Nooit saai met Lamkel Zé: Kameroener loodst Antwerp voorbij KV Kortrijk

De eerste helft was zwak langs beide kanten. KV Kortrijk deed wat het kon – zo compact mogelijk verdedigen en loeren op een counter – maar ook niet meer dan dat.

Bij Antwerp was het voor rust duidelijk dat de grote vorm ver te zoeken is bij de Great Old. De enige speler die met veel vertrouwen aan de bal kwam, is Lamkel Zé. En u weet hoe het gaat met de Kameroener: ‘veel’ is in zijn geval doorgaans ‘te veel’. Na twee succesvolle passeerbewegingen dribbelt Lamkel Zé liever nog een derde tegenstander in plaats van af te spelen.

Zijn ploegmaats geraakten er bij momenten gefrustreerd door. Zijn coach wierp de armen de lucht in. Maar de neutrale waarnemer dankte Lamkel Zé. Voetbal is entertainment. Lamkel Zé stelt op dat vlak nooit teleur.

Voor de rest noteerden we één kans voor Kortrijk. Mboyo vlamde op de paal. Antwerp zette daar twee lauwe afstanddschotjes van Buta tegenover, en een plaatsbal van Benson. Tot Kovacevic bij een hoekschop zijn armen rond Mbokani klemde. Het soort fout dat al te vaak onbestraft blijft. Maar ref Boucaut nam zijn verantwoordelijkheid en wees terecht naar de stip. Mirallas zette de strafschop om. Die deed blijkbaar ook mee in de eerste helft.

Vlak na rust zette Antwerp de wedstrijd helemaal op slot. U mag twee keer raden welke deugniet daarvoor verantwoordelijk was. Lamkel Zé haalde snoeihard uit met zijn linker in de kruising. Weergaloze goal. Zelfs de manier waarop hij zijn goal vierde was pure cinema. Hij trok z’n shirt uit en toonde het aan het publiek, zoals hij in de beruchte Europa League-match tegen AZ deed. Het opschrift op z’n t-shirt was hilarisch. ‘Lamkel Zé na kalm’ – uit te spreken op z’n Antwerps.

Game over. En al helemaal toen Rodrigues voor de neus van Dieumerci Mbokani een counter afrondde. 3-0. Er kwam nog een troosttreffer met meer geluk dan kunde van Stojanovic. Maar daar werd achteraf niet meer over gesproken. Wel over een gekke Kameroener. Leve Lamkel Zé.