Mark Pozlep is afkomstig uit Slovenië en woont in Gent. Hij is fulltime kunstenaar. In samenwerking met BRDG, een kunstorganisatie die projecten organiseert onder en rond een spoorbrug aan de Zurenborgstraat, vatte hij het plan op om deze week, van maandag tot en met vrijdag, in een drijvend hutje op het Bonapartedok op het Eilandje te gaan liggen. Het thema: migratie.

“Met dit project wil ik in beeld brengen wat migranten doormaken als ze naar een ander land verhuizen”, vertelt hij. “Ook zij komen op een soort eiland terecht, omringd door een zee van bureaucratie en onbekende mensen. Ze willen zo snel mogelijk in hun nieuwe maatschappij stappen, maar worden geconfronteerd met barrières. Het water van dit dok symboliseert die moeilijk te overschrijden grens.”

Reddingsvest en CO-alarm

Maar dinsdagavond werd Pozlep geconfronteerd met iets wat migranten ook meemaken: controle van zijn papieren. En die bleken niet helemaal in orde. “Ik lag al een paar uur op het water toen ik iemand hoorde fluiten. Ik dacht dat het niet voor mij kon zijn, aangezien ik hier niemand ken. Maar toen ik uit mijn hut kwam, zag ik dat de kade vol maar dan ook vol met zwaailichten stond. Er was zelfs een ambulance. Ik schrok me een hoedje.”

Mark probeerde duidelijk te maken dat hij alle aanvragen voor zijn project had ingediend – wat ook zo was – maar werd toch uit het water gehaald. “Blijkbaar moest er nog een extra controle volgen”, zegt Mark. “Bovendien wees de brandweer me erop dat ik een reddingsvest moest dragen en dat ik een CO-alarm moest plaatsen omdat ik een houtkacheltje aan boord heb. Logisch, uiteraard: het is voor mijn eigen veiligheid. Vandaag (gisteren, red.) heb ik alles in orde gebracht. Tot die tijd moest ik aan de kant blijven. Morgen (vandaag, red.) mag ik weer in het midden van het dok gaan liggen.”

Incident als inspiratiebron

Mark heeft geen slecht woord te zeggen over de politie en de brandweer. “Ik begrijp hun bezorgdheid en moet toegeven dat ze erg vriendelijk waren. Het bewijst ook dat je in Antwerpen in goede handen bent. Anderzijds is de ironie treffend: uitgerekend met een werk over migratie word ik tegengehouden voor mijn papieren. Dat geeft een extra dimensie aan het project. Vanop mijn vlot schrijf ik teksten over migratie, die ik uitwissel met BRDG. Als inspiratiebron kan een incident als het deze best wel ­tellen”, lacht hij.­­