Sigrid Schellen is een ‘happy hooker’: ‘Oudere heren zijn relaxed. De seks is ook veel beter’

Het interview met prostituee en auteur Sigrid Schellen is nog geen tien minuten bezig, of het is bijna alweer voorbij. Volgens haar boek Hoerenchance is dat de gemiddelde duur van een bezoek van haar klandizie uit het Limburgse Bree. Aanleiding is de vraag of ze in het begin van haar carrière in het zwart werkte. Schellen alias ‘Sascha’ reageert als door een wesp gestoken: “Over zwart geld wil ik het niet hebben, of we stoppen.”

Vandaag bent u zelfstandig ondernemer?

Sigrid Schellen: “Ik heb een eenmanszaak. Ik werk drie en een halve dag per week. De andere dagen zorg ik voor mijn dochter van vijf. Mijn werkdagen zitten volgepropt.”

Met seks?

“Dat valt best mee. In het begin ontving ik zeer veel klanten. Het was toen niet mijn bedoeling om dit te blijven doen. Het oorspronkelijke plan was: één week. Maar dat werden er twee en die liepen uit tot een maand. Vervolgens mikte ik op drie maanden en uiteindelijk besliste ik er onbepaalde duur van te maken. Toen heb ik ook het aantal klanten per dag teruggeschroefd. Tien tot vijftien mannen per dag is echt niet vol te houden. Tenzij wanneer je in de raamprostitutie werkt en de klanten hoogstens een kwartier blijven.”

Kent uw dochter uw beroep?

“Ik heb haar verteld dat sommige papa’s niemand hebben om mee te knuffelen en dat die dan voor een knuffel naar mij komen.”

Waarom schreef u Hoerenchance?

“Niemand wist wat ik deed en ik durfde het aan niemand te vertellen, dus begon ik een dagboek te schrijven. Na verloop van tijd begon het te dagen dat mijn eigen neergeschreven verhaal een interessant boek kon opleveren.”

Begin mei was u op tv te gast bij Van Gils & gasten en sprak u voor het eerst open en bloot over uw job als sekswerker. Waarom?

“Omdat de situatie in België hypocriet is. Prostitutie wordt gedoogd, maar in de wet staat een artikel dat mensen strafbaar maakt die prostitutie mogelijk maken. In de praktijk is dat dus iedereen die mij op een of andere manier helpt bij de uitoefening van mijn job. Die hypocrisie wou ik aanklagen.

“De belangrijke mensen in mijn leven had ik voor de uitzending ingelicht. Dat zijn er niet zoveel, want ik heb geen uitgebreid sociaal leven. Als je iemand voor het eerst ontmoet, is een voor de hand liggende vraag: ‘Wat is jouw job?’ Die vraag wou ik vroeger liefst vermijden en daarom meed ik in mijn vrije tijd ontmoetingen met anderen. Ik kan me best voorstellen dat veel vage bekenden tijdens die uitzending dachten: ‘Aha, daar houdt ze zich mee bezig.’”

Waarom bent u er ooit mee begonnen?

“Ik was seksueel heel actief en wou veel ervaren. Ik ben geen nymfomane; ik kan makkelijk een week zonder seks. Ik heb controle over mijn seksleven, maar heb gewoon een hoog libido. Ik wou de prostitutie eens uitproberen. Ik was nieuwsgierig en wou weten hoe het er echt aan toegaat.”

Het geld speelde geen rol?

“Natuurlijk speelde dat mee. Niet veel, maar toch.

“Vroeger werkte ik in kledingwinkels en fabrieken. Mijn overstap naar de prostitutie kwam door een samenloop van omstandigheden. Het jaar liep ten einde en de feestdagen stonden voor de deur. Ik was een alleenstaande jonge moeder die zich geen extraatjes kon permitteren. Toen ik mijn allereerste advertentie op een dinsdagmorgen online zette, dacht ik: ‘Vrijdag stop ik ermee. Dan heb ik genoeg voor de feestdagen, is er rust in mijn hoofd en kan ik verder.’ Ik had niet verwacht dat het zou meevallen. Misschien had ik geluk dat ik die eerste week enkel leuke klanten over de vloer kreeg.”

Toch kan ik me voorstellen dat uw allereerste klant helemaal niet zo fijn geweest moet zijn.

“Dat viel best mee, alleen was ik bloednerveus omdat ik de finesses nog niet kende. Hoe begin je eraan? Spring je direct op die man of knoop je eerst een gesprek aan? Aan de telefoon klonk hij oké en hij vertelde wat hij wou: een massage en seks. Ik wist ook niet hoe ik met hem moest afrekenen: vraag ik meteen geld of ontvang ik zijn centen na afloop? Wat als hij over de prijs begint te onderhandelen? Ontvang ik hem met mijn kleren aan? Verwacht hij een striptease? Over al dat soort praktische zaken maakte ik me zorgen. Ik had genoeg mannen in bed gehad om niet bang te zijn voor seks met een wildvreemde.”

