“Hopelijk onthouden onze politici dat het Spaanse machogedrag over zelfbeschikking alleen tot drama’s kan leiden”

De partij vindt dat de EU door het vonnis te aanvaarden “de belangrijkste rechtsstatelijke principes waarvoor de EU zegt te staan, begraaft”. Het is forse taal en een fikse overdrijving. Lidstaten van de EU hebben hun eigen wetten, hun eigen strafmaat, hun eigen rechtbanken en een eigen grondwet. Het proces heeft maanden geduurd. De rechtsgang verliep op het eerste gezicht volgens de regels. Laten we afwachten wat het Europees Hof van Justitie oordeelt, waar ook Theo Francken al met succes ging aankloppen. Toch zeker voor we het over een zwarte dag voor de EU hebben. In vergelijking met de respons op de Koerden, is het voor de ­Catalanen slechts licht bewolkt.

Er zijn veel argumenten die erop wijzen dat de Spaanse politiek zich net niet gemoeid heeft. De uittredende premier Sanchez kan dit vonnis missen als kiespijn. Als die enige invloed had gehad, was het over de Spaanse verkiezingsdag in november getild. Het speelt alleen ­extreme partijen – aan beide kanten – in de kaart.

Bart De Wever vond het vonnis een schande. Spaanse tragedie is beter op zijn plaats. Het is niet misgelopen met het vonnis. Dat is het gevolg van onverzettelijkheid langs beide kanten. Van toenmalig premier Rajoy die per se zijn tanden wilde laten zien, en de Catalanen die per se hun symbolische overwinning wilden behalen met het referendum.

De Vlaams minister-president Jan Jambon was door zijn functie diplomatisch in zijn reactie. Maar zijn analyse is de juiste. De uitspraak was buiten proportie. Maar het belangrijkste punt is dat “een politiek conflict wordt opgelost door ­dialoog rond de politieke onderhandelingstafel”. Woorden die een Belgische traditie samenvatten: in conflictsituaties een compromis zoeken in het belang van iedereen. Hopelijk onthouden onze politici dat macho armworstelen zoals in Spanje echt de slechtste weg is. De Catalaanse pudding is nu echt heel zuur geworden.