KCE: geen betrouwbare cijfers over noden geestelijke gezondheidszorg

Het KCE pleit ervoor om prioriteit te geven aan goede registratiesystemen voor geestelijke gezondheidsproblemen, zorgbehoeften, zorgaanbod en -gebruik, kosten, zorgkwaliteit, die in de eerste plaats bruikbaar zijn in het zorgproces, en ook voor het beleid en onderzoek, aldus een dinsdag gepubliceerd rapport.

In 2016 nam de federale overheid, samen met gemeenschappen en gewesten, een volgende stap in de reorganisatie van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). Het belangrijkste doel daarbij was om nog meer te focussen op gemeenschapsgerichte zorg, waarbij de persoon behandeld wordt in de eigen omgeving, zodat hij/zij tijdens en na het herstel gemakkelijker opnieuw zijn/haar leven kan opnemen. In dat kader werd aan het KCE gevraagd om de organisatie van de geestelijke gezondheidszorg voor volwassenen in kaart te brengen.

Die taak kon het kenniscentrum niet volbrengen "omdat er momenteel geen betrouwbare cijfers bestaan over de geestelijke gezondheidszorgbehoeften van de Belgische bevolking. Om die reden kon het KCE niet nagaan of het huidige zorgaanbod volstaat en voldoende toegankelijk is, of er overlap is, en of alle personen met GGZ-problemen de zorg krijgen die ze nodig hebben", aldus het KCE in een persbericht.

Het KCE stelde vast dat het GGZ-aanbod in ons land zeer divers, uitgebreid en complex is. Deze diversiteit in aanbod biedt voordelen, maar hierdoor is er ook een slechte zichtbaarheid en onduidelijkheid over wat er allemaal voorhanden is, voor burgers, zorgverleners en beleidsmakers. "Daarom worden er best meerdere vormen van laagdrempelige toegangs- en informatiepunten voorzien, ook voor familieleden en mantelzorgers van mensen met GGZ-problemen. Hiervoor kan gedacht worden aan huisartsen, wijkgezondheidscentra, bedrijfsgeneeskundige diensten, OCMW's, enz. Het zou goed zijn dat burgers in de toekomst alle informatie over het GGZ-aanbod en het aanbod voor lichamelijke zorg online op één plaats kunnen terugvinden."

Verder pleit het KCE ervoor om het zorgaanbod (psychologen, psychiaters, huisartsen, wijkgezondheidscentra, CAW, CGG, mobiele teams, enz.) dicht in de buurt van mensen met GGZ-problemen te versterken en beter (financieel) toegankelijk te maken. "Op die manier worden deze problemen eerder aangepakt, en wordt er mogelijk minder beroep gedaan op spoeddiensten en ziekenhuizen. Verder moet de continuïteit van de zorg tussen het ziekenhuis of de instelling en de ambulante zorg verbeterd worden."