Tom Waes over afscheid Marieke Vervoort: “Haar laatste woorden tegen mij waren ‘allez, rot nu op’”

“Ik was er gisterenavond bij, tot bijna op het allerlaatste moment. Zelfs toen bleef ze humor hebben”, zegt Tom Waes in een reactie aan VRT NWS. “Het is iets dat ik nooit meer zal vergeten. Het was vreselijk triest, maar tegelijk ook zo positief en humoristisch. Haar laatste woorden tegen mij waren ‘allez, rot nu op’. Dat is iets dat alleen Marieke Vervoort kon zeggen”, aldus Waes.

Het was de eerste keer dat Waes afscheid nam van iemand die voor euthanasie koos. “Het is een soort aangekondigde dood en dat is zeer raar. Je praat met iemand die nog perfect bij zinnen is, maar tegelijk weet je dat die persoon een halfuur later er niet meer zal zijn.”

Waes maakte de helse pijn die Vervoort door haar ziekte moest ondergaan van dichtbij mee. “Ik ben op heel moeilijke momenten vaak bij haar geweest. Momenten waarop ze veel pijn had. Hoe zij daarmee omging, is weinig mensen gegeven. Marieke was een heel inspirerende, positieve en nooit opgevende vrouw”, aldus nog Waes. “Als je ziet hoe zij dagelijks met die strijd omging en een kwartier na zo’n aanval weer zat te lachen... Daar kunnen we allemaal toch iets van leren, denk ik.”

Tv-maker Eric Goens was eveneens aanwezig bij het afscheid gisteren. Vier jaar geleden was Vervoort nog te gast in ‘Het Huis’, gepresenteerd door Goens. Ook hij zag toen van dichtbij hoeveel pijn ze leed. Dat was zeer confronterend, vertelt hij op Radio 2. “Ze had er al over verteld, maar om het dan ook daadwerkelijk te zien... Dat had een hele grote impact op mij en op iedereen die erbij was.”

“Dan pas weet je wat zij elke dag en nacht heeft doorgemaakt. Niet alleen toen, maar eigenlijk onafgebroken de afgelopen tien jaar.” Marieke wilde ook per se dat die fragmenten in de aflevering getoond werden. “Zij wou dat iedereen zag wat ze iedere dag en nacht moest meemaken.”

Het afscheid gisteren verliep zeer mooi en sereen in alle rust, zegt Goens. “Voor zover ik dat mooi kan noemen. Ze heeft het heel bewust beleefd, met alle vreugde en tranen die daarbij horen. Dat klinkt zo makkelijk euthanasie, maar je stapt wel degelijk uit het leven.”

Marieke heeft gekozen voor euthanasie, maar eigenlijk had ze geen andere keuze, stelt Goens. “Als dat echt zo was, had ze ervoor gekozen om op zijn minst 180 jaar te worden.”

“Marieke was echt op. Ze nam valium en andere kalmerende middelen, maar tegelijk merkte je dat ze heel hard besefte dat dit het einde was. Ik denk ook dat ze tot op het einde een soort van onrecht heeft aangevoeld, waarbij ze zich afvroeg ‘waarom moet mij dit overkomen? Waarom heb ik niet het recht, zoals zo veel mensen, om al bij al een comfortabel leven te leiden?’”