Van baby tot bomma, van arbeider tot prof: 15 superfans over hun liefde voor De Kampioenen

“Een reeks zoals De Kampioenen bestáát gewoonweg niet in Nederland”, zegt Wim uit het Nederlandse Drunen. Hij is al sinds de eerste aflevering laaiend enthousiast. “Het heeft én goeie sketches én een goed verhaal én goeie acteurs. Het is spontaan, zit vol Vlaamse humor en nog een plus: de afleveringen zijn niet te lang. Die mix is uitzonderlijk.” Wim is intussen 72 en kruipt nu vaak samen met zijn kleinkinderen voor het scherm. “Net zoals zovelen hier in Zuid-Nederland, hoor. Ja, ik heb ook kennissen die kijken, meestal mannen. En we hebben geen ondertiteling nodig." (lacht)

“Over de naam van ons ploegje werd gebrainstormd in een klein, bruin cafeetje. Het zag er een beetje uit zoals de kantine van De Kampioenen”, lacht Sven uit Asse. Hij is een van de zes bestuursleden van zaalvoetbalploeg AS Boma. “Ook met ons voetbal doen we de ploeg eigenlijk alle eer aan: de eerste match zijn we ferm de boot ingegaan, het werd 23-1. Intussen is ons spel wél verbeterd.” AS Boma hoopt - natuurlijk, wie anders? - Balthazar Boma te strikken als erevoorzitter. “We hebben er nog aan gedacht om Bomaworst als sponsor op onze truitjes te vermelden, maar gingen uiteindelijk alleen voor een worst in ons logo.”

Leila De Sutter (31) en Joeri Joly (29) uit Vlierzele hebben hun liefde voor FC De Kampioenen duidelijk doorgegeven aan hun twee zoontjes, Noah (3) en Luíz (1). “Elke zondagochtend verloopt hetzelfde: dan is het ons Kampioenen-momentje. Noah en Luíz eten hun boterhammetjes aan hun eigen tafeltje op, de kleinste zit in zijn hangstoeltje. Als de begintune gaat, zwiert hij de armpjes in de lucht en wordt zijn blik onmiddellijk naar de televisie gezogen. Het melodietje horen is al voldoende om ‘wild’ te gaan. En niet alleen ‘Marcske’ houdt van chocomelk: zijn favoriete drankje zit ook standaard in onze koelkast. Onze oudste heeft het meer voor Boma, maar gelukkig neemt die zijn uitspraken nog niet over.” (lacht)

“Mijn dochter Zita is dit jaar erg ziek geworden door sinusitis: ze lag 31 dagen in het ziekenhuis. Om de tijd te doden, heeft ze alle afleveringen van FC De Kampioenen (her)bekeken. De DVD-box lag klaar op de afdeling intensieve zorg van het UZ Gent. Het was het enige moment dat ik haar echt zag lachen”, zegt mama Bianca uit Ingooigem. Ze wordt door haar dochter weleens Carmen genoemd. “Ze is ook rechttoe, rechtaan. Ons karakter komt wel overeen, het uiterlijk dan weer niet." Zita moet op 18 december geopereerd worden, net op de dag dat... de  vierde film in première gaat. “Ze wilde zo graag gaan, maar dat lukt nu niet. Jammer.”

“Ik denk dat veel kinderen uit de jaren 90 een moment van Kampioenen-fascinatie hebben gehad, maar ik ben erin blijven hangen”, zegt de arbeidseconoom aan de UGent. “Het is deze week nog gebeurd dat ik thuiskwam na een drukke dag en een aflevering opzet. Vooral de eerste acht seizoenen blijven me bekoren, daarna is het voor mij bergaf gegaan, is het te karikaturaal geworden. Mijn liefde uit zich zelfs op een wetenschappelijke manier: ik heb eens tien vrienden - een gezaghebbend panel - samengebracht die na hevige discussies uit vier favoriete afleveringen dé absolute nummer 1 kozen na ook hun scores te noteren. Het werd uiteindelijk ‘Radiosterren’, de elfde aflevering van het vierde seizoen - évidemment." 

