Bepaalde politici dreigen op een dag uit te moeten leggen hoe sommige Belgen opnieuw IS konden vervoegen
De ontsnapping van meerdere Belgische vrouwen uit een kamp met IS-families op de bloedige frontlijn tussen Turken en Koerden in het noordoosten van Syrië, toont nog maar eens aan hoe nauw ook wij met het Syrische conflict verweven blijven. De kans is zeer groot dat ons de komende dagen nog zulke berichten zullen bereiken. De Koerden hielden minstens 17 Belgische mannen, 35 vrouwen en 68 kinderen van IS-families vast.
De meeste van de mannen en vrouwen hebben hier bij verstek al celstraffen gekregen voor lidmaatschap van een terreurbeweging, en zijn voor de Belgische wet dus voortvluchtige veroordeelden. Tegen onze eigen rechtsprincipes in verzuimden we jarenlang om ze te repatriëren – wat we om evidente veiligheidsredenen wel doen met andere veroordeelden. Tegen de regeringsbeslissing van eind 2017 in werd ook nagelaten om (volstrekt onschuldige) kinderen terug te halen, op enkelen na.
Er was volgens de regerende partijen ‘geen draagvlak voor bij de publieke opinie’ maar eigenlijk zeiden de politici: ‘bij onze rechtse achterban’. Omwille van dat veronderstelde electoraal gewin, en tegen het OCAD-advies in, verdwijnen de Belgische IS-leden nu opnieuw in de vlaktes van de Eufraat.
In het beste geval kunnen we nu hopen dat de ontsnapten via humanitaire ngo’s hun weg zoeken naar een Europees consulaat en zich daar overgeven. Zo niet, dan dreigen dezelfde politici op een dag te mogen gaan uitleggen hoe sommigen van hen opnieuw IS konden vervoegen en geweld konden plegen, daar of hier. Of waarom ze daar spoorloos verdwenen terwijl ze eigenlijk al jaren hun fouten toegaven, vragende partij waren om consulaire bijstand te krijgen, en hier hun straf wilden uitzitten.
De ontsnapte IS-strijders zijn niet de enige reden waarom ons parlement zich hier moet bezinnen over onze houding in de strijd in Syrië, om enkele harde lessen te trekken voor toekomstige conflictsituaties.
Aan het begin van het conflict drukten onze politici steun uit voor rebellengroepen. Een daarvan, het Syrische Vrije Leger (FSA), rukt nu aan Turkse zijde op tegen de Koerden die we later via de internationale coalitie óók steunden. Hoe een dubbeltje rollen kan. We veranderden ook het verloop van het Syrische slagveld door Belgische F-16’s in te zetten voor de internationale coalitie tegen IS.
Desondanks bepalen wij nu niet mee het eindspel. Nu Amerikaans president Donald Trump alle VS-strijdkrachten terugtrekt uit het noorden van Syrië, Turkije verder oprukt, en de Koerden uit wanhoop een pact overwegen met het moorddadige Assad-regime en Rusland, gaat de burgeroorlog een nieuwe, mogelijk beslissende fase in.
Voorlopig kunnen wij evenwel niet meer doen dan toekijken hoe ook alle Belgische voetafdrukken verzinken in een Syrisch moeras, dat nog elke dag nieuwe mensenlevens opslokt.