Direct naar artikelinhoud
Muziek

Dit is het verhaal achter ‘The Architect’ van dEUS

dEUS, met Tom Barman (links) en - toen nog - Mauro Pawlowski (naast Barman).Beeld rv

Deze week gaat het dak eraf met ‘The Architect’ van dEUS. Al heb je misschien geen zin meer om te dansen, zodra je het verhaal kent.

“Ah, never mind that outer space stuff: let’s get down to earth.” Gevleugelde woorden? Of juist geaarde wijsheid? Dat laat Richard Buckminster Fuller (1895 - 1983) geheel over aan uw persoonlijke interpretatie. Met een sample van zijn stem trapt ‘The Architect’ af. De woorden van een Amerikaanse uitvinder, ontwerper, visionair genie, dichter… En architect, natuurlijk.

Tom Barman vraagt wel vaker aan vrienden en kennissen wat hun laatste ontdekking is. “Zo heb ik al massa’s fantastische stuff leren kennen. Maar Richard Buckminster Fuller ontdekte ik heel toevallig via mijn architect. Na jaren zoeken had ik eindelijk een appartement. Toen ik een architect liet komen voor een kleine verbouwing - een koepel - bracht die een paar boeken mee met ontwerpen van Buckminster Fuller. Ter inspiratie. Om de een of andere reden was ik onmiddellijk wég van hem: ik heb YouTube-filmpjes gezien waarop hij er heel spacy uitzag. Erg grappig. Hij was een utopist maar ook een doener. Hij heeft de Nobelprijs gewonnen toen hij al dood was. Ik wist meteen dat er een song in zat, toen ik zijn levensverhaal las.”

“What is the architect doing? He is by the riverside. What is he thinking out there? He is committing egocide.”

Barman werd aangetrokken door het beeld van Fuller die moedeloos aan de waterkant stond, met de bedoeling om zelfmoord te plegen. Hij had net zijn dochtertje verloren aan polio, en vond dat hij tekort was geschoten. Omdat het geld hem ontbrak, had Fuller niet kunnen instaan voor haar verzorging. “Maar in plaats van te kiezen voor de verdrinkingsdood, besloot hij om zijn ego uit te schakelen en de tijd die hem restte te besteden aan het tastbaar maken van utopische ideeën.”

“I won’t throw myself from the pier / I’m gonna go home and shut up for a year / And when the year is over I’ll reappear / And have a solution.”

Zo ontwierp Fuller gebouwen die ecologischer waren. Samen met Le Corbusier was hij de eerste die bedacht dat je woningen ook op elkaar kon bouwen. Zo is het flatgebouw ontstaan. “Dat soort figuren – die zo’n enorme impact hebben op de volgende generaties – zijn er nu niet meer. Ik ben nu niet ineens een architectuurexpert geworden, hoor. Fuller was gewoon een ontzettend inspirerende figuur. En zoals je weet: ik heb niet veel nodig om geprikkeld te worden.”

In ‘The Architect’ schakelt de beroemde bouwkundige dus zijn ego uit ter meerdere glorie van idealen die hij na wil streven. Niet toevallig deed dEUS exact hetzelfde op Vantage Point. Gitarist Mauro Pawlowski steekt Barman, de onbetwiste leider van de band, zelfs naar de kroon in ‘The Architect’: zijn rol als zanger is aanzienlijk groter. Daar kwam Bruno De Groote vorig jaar tot scha en schande achter, toen hij zijn illustere voorganger opvolgde als snarendrijver en tweede stem: “‘The Architect’ spelen en zingen tegelijkertijd, dat is de hel”, lacht hij. “Het zijn veel woorden, en het is zo’n raar ritme.”

In dat nummer zit ook een zinnetje dat fans meteen intrigeerde: “All these years before / well I was blind”. Tastte Barman daarmee autobiografisch in eigen boezem? “Ik kreeg op mijn 36ste andere inzichten dan toen ik 21 was”, gaf hij bij de release toe. “Dat geldt voor iedereen die ouder wordt, veronderstel ik. Ik probeer iets bewuster te leven, ben nu meer bezig met de betekenis van wat ik doe. Ik ben nog altijd all over the place, maar vandaag beséf ik dat tenminste. Vroeger stond ik daar nooit bij stil.”