Professor Baert hoopt tegen eind dit jaar zelfs een reviewsite te lanceren. “En dat wordt verre van een academische neerslag. Toen ik nog doctoraatsstudent was, schreef ik zelfs recensies over frituren. Mijn interesse in FC De Kampioenen is dan gezonder. Een professor is niet per se iemand die naar de opera gaat. Dat beeld moet echt de vuilnisbak in.” Omdat de professor dus vooral de eerste acht seizoenen in het hart draagt, zijn zijn favorieten - vanzelfsprekend - DDT en Oscar Crucke. “Maar eigenlijk ook nog altijd Balthazar Boma: die durft, haalt mensen uit zijn comfortzone. Soms is het een fantasie om Boma te zijn. Dan denk ik: dat moet wel fijn zijn." Nog dit - voor al wie tegengas geeft over de reeks: “FC De Kampioenen is goed besteed belastinggeld, geloof me. Als je ziet hoeveel heruitzendingen het zo goed doen, hoeveel mensen ernaar blijven kijken...”

“De Kampioenen hebben me kracht gegeven toen ik het moeilijk had”, vertelt Stephanie uit Rillaar die zich al sinds jaar en dag superfan noemt. Vorig jaar werd ze gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis. “Dankzij de humor, kon ik er ook weer tegenaan. Vooral Carmen heeft me geholpen: zo een machtige, sterke vrouw die opkomt voor zichzelf. Wauw. Meer nog: net als Carmen heb ik ook een ‘Nero’ke’. Mijn hondje heet weliswaar Billy, maar ik durf ‘m al eens vast te pakken en ‘Xavieeeeeer' te roepen. Neen, er is geen dag die voorbijgaat zonder dat ik een aflevering bekijk: alleen, maar ook samen met mijn mama.”

“Aline zegt weleens Xavier tegen mij”, begint Murat uit Schoten. “Ik drink ook wel een pintje, maar nooit zoveel als hem.  (lacht) Hij is haar favoriete personage. Mijn favoriet is Marcske en zijn goedgelovigheid. Fenomenaal.” Murat heeft familie wonen in Turkije. “Daar zouden ze FC De Kampioenen ook wel kunnen smaken, denk ik - de personages zijn herkenbaar over de cultuurgrenzen heen -, maar een Xavier zal je er natuurlijk niet hebben.” Meestal wordt er naar een aflevering gekeken net voor Aline in bed kruipt. “Ik vind zo’n feelgood -tv wel belangrijk voor het slapengaan. Als mijn vriendin in de zetel zit, kijkt ze ook weleens mee, maar ze zou er niet voor thuisblijven - mijn dochter en ik wel.”

Glenn uit Boom, amper 19, woont in een Kampioenenmuseum. “Alles is begonnen bij het lezen van de allereerste strip, ‘Zal ‘t gaan, ja?’. Uiteindelijk kocht ik alle albums - dat zijn er intussen 104 en ook enkele speciale uitgaves. Daarna breidde ik mijn collectie uit met dvd’s en werd het pas echt extreem. Ik heb zelfs de schoenen van Carmen en de juwelen van Pascale. Die zitten allemaal opgeborgen in de kasten van mijn kamer, en ik ben er enorm fier op. Ik heb zelfs ‘wafelenbakkaartjes’, de uitnodigingen voor de wafelenbak uit de aflevering ‘Here We Come’. Ja, ik steek echt veel tijd in het verzamelen van die dingen. Al is er wel nog één belangrijk iets dat ontbreekt in mijn museumpje: een origineel kostuum van Boma. Het laten namaken is natuurlijk niet echt, hé?” 

