Daniel Deriemacker veroordeeld tot 30 jaar cel voor moord op zijn vrouw

Carmen Garcia Ortega werd op 10 januari 2017 vermoord teruggevonden naast haar BMW Z3 in de Handelstraat in Komen, kort na afloop van haar avondles Spaans. De dader was beestachtig te werk gegaan: de vrouw was met negen messteken in de hartstreek en vier oppervlakkige messteken in de hals om het leven gebracht en werd zwaar gestampt in het gezicht, waardoor ze onder andere ook schedelbreuken en een neusbreuk opliep. De speurders stelden verder vast dat de rechterachterband van haar voertuig lek was gestoken. Haar echtgenoot Daniel Deriemacker (38) werd zestien uur op de rooster gelegd, maar mocht nadien weer beschikken.

De doorbraak in het onderzoek kwam er pas een kleine twee maanden later. Een getuige vertelde dat hij die bewuste avond aan het station van Komen een in het zwart geklede man snel had zien voorbijwandelen. Even later zou die verdachte in een oude Ford met een kapot achterlicht gestapt zijn. Daniel Deriemacker beschikte over een dergelijke Ford Fiesta; hij werd op 21 april 2017 aangehouden als moordverdachte. 

De feiten speelden zich af net over de taalgrens, waardoor het onderzoek in het Frans werd gevoerd. In principe had de zaak dan ook behandeld moeten worden voor het hof van assisen in Bergen. Op vraag van de verdediging werd het dossier door de KI echter verwezen naar het dichtsbijzijnde Nederlandstalige assisenhof. Deriemacker heeft tot aan zijn verhuis naar Houthem immers altijd in het West-Vlaamse Wervik gewoond.

Procureur-generaal Chantal Lanssens legde uit dat Deriemacker van bij het begin zijn verdediging aan het voorbereiden was. “Hij was goed op weg naar een bijna perfecte moord. Maar dan komt er één vervelende persoon op zijn pad, onze kroongetuige Frédéric R.” 

De openbaar aanklager is van oordeel dat de beschuldigde zijn vrouw opwachtte in de struiken aan de parking voor het college. “Hij was natuurlijk niet zo achterlijk om direct toe te steken. Hij wist dat ze nooit zelf aan iemand hulp met die lekke band zou vragen, dus wachtte hij tot de kust veilig was.”

De advocaat van Deriemacker hamerde er onder meer op dat geen enkel wetenschappelijk bewijs zijn cliënt aan de moord kan linken. “Je staat in een plas bloed te trappelen en ze vinden niets! Ook in zijn auto niet, hij moet Houdini zijn.” Zoals gebruikelijk kreeg de beschuldigde het laatste woord. “Ik dank de juryleden voor het werk dat ze hebben gedaan”, sprak de dertiger. “Ze hebben veel notities genomen en heel goed geluisterd. Ik stel mijn leven in hun handen. Ik hoop dat ze inzien wat hier echt aan de hand is en dat ik het niet ben.” 

Het hof en de jury trokken zich om 11.05 uur terug voor de beraadslaging over de schuldvragen, om iets voor 17 uur kwam het antwoord. Deriemacker zakte in elkaar toen het arrest werd voorgelezen. Hij moest ondersteund worden door de politie en volgde het vervolg daarna niet meer staand, maar al zittend.

Door de aard van de verwondingen bestond er voor de jury geen twijfel over het oogmerk tot doden. Dat de feiten met voorbedachten rade gepleegd werden, werd afgeleid uit het feit dat de rechterachterband van de BMW opzettelijk lek werd gestoken. Zo kon de dader beletten dat het slachtoffer uit het centrum van Komen zou vertrekken. De dader moet Carmen dus inderdaad hebben opgewacht om te kunnen toeslaan.

De verklaring van Frédéric R. werd in het arrest als oprecht en geloofwaardig omschreven. Ook zijn verklaringen over andere details van die bewuste avond bleken immers te kloppen. Zijn verhaal klopt ook met de route die de dader aflegde, wat onder andere blijkt uit de weggegooide handtas en gsm van het slachtoffer. De bijzondere kenmerken van het voertuig, zoals de spatlappen, stemmen ook overeen met de Ford Fiesta van Deriemacker.

In de motivering werd opgemerkt dat het om een kortstondige brutale aanval ging, waardoor het niet vreemd is dat niemand het incident op het trottoir opmerkte. De getuigenis van een vrouw die om 21.45 uur geen lichaam opmerkte, werd niet als doorslaggevend beschouwd. “Ze kon het lichaam ten vroegste zien wanneer ze in haar auto zat. Op het plaatsbezoek bleek dat het lichaam in de dode hoek van de deurstijl en de achteruitkijkspiegel lag.”

Voorts werd ook uitgebreid verwezen naar het telefonieonderzoek. Daaruit bleek onder andere dat Daniel Deriemacker zijn gsm ruim een uur lang niet gebruikte. De jury vindt het ongeloofwaardig dat hij niet reageerde op negen telefoontjes van zijn echtgenote. “Het is niet aannemelijk dat het slachtoffer in haar bericht op de voicemail enkel zou gevraagd hebben om haar terug te bellen.”

Ten slotte werd in het arrest vastgesteld dat het huwelijk van de betrokkenen niet over rozen liep. Op het moment van de feiten had Deriemacker immers twee buitenechtelijke relaties. “Dergelijke houding is onverzoenbaar met de bewering van beschuldigde dat hij zijn huwelijk wilde redden.” Ook alle mogelijke pistes over andere potentiële daders werden van tafel geveegd. “Buiten de beschuldigde is er niemand gekend die het slachtoffer enig kwaad toewenste. Ze was overal goed aangeschreven en geliefd.”

In het arrest werd gewezen op de ernst, de zwaarwichtigheid en de gruwelijkheid van de feiten. Uit de moord blijkt volgens het hof en de jury een totaal gebrek aan normbesef. Ook zijn persoonlijkheid werd hem aangerekend. “Tot het einde van het proces werd geen empathie getoond voor het slachtoffer en haar nabestaanden.” Daarnaast werd verwezen naar de laffe manier waarop Deriemacker zijn echtgenote om het leven bracht. “Ze was zodanig verrast dat ze zich zelfs amper of niet heeft kunnen verweren of om hulp roepen.”

Anderzijds werd als verzachtende omstandigheid wel rekening gehouden met het blanco strafblad van de beschuldigde. Deriemacker werd overigens ook schuldig bevonden aan verboden wapenbezit. Het ging om elf peppersprays en drie stroomstootwapens die maanden na de feiten bij een huiszoeking werden aangetroffen. De peppersprays en de tasers werden verbeurdverklaard.

Zoals gebruikelijk richtte de voorzitter zich na de voorlezing van het arrest nog tot de beschuldigde. “Ik kan u alleen aansporen om met moed en gelatenheid uw straf te ondergaan, u te bezinnen over de feiten waaraan u schuldig werd verklaard en uw gedrag te verbeteren.” Voorzitter Antoon Boyen voegde er nog aan toe dat Deriemacker vijftien dagen tijd heeft om beroep aan tekenen bij het hof van cassatie.