De nieuwe premier beseft dat haar geen gemakkelijke taak te wachten staat. Ze wordt premier op een moment dat duidelijk is geworden dat deze regering amper nog invloed heeft in het parlement. Met 38 op 150 zetels heeft de regering uiteraard geen enkele macht meer in het parlement, maar totnogtoe slaagde ze er wel in om nog wat invloed in het parlement te laten gelden.

Tot donderdagavond toen de minderheidsregering van MR, Open VLD en CD&V geconfronteerd werd met een links blok dat samen met Vlaams Belang de noodbegroting voorlopig blokkeerde voor extra middelen voor de zorgsector. ‘Dat vond ik onverantwoord’, zei Wilmès daar vanmiddag over toen ze de sleutel van de Zestien overhandigd kreeg van haar voorganger Charles Michel. ‘Het gaat om een amendement zonder inhoudelijk debat, dat gestemd is zonder kennis van zaken van de begroting. De situatie in de zorg moet verbeteren, maar we moeten daarover een echt debat voeren.’

Wilmès is de uitgelezen persoon om de brug met het parlement opnieuw te herstellen. Ze was tijdens de hele bestuursperiode al de liaison van de regering in het parlement. Ze zat meestal mee aan tafel als de fractieleiders van de verschillende partijen afspraken maakten over de parlementaire werking.

Dat soort problemen is natuurlijk van de baan zodra dit land opnieuw een volwaardige regering heeft. ‘Het is zeker niet de bedoeling dat dit lang gaat duren’, zei ze nog. ‘Ik pleit ervoor om snel een volwaardige regering op de been te brengen.‘ Of dat ook nog met Wilmès zal zijn als premier moet de toekomst uitwijzen. Ze maakt zich intussen alvast sterk de ‘eerste minister van alle Belgen te zijn.’ Dat was haar antwoord op een vraag of ze geen Vlaamse kritiek vreest, verwijzend naar haar verleden bij het francofone Union Francophone.