Als student grafische en digitale media hielp Glenn afgelopen zomer ook mee aan De Kampioenen-expo in het Kursaal van Oostende. “In de eerste ruimte konden bezoekers kennismaken met de personages. Daarvoor heb ik de doeken ontworpen, die gedrukt werden in China.” Hij deed ook setbezoeken en was figurant in twee films. “Ze kennen mij eigenlijk al, daar bij De Kampioenen”, lacht Glenn. “Deze zomer heb ik bijvoorbeeld een zelfontworpen kaartje gestuurd naar An Swartenbroekx (Bieke, red.) die 50 werd. Toen ik haar tegenkwam en vroeg  wat ze ervan vond, antwoordde ze me dat het op haar bureau staat. Fantastisch, vind ik dat!”

“Binnenkort ben ik van plan mijn televisie-abonnement op te zeggen omwille van financiële redenen, waardoor mijn kinderen de afleveringen van FC De Kampioenen jammer genoeg niet meer zullen kunnen bekijken”, zegt mama Lee uit Boom. “Ze zijn nu volop aan het sparen om de DVD-box te kunnen kopen. Ze hopen 190 euro bij elkaar geraapt te hebben met de eindejaarsdagen.” Elke avond verloopt volgens hetzelfde stramien: “Amber, Luna en Mathis komen thuis en kijken dan drie afleveringen van FC De Kampioenen - zelfs tijdens het avondeten. Neen, hun schoolwerk lijdt er niet onder. Ikzelf word er soms zot van - ‘allé, gaan jullie nu wéér kijken?’ - maar zij liggen altijd opnieuw in een deuk. Die gasten worden dat echt nooit beu. Dat is zo bizar.”

Tom is nu leerkracht in het derde leerjaar en heeft voortaan wat minder tijd, maar tot een paar jaar terug knutselde hij gedreven decors van FC De Kampioenen in elkaar - niet de levensechte uit de studio, maar wel op kleinere schaal. “Het is een eerbetoon aan de meest fantastische Vlaamse televisieserie”, zegt Tom uit Alsemberg. In 2014 zette hij de garage van DDT Oké Cars als eerste in elkaar, in 2015 volgde het café en vorig jaar liet hij zich verleiden tot het bureau van Boma. “De kantine was het moeilijkste - met al die details”, zegt Tom. “Het tekenen van de plannen duurt meestal een viertal maanden, daarna begint het creëren van de meubeltjes en zo, meestal ook drie à vier maanden. Daar werk ik bijna dagelijks intensief aan. Ik gebruik gips, schuimkarton, hout en er is ook ledverlichting zodat je een goed zicht krijgt in de studio, hé.” 

Een set bezoeken heeft Tom nog nooit gedaan, maar hij kreeg de studioplannen wel van de openbare omroep. “En door aandachtig de afleveringen te volgen, natuurlijk.” Momenteel staan zijn pareltjes nog in een grote kast bij zijn ouders, waar Tom woont. “Maar als ik verhuis, etaleer ik alles in mijn living. Mijn droom? Meewerken aan de echte decors, natuurlijk. Al is dat toch eerder iets voor de professionals." (lacht) Toms leerlingen weten dat hun meester óók fan is van de reeks die zij zo leuk vinden. “Ik praat er weleens over met hen, vraag hen dan of ze de nieuwe trailer al gezien hebben bijvoorbeeld, of we doen een wist-je-datjes-quiz op een vrij moment.” 

Friturist Vincent uit Wichelen weet het nog goed, de dag dat hij uitkwam, in 2017: de Bomaworst. “Het is een droom dat ik de worsten van mijn favoriete personage nu ook kan verkopen”, zegt hij, “net als de Kampioenenballetjes." Ooit stond er op zijn toonbank een spaarpotje van FC De Kampioenen, maar dat werd gestolen. “En dus bewaar ik al mijn Kampioenenspullen thuis. Het staat wel allemaal een beetje op elkaar gepropt in de kast, maar ik heb geen plaats om ze uit te stallen.” Zijn fascinatie begon een viertal jaar geleden. Sindsdien checkt Vincent elke dag tweedehandssites op zoek naar pronkstukken en loopt hij rommelmarkten af, vooral voor spullen uit de allereerste seizoenen. “Ja, 't is allemaal redelijk extreem. Met enkele vrienden hebben we intussen zelfs een kleine Boma-fanclub waar we weetjes delen.”