Wist die man dat hij uw allereerste klant was?

“Nee, ik deed alsof ik heel ervaren was. (lacht) Hij vroeg ook: ‘Ben je hier al lang aan de slag?’ Ik antwoordde: ‘Toch al een half jaar.’ Ik wou niet dat hij op een of andere manier misbruik zou maken van mijn onervarenheid.”

Hoe voelde u zich achteraf?

“Goed, normaal, ik voelde niets raars en hield er geen schuldgevoel aan over. Ik begin nooit aan iets als ik weet dat ik er achteraf spijt van zal krijgen. Het is maar seks, hé. Oké, ik word ervoor betaald, en dan?”

In het begin ontving u mensen bij u thuis?

“Ja, en ik stelde me daar geen vragen bij. Mijn buren hebben daar nooit iets van gemerkt. Kijk, je moet goed opletten wie je binnenlaat en op welke uren. Je maakt ook best niet te veel lawaai. Maar in zo’n appartementsgebouw wonen heel wat mensen en dan valt bezoek sowieso minder op.”

U portretteert een aantal van uw klanten in uw boek. Verwacht u nu reacties van mannen die zichzelf herkennen?

“Nee, want de meesten zijn getrouwd. Ik heb namen aangepast, maar het zou inderdaad best kunnen dat ze zichzelf herkennen. De kans dat ze reageren is onbestaande, want dan geven ze meteen toe dat ze zijn vreemdgegaan. Zo dom zijn ze niet.”

Het leven van een prostituee is toch niet altijd rozengeur en maneschijn?

“Dat cliché horen mensen graag. Ze zien prostitutie als iets duister en onthouden vooral de negatieve ervaringen. Ik luister altijd heel goed als een potentiële klant me belt. Als ik geen klik voel, of ik hoor aan de andere kant van de lijn iemand met een vervelend karakter, laat ik die man niet komen. Het moeilijkste in mijn job is de miserie die ik soms te horen krijg. Mannen vertellen hun verhaal, want ze komen echt niet alleen voor seks. Als het hen enkel om seks te doen is, trekken ze wel naar de ramen.

“Mijn klanten vertellen me af en toe schrijnende verhalen. Eigenlijk ben ik ook een beetje een psycholoog. Bij velen ligt de drempel voor een bezoek aan een echte psycholoog te hoog.”

Verhalen over relatieproblemen?

“Ook. Maar vaak vertellen klanten over naaste dierbaren die overleden zijn. Of over financiële tegenslagen of problemen op het werk.”

Hoeveel vraagt u per uur?

“200 euro. Dat ligt iets boven de marktprijs bij privéontvangst van 150 euro. Mijn prijs is een goede filter: een deel van het cliënteel wordt zo op voorhand al uitgesloten. De marginale figuren wil ik vermijden. Als ik meer dan 200 euro zou vragen, trek ik degenen aan die denken dat met geld alles te koop is. De nouveaux riches die vinden dat ze in ruil voor 350 euro per uur zich alles mogen permitteren. Hoe meer geld je vraagt, hoe meer je ook moet geven. Mijn prijs is afgestemd op wat ik te bieden heb.”

Wat doet u dan voor die prijs?

“Ik vind veiligheid zeer belangrijk en zal nooit seks hebben zonder condoom. Ik laat ook niemand klaarkomen in mijn mond. Want die vragen worden soms gesteld, maar ik weet niet zeker of die mannen dat dan ernstig menen of dat het fantasten zijn. Want kan iemand echt zo dom zijn om zonder condoom met een wildvreemde te vrijen? Blijkbaar wel, anders waren er geen soa’s.”

Wat voor seks willen uw klanten?

“Niets ongewoons. Eigenlijk zijn ze op zoek naar een vorm van liefde. Net dat maakt mijn job zo moeilijk: de confrontatie met mensen die zeer veel intimiteit tekortkomen. Niet de seks; dat is het gemakkelijkste. Ik heb seks en gevoelens altijd van elkaar kunnen scheiden. Ik hoef niet verliefd op iemand te zijn om met hem te kunnen vrijen.”

U schrijft dat u geniet van de seks met uw cliënteel. Echt?

“Dat is nu precies wat mensen niet willen horen: dat een vrouw seks fijn vindt. Als je dat durft te zeggen, word je als slet bestempeld. Daarom ook dat ik blijf herhalen: ik geniet ervan. Ik hoef iemand niet eerst beter te leren kennen. Al geef ik wel toe dat het een andere vorm van seks is.”

Hoe lang wilt u dit blijven doen?

