Joodse broers van Hoffy’s: na het restaurant nu ook het kookboek

“Bij Hoffy’s serveren drie chassidische broers de op één na beste meeneemhummus van de stad”, schreef Margot Vanderstraeten vorig jaar in haar boek Mazzel tov over de Joodse wijk in Antwerpen. “Intussen zijn we vrienden geworden”, vertelt ze over de drie boers Hoffman, uitbaters van Hoffy’s. “Ze laten de wereld graag binnen. Koken is praten, binnenlaten en herkennen. Want dit is de mediterraanse keuken ten voeten uit.”

“Daarom ben ik blij dat we een boek hebben gemaakt met de ambassadeurs van de Joodse keuken”, zegt uitgever Gautier Platteau. “Het is niet alleen een verhaal over een restaurant, maar het is ook een ontroerend familieverhaal.”

“Voor mij is het in elk geval een hoogtepunt”, zegt Benjamin ‘Yumi’ Hoffman (60), die samen met Moshi (62) en Janki (58) het restaurant runt. “In 1984 wilden we al een restaurant. Toevallig had de Antwerpse Diamantkring (een van de vier Antwerpse diamantbeurzen, red.) een nieuwe building. Ze hadden een restaurant, maar geen Joodse kok. We zijn ons gaan aanbieden en mochten het restaurant uitbaten.”

“Het was een succes”, valt zijn broer Janki in. “Zevenhonderd koffies en vierhonderd schotels per dag.”

“Maar het was een fabriek”, zegt Yumi. “Je kon er geen ‘buitenmensen’ naar binnen brengen. We zagen alleen maar dezelfde diamantairs. Daar had ik niets aan. Ik wilde klein beginnen.”

Drempelvrees

“Maar weet je wat ook meespeelt? Ik wil zo graag een klapke met de mensen doen. Voor mij is een restaurant een ‘gastenhuis’. Mensen moeten zich er goed voelen. Het heeft tijd gekost hoor, en veel nagelbijten.” Want negen jaar na de opening van hun zaak zat er nauwelijks vaart in. “Tot we in 1993, in de aanloop van ‘Antwerpen, Culturele Hoofdstad van Europa’ de gidsen van Antwerpen Averechts attent maakten op ons bestaan. Zij hebben enorm geholpen om de drempelvrees bij de Antwerpenaar weg te krijgen.”

Moeilijke vraag misschien, maar kan een Joods restaurant ooit een ster krijgen? Typisch Joods pareert Yumi met een vraag: “Waar heb jij ooit het beste gegeten?” En hij geeft zelf het antwoord: “Bij moeder thuis. De boterham die ze voor jou smeerde, vlak voor je naar school moest. Dát is het. De kwaliteit van dat eten ligt in het hart. Net als bij ons. We zijn geen sterrenrestaurant, we zijn een kwaliteitsrestaurant.”

In dat restaurant zijn de borden altijd meer dan goed gevuld. “Dat kan je ons verwijten, ja. Maar 90% van alle borden is leeg, dus mensen vinden dat goed”, lacht Yumi. “Hoe lang ik dit nog ga doen? Maar man, een mooi beroep daar stop je niet mee? Ik hou er te veel van. Weet je hoeveel gebroken harten ik hier al heb getroost? En zieke mensen geholpen door hen naar de juiste arts of hulpverlener te sturen? Eten is het hart laten spreken.”

Liefdevol koteletje

“Mensen proeven dat hoor. Als ik een kotelet op het vuur zet, twee keer omdraai en op het bord smijt, dan is dat doordeweeks. Maar een koteletje dat je met liefde bakt, laat garen in de oven, waar je af en toe naar gaat kijken, wat peper hier strooit en een citroenpersje daar. Dát proeven de mensen.”

Die liefde voor het eten, voor mensen en tradities vindt u terug in het boek Hoffy’s. Aan de hand van zes hoofdstukken krijgt u een inzicht in de Joodse keuken. En die verschilt naargelang het feest, zodat je een hoofdstuk hebt met dagelijkse kost en vijf hoofdstukken die gewijd zijn aan de Joodse feesten: Rosj Hasjana (Nieuwjaar), Pesach (Pasen), Soekot (Loofhuttenfeest), Chanoeka (Lichtfeest) en Sjabbat, de wekelijkse sabbat. “Het voordeel is dat je niet moet wachten op die feesten om van het eten te genieten”, lacht Yumi. “Karotjes met honing zijn typisch voor nieuwjaar. Maar die kunnen vandaag ook smaken.” Hij troont ons mee naar koosjere wijn, aangebracht door wijnhandelaar Lelièvre uit de wijk. “De Thora (Hebreeuwse bijbel, red.) zegt dat je bij elk feest een glaasje wijn met je vrouw moet drinken. Dat brengt vrede.”

Hoffy’s, De Joodse Keuken, Marijke Libert en Eli Hopstein, Uitgeverij Kannibaal, 192 blz., 35,50 euro. 43 recepten.

Hoffy’s, Lange Kievitstraat 52, 2018 Antwerpen