Europol zet vrouwen op ‘Most Wanted’-lijst: deze Belgische moordenares is al sinds 1996 op de vlucht

Op de website met de Europese Most Wanted-lijst staan sinds vanochtend 21 maskers. Wie op zo’n masker klikt, belandt op een pagina van een voortvluchtige. Vervolgens verschijnt het verhaal van de gezochte crimineel in vier stappen. Bij elke stap verliest de dader een deel van zijn masker. Of beter: háár masker. Want de gezochte gezichten zijn voor het eerst vrouwen. “Omdat er op misdrijven en misdaden plegen geen geslacht staat”, zegt Tine Hollevoet van Europol. Voor de campagne mocht elk Europees lid één vrouw die ze al lang zoeken naar voren schuiven. “Maar niet elk land heeft op zijn eigen Most Wanted een vrouw staan. Daardoor staan er toch ook drie mannen op de lijst”, zegt Martin Van Steenbrugge van het Fugitive Active Search Team (FAST) van de federale politie. De Belgen moesten niet lang zoeken naar een naam: Hilde Van Acker, de helft van een duivelskoppel dat ze al jaren proberen te vinden.

Hilde Van Acker lijkt niet meteen een koele moordenares. Toch wordt de boekhoudersdochter uit Sint-Niklaas al sinds 1996 gezocht voor de moord op de Britse zakenman Marcus Mitchell. Spelende kinderen vonden in mei 1996 zijn lijk in een bosje in De Haan. Hij was afgemaakt met twee kogels in het hoofd. De speurders kwamen er al snel achter dat Mitchell veel geld had geïnvesteerd in een zakendeal met Jean-Claude Lacote. De Brit had net ontdekt dat hij bedrogen werd door Lacote. Die kenden de speurders. Rijkelui van over de hele wereld speelden al miljoenen euro’s kwijt aan de oplichter. Met dat geld hing Lacote de grote Jan uit.

Slachtoffer Marcus Mitchell werd voor het laatst gezien in Knokke met Hilde Van Acker, het lief van Lacote. De speurders vermoeden dat zij hem naar het bos leidde en dat Lacote hem daar afmaakte. De twee werden opgepakt, maar vrijgelaten na ondervraging. Tegen dat het gerecht bewijzen had tegen Lacote en Van Acker woonden ze al in een villa van meer dan 1 miljoen dollar in één van de rijkste wijken van Johannesburg, in Zuid-Afrika. Daar werkte Lacote zich met praatjes binnen bij de politie. Als televisiemaker maakte hij een realityreeks over hun werk, Duty Calls. Dat maakte dat hij daar min of meer ongemoeid gelaten werd.

Nadat hij in Zuid-Afrika een zoon van een zakenman had proberen te ontvoeren, belandde Lacote toch in de gevangenis. België vroeg vergeefs zijn uitlevering. In 2008 bevrijdde Hilde Van Acker hem op ongeziene wijze. Ze gaf zich aan de gevangenis uit voor een agente en duwde het gevangenispersoneel een brief van de onderzoeksrechter onder de neus: ze moest Lacote meenemen voor ondervraging. De cipier twijfelde en belde het nummer op het gerechtelijke document. Aan de andere kant bevestigde iemand het verzoek tot ondervraging. Wat de cipier op dat moment niet wist: het was niet de onderzoeksrechter, maar een medeplichtige van Van Acker die gewoon in een hotelkamer de telefoon opnam. Even later reed Van Acker de gevangenis buiten met Lacote op de achterbank. Sindsdien zijn ze spoorloos. Ze daagden in 2011 ook niet op voor hun assisenproces in Brugge over de moord op de Britse zakenman. De twee kregen levenslang.

Martin Van Steenbrugge denkt dat het duo ergens in het buitenland nog steeds bij elkaar is. “Wie zulke misdaden heeft gepleegd, blijft noodgedwongen bij elkaar, lijkt me”, zegt Van Steenbrugge. Uit ervaring van andere dossiers weet hij dat vrouwen zich doorgaans sneller laten vangen. “Een man kan zijn vrouw en kinderen gemakkelijker in de steek laten en wegblijven. Bij een vrouw blijven haar kinderen een zwak punt.” Voor zover bekend heeft Van Acker geen kinderen. “Het moet sowieso een ongelofelijk koelbloedige vrouw zijn. Dat blijkt alleen al uit de manier hoe ze Lacote destijds bevrijdde.”

De opvallende campagnes werken: sinds januari 2016 kon de politie al 21 gezochte criminelen oppakken omdat iemand hen herkend had op de website. (bjm)

 www.eumostwanted.eu/crimehasnogender