“Zolang ik dit fysiek aankan. Ik veronderstel dat het gedaan zal zijn zodra de menopauze zijn intrede doet. (lacht) Ik werk met mijn lijf en blijf niet jong. Ik hoop dat ik het nog tien jaar volhoud, maar zeker is dat niet. Ik wil zo een mooi kapitaal opbouwen. Daar zal ik dan iets anders mee doen, al weet ik op dit moment nog niet wat. Nu komt er veel geld binnen.”

Vliegt het ook snel weer buiten?

“In het begin wel, maar dat heb ik afgeleerd. Het cliché wil natuurlijk dat meisjes zoals ik handtassen en schoenen kopen. We zijn niet allemaal zo.”

Hoe oud bent u?

“32, en dat is mijn echte leeftijd. Ik weet dat collega’s daar vaak over liegen en ik dacht eerst ook dat ik jong moest blijven om aan de bak te komen. Dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Het is niet slim om over leeftijd te liegen. Als je als veertiger in je advertentie beweert dat je een twintiger bent, stel je sommige klanten teleur. Die ben je dan voorgoed kwijt.”

Is er plaats voor een vaste relatie?

“Niet zolang ik deze job uitoefen. Op werkdagen ben ik van acht uur ’s morgens tot tien uur ’s avonds beschikbaar. Al wil dat niet zeggen dat er dan continu klanten bij me binnen zitten.”

De vraag naar seks is groot?

“De markt is heel groot. Dagelijks krijg ik telefoon van nieuwe klanten. Mannen die met mij contact opnemen, zullen geen affaire met hun secretaresse beginnen of met de buurvrouw vreemdgaan. Dat vind ik positief, want met mij sluiten ze een puur zakelijke overeenkomst. Vreemdgaan kan veel kapotmaken. Bij mij zijn mannen safe, want er is geen echte liefde in het spel. Ze moeten me niet verleiden en moeite en tijd in me investeren. Ze hoeven niet constant te bellen of sms’en om de relatie te onderhouden. Wie een affaire begint, doet dat wel. Dát is bedrog. Bij mij is het niet meer dan seks en een praatje slaan. Daarna is het voorbij, klaar.”

Acteert u tijdens het werk?

“Ja. Ik vind niet elke klant interessant of lief. Maar als hij in mijn bed ligt, is het wel de bedoeling dat hij het gevoel heeft dat ik hem fantastisch vind.”

Worden klanten soms verliefd op u?

“Dat gebeurt. Dat wordt pas een probleem als zo’n man begint te dromen van een leven met mij aan zijn zij. Er zijn klanten die verliefd op me worden en beseffen dat dat geen toekomst heeft. Maar als iemand een zware crush op me heeft en daarom elke dag wil langskomen, blok ik hem af. Want dat zal hem handenvol geld kosten, en dat wil ik niet. Ik wil niet de oorzaak van persoonlijke drama’s zijn.”

Klopt het dat u oudere mannen interessanter vindt dan jongere?

“Dat hebt u goed opgemerkt. (lacht) Oudere mannen hebben meer ervaring én zijn rustiger. Ze kunnen beter relativeren en voelen niet meer de drang om zich te bewijzen. Een vijftiger heeft zich meestal al bewezen. Bij mannen onder de 25 is het alsof ze op sollicitatiegesprek komen. Ze pochen over hun job of hun dikke auto en willen zichzelf verkopen. Oudere heren zijn relaxed. De seks is ook veel beter.”

In uw boek schrijft u heel expliciet over seks.

“Ik vind dat we daar veel te preuts over praten. Het is maar seks jongens, doe niet zo onnozel. (lacht) Ik schrijf zoals ik ben en heb geen zin om dingen te verbloemen.”

Waarom hopt u van de ene provincie naar de andere?

“Omdat je het als nieuw meisje altijd beter doet. In het begin heb je dan veel klanten: mannen willen je wel eens komen proberen. Ik werk in verschillende regio’s en bouw daar telkens ook een vast cliënteel op. Mijn thuisadres is in Limburg. Daar speelt mijn privéleven zich af. Mijn huidige werkflat in Puurs huur ik tijdelijk.”

Weten uw huisbazen wat zich daar afspeelt?

“Nee. U zal van mij niet horen dat zij dat weten, want dan zijn ze volgens de wet strafbaar. Ik wil de mensen in mijn omgeving niet in problemen brengen omwille van de keuzes die ik maak. Politici die dat bewuste wetsartikel willen herschrijven, maken zich niet populair, dus blijft het bestaan.”

Dat artikel bestaat misschien ook om pooiers te kunnen bestraffen die meisjes uitbuiten of zich bezondigen aan mensenhandel? Er is toch verwevenheid tussen prostitutie en criminaliteit?

