Steven Van Herreweghe doet niet genoeg met ‘De droom van Philo’
Met ‘De droom van Philo’ realiseert tv-presentator Steven Van Herreweghe zijn eigen kinderdroom: een eerste solovoorstelling. Daarin combineert hij het onwaarschijnlijke verhaal van de miskende uitvinder van de televisie met een aantal krachtige tv-fragmenten, maar doet er vervolgens (veel) te weinig mee.
Met het waargebeurde verhaal van de Amerikaanse televisiepionier Philo Farnsworth heeft Van Herreweghe goud in handen. In de loop van de voorstelling vertelt hij de ongemeen boeiende, treurige levensloop van deze boerenzoon uit Utah, die op zijn 14de al het principe van de ‘televisiebeeldontleder’ bedacht, maar daar nooit erkenning voor kreeg.
Van Herreweghe wisselt deze verhaalfragmenten af met een aantal ‘onthutsende’ nieuwsfeiten die door tv wereldwijde bekendheid kregen. Het achtergrondverhaal en de bijbehorende beelden over waarom niet poppenspeler Caroll Spinney maar wel lerares Christa McAuliffe meevloog met de Challenger – het ruimteveer dat in 1986 ontplofte 73 seconden na zijn lancering – kluisteren ons inderdaad aan onze theaterstoel. Andere fragmenten beroeren ons minder omwille van het hoge sensatiegehalte, al geven we toe dat ze wel beeldend aantonen hoe vies tv kan zijn.
Zoveel goed materiaal… Waarom blijven wij dan toch op onze honger zitten? Eenvoudig: Van Herreweghe doet er onvoldoende mee. Het verband tussen de tv-items en het verhaal van Philo is te weinig uitgewerkt: we missen een rode draad en de overgangen zijn soms wel heel abrupt. Op het einde worden dit verband en de boodschap wel duidelijk, maar dan weer op een heel expliciete manier waar het moraliserende vingertje net niet om de hoek komt kijken.
Grappig was de waarschuwing in de aankondigingstekst dat de voorstelling ‘sporen van musical kan bevatten’. Gezien Van Herreweghe in het oersterke hoorspel ‘De Storm’ van het Geluidshuis laat horen wel degelijk iets te kunnen op dit gebied, stellen de bijna amateuristisch aandoende muzikale momenten in ‘De droom van Philo’ teleur.
Ook de andere komische noten gaan wat ons betreft de mist in. Hoewel dit af en toe gepaard gaat met zelfspot – wat wij steeds kunnen waarderen – doen grappen over Maggie De Block en korte penissen onze mondhoeken zelfs niet een beetje krullen. Maar dat is een kwestie van smaak, natuurlijk.
Steven Van Herreweghe - ‘De droom van Philo’, nog tot 8 mei 2020 in de Vlaamse culturele centra. stevenvanherreweghe.be