Direct naar artikelinhoud
CD&V

Ambitieuze CD&V’ers genoeg, toch outte nog niemand zich als kandidaat om Beke op te volgen. Dit is waarom

Onder meer deze vijf CD&V'ers worden getipt: (vlnr) Joachim Coens, Sammy Mahdi, Vincent Van Peteghem, Hendrik Bogaert en Pieter De Crem.Beeld rv

Op minder dan vijf dagen voor de deadline heeft nog geen enkele CD&V’er zich kandidaat gesteld om Wouter Beke op te volgen als voorzitter. Velen voelen zich geroepen, maar aarzelen om te springen.

en

Villa Politica-presentatrice Linda De Win pookte vanmiddag de geruchten op door op Twitter een foto te posten van Vincent Van Peteghem, de leider van de ‘12 apostelen’ die de kiescampagne van CD&V evalueerden. Zijn naam circuleert al weken in de wandelgangen als mogelijk opvolger voor partijvoorzitter Wouter Beke. “Net Vincent Van Peteghem gezien met een fotograaf voor een portretfoto. Doet hij dan toch een gooi naar het voorzitterschap?”

Twitter bericht wordt geladen...

De geruchtenmolen draait op volle toeren, maar het blijft wachten op een aankondiging. Minstens elf mensen hebben, afzonderlijk van elkaar, discreet afgetoetst of het een goed idee zou zijn om zich in de voorzittersrace te gooien.

Het moet nu stilaan gebeuren. De kandidaturen moeten binnen zijn voor maandagochtend 8 uur. Een mailtje zondagavond naar het partijsecretariaat zal niet volstaan. Een kandidaat moet worden voorgedragen door een provinciale partijraad, twee regionale afdelingen of drie lokale afdelingen. Die moeten dus eerst op de hoogte worden gebracht, zodat ze hun fiat kunnen geven.

De twee meest genoemde namen zijn Van Peteghem en huidig jongerenvoorzitter Sammy Mahdi. Van Peteghem geldt als consensuskandidaat. Hij is aanvaardbaar voor zowel de jongere generatie, als voor zij die al langer meedraaien. “Hij past alvast in het profiel”, zei Bart Dochy (CD&V) vanmiddag in Villa Politica. Van Peteghem zou de vernieuwing binnen CD&V kunnen belichamen. Hij kwam amper drie jaar geleden in de Kamer en zit nu in het Vlaams Parlement. Al kan die onervarenheid ook in zijn nadeel spelen. Komt het voorzitterschap niet te vroeg?

Als de 30-jarige Mahdi ervoor gaat, is dat allicht met een breder team rond zich. Hij mist ervaring en zou zo zijn kandidatuur meer sérieux  geven. De gesprekken met mogelijke medestanders waren de voorbije dagen nog niet afgerond. Bovendien houdt zijn sprong een risico in. Hij staat voor de vernieuwing, maar dat wekt tegenstand op. Loopt hij niet tegen de muur?

Counter

Naast Van Peteghem en Mahdi loopt de West-Vlaming Hendrik Bogaert zich warm. Hij wil de partij naar rechts laten opschuiven. De kans is reëel dat hij in de race stapt, maar hij wil dat niet als eerste doen. Bogaert wil de uitdager zijn, en daarvoor heeft hij andere kandidaten nodig om zich tegen af te zetten. Ook hij wacht dus af. Net zoals minister van Binnenlandse Zaken Pieter De Crem, die niets helemaal uitsluit.

In de provincie West-Vlaanderen zitten nog meer kandidaten klaar. Joachim Coens, de Zeebrugse havenbaas en burgemeester van Damme, schreef vorige week zijn toekomstvisie voor CD&V neer in een opgemerkte Facebook-post. Ook Kris Declercq, burgemeester van Roeselare, wordt genoemd. De twee worden binnen de partij gezien als getrouwen van viceminister-president Hilde Crevits. Ze zouden door de partijleiding worden gepusht om een mogelijke kandidatuur van Bogaert te counteren. Maar opnieuw: Coens noch Declercq wil zijn kandidatuur bevestigen. 

Tot slot valt op hoe de naam van Karel Van Eetvelt maar blijft terugkeren. De oud-Unizo-topman en huidige baas van Febelfin gaf afgelopen zomer uitgebreid advies bij de evaluatie van de verkiezingen bij CD&V. Hij heeft toen indruk gemaakt. Sommigen geloven dat hij de partij een scherper profiel kan geven. Alleen, Van Eetvelt heeft geen steun van de partijtop. Hij zal enkel de sprong wagen als hij een grote kans maakt verkozen te worden en vervolgens volop zijn eigen koers te kunnen varen. Die garanties heeft hij niet.

Iedereen maakt kans

Wat op zijn minst duidelijk is: in tegenstelling tot het verleden tekent er zich geen strak geregisseerde overgang af. Sinds 1993 zou het nog maar de tweede keer zijn dat er meer dan één kandidaat is. Nu denkt iedereen met een beetje ambitie kans te maken. Er kan dus nog een totaal onverwachte kandidaat opduiken.

Deze voorzittersverkiezing gaat niet (enkel) over de toekomst van de partij, maar nog veel meer over de persoonlijke plannen van de kandidaten. Maken ze een goede beurt, dan neemt hun soortelijk gewicht in de partij fors toe – zelfs al geraken ze niet verkozen. Wie ondermaats scoort, verliest intern heel wat krediet. Net daarom dat niemand zomaar zijn nek uitsteekt. Iedereen kijkt naar iedereen.