van de 96.000 zitjes voor mannen zijn leeg gebleven. Maar de 4.000 tickets voor vrouwen die op 3 oktober op het internet te koop werden aangeboden, waren in een mum van een tijd allemaal de deur uit.

"Gewoon het idee al, dat we met een paar duizend vrouwen een voetbalmatch in het stadion kunnen meemaken, is fantastisch. Het is de sfeer in het stadion die het ‘m doet. Ik ben heel erg ontroerd", vertelt een enthousiaste vrouw.

Donderdagmiddag zijn ze hier allemaal verzameld, 4.000 enthousiaste en bijzonder emotionele vrouwelijke voetbalfans om hun nationale team aan te moedigen. Ze laten zich horen, maar moeten het wel bescheiden houden. Niet te wild gaan doen, want ze worden in de gaten gehouden door een speciaal team van 150 vrouwelijke leden van de Revolutionaire Garde, het militaire elitekorps van Iran.

Die vrouwen staan in dubbele rijen opgesteld naast het vrouwenblok en steken af en toe een vermanende vinger in de lucht. Het is een vreemde aanblik, die zwarte gestaltes naast de vrouwen die wild met de Iraanse driekleur staan te wapperen.

Het stadion is voor de gelegenheid ook licht verbouwd. Zo zijn er aparte parkeerplaatsen voor vrouwen en een aparte ingang, is er een aparte tribune waar de vrouwelijke fans in aparte vakken worden ondergebracht, zijn er vrouwentoiletten gebouwd en is er een aparte toegang om tot aan die toiletten te geraken.

Het is wel jammer dat ze geen beter blok toegewezen kregen. Ze zitten vlak achter de goal, terwijl het stadion allesbehalve vol zit. Slechts 15.823 zitjes zijn gevuld. De vrouwen bezetten er met andere woorden ongeveer een derde van.

Wie de match wilde meemaken, moest afzakken naar het Azadi-stadion, want de staatstelevisie mocht ze volgens de informatie die ik heb kunnen inwinnen niet uitzenden vanwege de vrouwelijke aanwezigheid. Ook kregen vrouwelijke fotografen geen persaccreditatie, wat hoogst merkwaardig is, want vrouwelijke persfotografen konden tot nu toe wel elke wedstrijd verslaan.

Wellicht het meest indrukwekkende moment van deze historische wedstrijd viel ernà, toen het voltallige Iraanse elftal samen met Marc Wilmots richting vrouwenblok trok om de vrouwen te groeten. De vele aanwezige ordehandhavers kwamen niet tussenbeide. De emotie was tastbaar en was voor velen het hoogtepunt van de wedstrijd. 

Of de aanwezigheid van de vrouwen in het publiek het Iraanse elftal naar de 14-0 overwinning stuwde, is een open vraag. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de Cambodjanen niet meteen een sterke partij waren. Maar het vrouwelijke blok was overweldigend het luidst en het meest enthousiast.

Na afloop van de wedstrijd werd de vrouwelijke vicepresident Masoumeh Ebtekar bevoegd voor vrouwen- en familiezaken, gespot bij het buitenkomen. Ze was omringd door journalisten en voetbalfans, hoofdzakelijk mannen, die haar bedankten voor dit historisch moment, het moment waarop vrouwen terug naar het voetbal mochten kijken binnen in een stadion.

Iran is nu gezwicht voor de druk van FIFA, maar het is weinig waarschijnlijk dat vrouwen in de toekomst ook naar lokale matchen kunnen gaan kijken. Dat deert de hier aanwezige vrouwen niet. Elk beetje vrijheid dat ze kunnen veroveren, pakken ze gretig aan. Dat was wel duidelijk in het Azadi-stadion. Wat -geheel terzijde- "vrijheid" betekent.

Bekijk hieronder de beelden: