‘Een braaf meisje. Maar kóppig’: turnjuf Lisy (72) herbeleeft Nina Derwaels eerste buitelingen

Nina Derwael (19) sloeg afgelopen weekend een nieuwe mijlpaal van de Belgische sportgeschiedenis in de grond: een tweede opeenvolgende wereldtitel op de brug met ongelijke leggers. Dat is het (voorlopige) hoogtepunt van een verhaal dat ergens in het najaar van 2002 begon. Toen maakte Nina Derwael, pas 2,5 jaar oud, haar eerste buitelingen op de turnmat in de Hasseltse turnclub Sta Paraat. Initieel met de bedoeling om wat energie kwijt te kunnen, bij de recreantjes. Na een kleine drie jaar werd ze bij de talentjes gedropt, de kleintjes met een toekomst in het wedstrijdturnen. Nog een jaartje later kwam ze terecht onder de vleugels van Lisy Genné, alias juf Lisy. 

“Je zag meteen dat ze iets had. Nina was toen al bijzonder beweeglijk en ook haar speciaal karakter viel op”, vertelt juf Lisy over haar poulain. “Ze kan heel koppig zijn. Pas op: het is een braaf meisje, we hebben er nooit problemen mee gehad, maar het is wel een doorduwer. Een belangrijke kwaliteit als je het wil maken. Al heb je ook een sterk lichaam nodig, dat niet te veel onder blessures lijdt. En de juiste ouders zijn ook belangrijk. Mensen die hun vertrouwen stellen in de trainers, zich niet te veel willen bemoeien, maar zich toch willen inzetten. En dat heeft Nina dus allemaal.”

Op haar achtste turnt Derwael haar eerste wedstrijd, onder het goedkeurend oog van juf Lisy, die haar poulain blijft kneden. En dat werpt vruchten af. In Hasselt legt Derwael de basis voor haar bloeiende carrière, zeggen de kenners. “Ze heeft een uitstekende coördinatie”, stelt Dirk Van Esser, dit WK cocommentator bij Sporza. “Ze moet als kind een fantastische basisopleiding hebben genoten.” “Een mooi compliment. Dat ga ik niet afslaan”, glimlacht juf Lisy. “Maar het heeft natuurlijk ook alles te maken met Nina’s talent. Ze pikte de dingen altijd al zo snel op. Ik herinner me nog toen we aan haar voorwaartse salto werkten. Die was niet helemaal perfect, dus moest ze het iets anders aanpakken. Nina corrigeerde dat na één opmerking, bij andere kinderen duurde dat een maand. Het is een plezier om met kinderen als Nina te werken.”

Nina-effect

Toch kon die samenwerking niet blijven duren. Met het oog op haar toekomst, verkaste Derwael als elfjarige van Hasselt naar de Gentse Topsportschool, op internaat. Al gebeurde ook dat op aandringen van juf Lisy. “Nina’s mama had haar bedenkingen. Je enig kind op internaat sturen, op zo’n jonge leeftijd... Dat is niet evident. Anderzijds: een jaartje later is een jaartje verloren. Uiteindelijk kon ik haar toch overtuigen. Ik droeg Nina over aan de federatie en heb toen gezegd: ‘Jullie krijgen hier een pareltje cadeau.’ Intussen heeft ze dat meer dan bewezen.”

Het verhaal dat indertijd begon bij Sta Paraat heeft intussen al tot twee wereldtitels geleid. Een prestatie die juf Lisy nagelbijtend volgde op de tv. “Dat zijn lastige momenten voor het hart, maar ik had er vertrouwen in. Of ik ooit van zulke prestaties durfde te dromen? Dromen doe je altijd, maar die waarheid zien worden is toch heel speciaal.” 

Het is duidelijk dat Sta Paraat zijn godenkind nog in het hart draagt, maar dat gevoel is wederzijds. Derwael is nog steeds lid van de club en springt regelmatig binnen. Een opsteker voor de jonge turnstertjes die, mede door haar prestaties, steeds talrijker zijn. Een Nina-effect, zoals Kim Clijsters er indertijd ook eentje veroorzaakte. Mogelijk wordt die impact over een maand of negen nog een stuk groter. Dan mikt Nina Derwael op het allerhoogste, op de Olympische Spelen in Tokio. Sta Paraat staat al zeker als één man achter haar.