Direct naar artikelinhoud
Reportage

Lange wachtrijen voor Gentse voetballertjes: ‘Zo sla je een droom aan diggelen’

Het beleid van Voetbal Vlaanderen zet te weinig in het op het welzijn van jonge spelers, schrijven 14 Gentse clubs in een open brief.Beeld Bas Bogaerts

Voetbal Vlaanderen zet te weinig het welzijn van jonge spelers centraal. Die klacht stuurden 14 Gentse voetbalclubs in een open brief. Ze krijgen de steun van de KAA Gent Foundation. ‘In Gent alleen al staan 700 kinderen op een wachtlijst om te kunnen voetballen.’

“Nog een geluk dat het niet regent.” Geert Elias, voorzitter van VC Zwijnaarde, wijst naar het B-veld van zijn club waar zo goed als geen gras meer op staat. “Dan is het hier één modderpoel en kan er niet gevoetbald worden.”

Dat kan nu gelukkig wel. Aan beide kanten van het veld zijn groepjes kinderen tussen de 5 en de 12 jaar aan een voetbalstage bezig. Enthousiast proberen ze de keeper te verschalken en de bal in de goal te krijgen, toch nog altijd de essentie van het spelletje. “Spelvreugde, dat vinden wij hier belangrijk”, zegt voorzitter Geert, die de spelertjes deze middag ook eigenhandig van een warme maaltijd heeft voorzien. Een voorzitter van een kleine jeugdclub moet blijkbaar van vele markten thuis zijn.

Alleen jammer dat net die kleine clubs zo weinig ondersteuning krijgen van Voetbal Vlaanderen, vindt hij. Samen met 13 andere Gentse clubs en de KAA Gent Foundation stuurde hij een open brief naar de federatie. “De realiteit in de basisclubs is zo anders dan wat Voetbal Vlaanderen voorschrijft”, zegt voorzitter Geert. “Een voetbaltrainer is geëvolueerd van iemand die louter voetbalkennis overbrengt naar iemand die zich geconfronteerd ziet met allerhande sociale problemen. Zeker in een stedelijke context. Alle maatschappelijke problemen komen binnen in de voetbalclub. Jeugdtrainers zijn daartegen niet gewapend en worden daarvoor ook niet opgeleid.”

Lange wachtrijen voor Gentse voetballertjes: ‘Zo sla je een droom aan diggelen’
Beeld Bas Bogaerts

Het beleid van de federatie is er louter op gericht om de prestaties te bevorderen, zeggen de Gentse clubs. Jeugdclubs worden nu vooral beoordeeld en ook gesubsidieerd op basis van het aantal officieel opgeleide trainers. Dat aantal bepaalt ook in welke categorie de club mag spelen.

Maar die officiële trainersopleiding is voor heel wat jeugdtrainers veel te hoog gegrepen, meent Pierre Van der Veken, stafmedewerker bij de KAA Gent Foundation, het vehikel dat vanuit de eersteklasser samen met de stad Gent opgericht werd om de Gentse basisclubs beter te ondersteunen. “Jeugdtrainers in zo’n basisclub zijn heel vaak voetbalvaders of studenten. Die hebben niet altijd de tijd of energie om drie maanden lang één avond per week een heel moeilijke, technische opleiding te volgen en onder andere ook zelf een tornooi te organiseren.”

Nood aan andere skills

De opleiding van de federatie sluit helemaal niet aan bij de realiteit in zo’n basisclub, zegt Van der Veken. “In Gent groeit een op de vijf kinderen op in armoede. Maar het woord ‘armoede’ komt in de hele cursus niet voor. Deze week vertelde een trainer me dat een spelertje hem had verteld over zijn moeilijke thuissituatie. In een stedelijke context waar voetbalclubs ook in kwetsbare buurten actief zijn, hebben trainers nood aan andere skills en ondersteuning dan enkel het sporttechnische.”

De KAA Gent Foundation startte daarom vijf jaar geleden zelf met een laagdrempelige en bovendien gratis basisopleiding tot jeugdtrainer. Daarin zitten zaken als EHBO, positieve coaching, hoe omgaan met conflicten tot het samenstellen van een goede training. Alleen wordt die opleiding niet erkend door de federatie, wat voor de clubs in kwestie concreet betekent dat ze nog altijd minder subsidies krijgen en ook enkel in de ‘lagere’ categorieën mogen spelen.

Nood aan andere skills
Beeld Bas Bogaerts

Daar is het op zich wel goed toeven, meent Alain De Wever, voorzitter van Excelsior Mariakerke die mee de brief ondertekende. “Op het gewestelijk niveau gaat het nog meer dan op de andere niveaus om spelplezier. Nadeel is wel dat beloftevolle spelertjes worden weggelokt door clubs uit het provinciale of interprovinciale niveau. Vaak houdt dat in dat zo’n kind 20 kilometer verder moet gaan voetballen, drie keer per week trainen en in het weekend match spelen. En weg van zijn vriendjes. We zien heel vaak dat die gastjes dat niet lang volhouden.”

Wachtlijsten

Terwijl de federatie volop inzet op prestaties, zijn die basisclubs vooral bezig met overleven. De afgelopen vijf jaar zijn er in Gent al een pak clubs opgedoekt. Meestal liggen een tekort aan vrijwilligers en een gebrekkige infrastructuur aan de basis. Een en ander leidt tot wachtlijsten. In Gent zitten alle jeugdclubs samen al aan wachtlijst van 700 kinderen en jongeren. Kinderen dus die nergens in Gent aan een voetbalplaatsje geraken.

“Heeft u enig idee hoe pijnlijk het is om de teleurstelling in de ogen van zo’n kind te zien? Door te zeggen dat er geen plaats is, sla je een droom aan diggelen”. Voorzitter Alain De Wever heeft het er hoorbaar moeilijk mee. Ook zijn collega van VC Zwijnaarde vindt kinderen moeten weigeren nog het ergste van allemaal. “Het zou ook anders kunnen, mochten de basisclubs beter ondersteund worden en de federatie vooral het jonge spelertje weer centraal zet.”

Bij Voetbal Vlaanderen hebben ze wel oor naar de oproep van de Gentse clubs. “Wij aanvaarden die en staan open voor een opbouwend gesprek”, klinkt het daar.

Wachtlijsten
Beeld Bas Bogaerts