“Die verwevenheid is er in elke sector waar veel geld omgaat. Pooiers hebben geprobeerd me in te lijven, want ik ben interessant voor hen omdat ik een Vlaams meisje ben dat niet tegen haar zin werkt. Voor een pooier ben ik een delicatesse. Ze weten ook wel wat ik kan verdienen en daar willen zij een stukje van.”

In de rosse buurt achter het Brusselse Noordstation zitten toch vaak slachtoffers van mensenhandel achter de vitrines?

“Hebt u daar al eens rondgewandeld en naar de meisjes gekeken? Zien ze eruit alsof ze daar tegen hun zin zitten? Weet u of ze een slachtoffer zijn of is dat een verhaal dat we graag in stand houden?”

Twee jaar geleden rolde de politie het prostitutienetwerk op van ‘Mama Leather’, een Nigeriaanse hoerenmadam die 56 slachtoffers van mensenhandel uitbuitte in de buurt van de Aarschotstraat.

“Ik ontken niet dat mensenhandel en gedwongen prostitutie bestaan. Die problemen moeten aangepakt worden. Maar dat wil niet zeggen dat alle prostitutie onder dwang plaatsvindt. Ik hoef geen pooier, want ik regel mijn eigen klanten en heb niemand nodig om de telefoon op te nemen. Maar er zijn genoeg meisjes die dat liever wel uit handen geven. Zij voelen zich veiliger onder de vleugels van een pooier.”

Beschouwt u zichzelf nu als voorvechter van rechten voor sekswerkers?

“Dat is een gigantische taak die ik er echt niet kan bijnemen. Mijn boek is broodnodig om het vertekende beeld over prostitutie bij te stellen. Het stoort me dat mensen mijn werk verkeerd inschatten en me met een bezorgde blik nakijken. Ik doe dit graag, maar zo goed als niemand lijkt dat te geloven. Het is erin gestampt dat prostitutie altijd gedwongen is. Ik word daar heel kwaad over omdat dat mijn leven erg bemoeilijkt.”

U werd een tijdje gechanteerd door een ex-vriend.

“Hij kon het niet verkroppen dat ik het had uitgemaakt, begon me te stalken en later dreigde hij ermee me bij de politie aan te geven. Sorry, maar ik heb daar klanten. Toch durfde ik zelf die stalker niet aan te geven. Hij schreef me constant brieven waarin hij om de drie zinnen naar mijn beroep verwees. Ten einde raad stapte ik naar een advocaat. Hij zei: ‘Maak je geen zorgen, je doet niets verkeerds. Als zelfstandig ondernemer ben je met alles in orde. We stappen rechtstreeks naar de onderzoeksrechter.’ Op dat moment moet mijn stalker beseft hebben dat het me menens werd, want nog voor ik een klacht tegen hem kon indienen, hield hij er abrupt mee op.”

U zei dat u klanten bij de politie hebt. Maakt u daar soms gebruik van voor een wederdienst?

“Ik heb in alle sectoren klanten, maar ik maak daar nooit gebruik van. Dat is een kwestie van professionaliteit. Klanten bieden me ook geen ‘wederdiensten’ aan, omdat ik me profileer als een vrouw die sterk in haar schoenen staat. Ik heb niemand nodig.”

Op 11 juli werd de toenmalige Vlaamse Parlementsvoorzitter Kris Van Dijck door P-Magazine ‘ontmaskerd’ als klant van escort Lynn. Wat vond u daarvan?

“Schandalig. Ik werd woedend toen ik dat artikel op de site van P-Magazine las. Waarom mag die man geen escort bezoeken? Wat is daar mis mee? Natuurlijk mocht hij haar geen ‘wederdienst’ leveren, maar voor de rest: so what? ‘Hij gaat met ons belastinggeld naar de hoeren.’ Weet u hoeveel leerkrachten ik als klant heb? Die krijgen hun loon ook van de overheid. Mogen zij dan ook niet meer langskomen?”

De huisbaas van escort Lynn hing haar flat vol camera’s.

“Ik heb apparatuur om mijn werkplek op verborgen camera’s te screenen. Ze hebben me één keer gechanteerd, en dat wil ik nooit meer meemaken. Ik ken het klappen van de zweep. Als een klant binnenstapt, let ik op waar hij zijn telefoon legt. Ik wil niet dat hij stiekem filmt.

“Iedereen staat nu op zijn achterste poten over de gefnuikte carrière van Kris Van Dijck, maar over Lynns carrière die om zeep geholpen is, hoor ik geen woord. Terwijl de gevolgen voor haar desastreus zijn, want alle discretie is weg en geen klant vertrouwt haar nog. Maar dat vinden we blijkbaar normaal.”

Sigrid Schellen, Hoerenchance, uitgeverij Vrijdag, 192 p., 19,95 euro