Altijd wanneer Yasmine (11) en Ilias (7) Liaoui uit Ekeren samen met hun ouders Karima Benkheil (42) en Abdel (43) naar “de bomma” in Limburg trekken, kijken ze naar een aflevering van FC De Kampioenen. “Ook mijn broer is er dol op”, zegt mama Karima die verklapt dat ook zij en haar echtgenoot stiekeme superfans zijn. “We zitten dan gezellig met z’n zevenen in de living, voor het scherm te lachen. De bomma, eind de 70, vindt de afleveringen nog altijd even hilarisch.” Afgelopen zomer, toen het gezin naar Spanje reisde, had papa Abdel de Kampioenenfilms aangekocht om de tijd in de auto te doden. “Wij zijn fan van DDT, onze zoon vindt Marcske geweldig.”

Als grafisch ontwerper liet Robin drie jaar geleden het logo van garage ‘DDT Oké Cars’ onderaan op zijn nummerplaat zetten. “Ik ben al fan van zolang ik mij kan herinneren”, vertelt de twintiger uit Oostkamp. “En zeker van Jacques Vermeire. Als kind keek ik samen met mijn broer naar de opgenomen afleveringen op VHS.” Robin hoopt ook dat de makers van de nieuwe afleveringen het oude decor van het café opnieuw zullen gebruiken. “In films drie en vier is er een andere setting, nadat DDT de oude in film twee sloopt. Na al die tijd zou het decor toch weer opgeknapt mogen zijn. De VRT mag mij ook altijd bellen als ze hulp nodig hebben bij het zoeken naar rekwisieten bijvoorbeeld. Ik sta paraat!”

Bij OHL en op de griffie van de arbeidsrechtbank in Leuven noemen ze hem al jaren ‘de kampioen’. Johan is al sinds 1998 een vaste figurant in alle afleveringen. “Ik verheug me op de nieuwe reeks. De mensen in mijn omgeving spreken nu al over ‘de comeback van Vanneck’. Tijdens het laatste seizoen van de televisiereeks had ik er eerlijk gezegd stilaan genoeg van, maar uiteindelijk figureerde ik in alle films. Het wordt alweer een fijn weerzien met de hele cast. Eigenlijk zijn we één grote familie. Wat zou je willen na al die jaren?”, vertelt Johan. “Het gebeurt zelfs dat mensen me aanspreken omdat ze me herkennen, meestal in de zomer want dan kijkt iedereen naar de heruitzendingen. En ik hoor ook weleens: ‘Je bent nogal veranderd door de jaren heen’. Ze bedoelen dan dat ik grijzer ben geworden.”

Shirley heeft op haar kamer een eigen televisietoestel. Daarop is nog niets anders verschenen dan afleveringen van De Kampioenen. “Het is echt het enige waar ze naar kijkt”, zegt mama Fabienne Van Bruyssel uit Kerksken. “Opgeteld heeft ze alle afleveringen nu al 22 keer na elkaar bekeken en nog altijd blijft ze ermee lachen.” Elke verjaardag opnieuw moet er ook een taart van... het hilarische voetbalploegje op tafel staan én wil ze Kampioenen-cupcakes mee naar school, om uit te delen aan de vrienden. “Ze wilde ooit zelfs een laken van FC De Kampioenen, maar dat was maar voor een eenpersoonsbed - Shirley slaapt in een dubbel bed. Ongelofelijk. Extra leuk: het was Boma die het jubileum deed van haar grootouders. Die wonen in Brakel en Marijn Devalck is daar natuurlijk schepen. Die foto’s hangen boven haar bed.” (lacht)

Hoe is het gesteld met je kennis over F.C. De Kampioenen? Test het hier in onze quiz.

Ben jij ook superfan van F.C. De Kampioenen en kan je niet wachten om alle afleveringen opnieuw te bekijken? Koop hier de complete verzamelbox.